Schoolverlaters, Officieel Zambiaan en Post!

Hallo allemaal! 

* We hebben deze week onze eerste post gekregen !! Enkele brieven zijn nog niet tot hier geraakt, maar het eerste kaartje dat het gehaald heeft is van Jenny en Jan. Super leuk om post te krijgen! Intussen zijn er ook twee postpakketjes aangekomen met wat Belgisch leesvoer (Humo en Story) om toch bij te blijven ;).

En de Sint en de Kerstman arriveerden samen bij ons deze week! Wat ze hebben meegebracht dat weten we nog niet want uiteraard is het pas morgen sinterklaas en met het kerstcadeau moeten we zelfs nog langer wachten om het te openen. We volgen braafjes de instructies die de Sint en de Kerstman voor ons hebben achtergelaten!

Spannend !

DE LAATSTE SCHOOLWEEK VOOR DE VAKANTIE (EINDE SCHOOLJAAR )

Maandag 29 november 2011

Geladen met vier basketballen fietsen we tot aan de school. We hebben namelijk vier nieuwe basketballen aangeschaft waardoor de school nu vijf goede basketballen heeft. De voormiddag is echt heel fijn, zowel enkele grote als een hele hoop kleinere kinderen volgen ons naar het stadion voor de basketbal training. De kleintjes leren dribbelen op de lijnen en amuseren zich met wat spelvormen. De grotere proberen we echt de techniek van het gooien en de lay-up te leren.

Plots komen ze al onze grote kerels halen en ook een aantal kleintjes. De groten moeten op het veld van de school gaan werken, de kleintjes moeten nog hun was doen ofzo… zo gaat dat hier, echt spijtig want het was heel fijn. Met de overblijvers spelen we nog een matchke.

Tijdens de middag komt leerkracht Mary ons bedanken voor onze basket-aankoop. Zij probeert namelijk met enkele leerlingen aan rolstoelbasket te doen maar met maar één basketbal voorhanden is het niet zo vanzelfsprekend om een goede training te doen. Dus ze is heel tevreden. Ze nodigt ons ook uit om bij haar op bezoek te komen tijdens de vakantie, dat moeten we zeker doen! We moeten proberen om wat meer onder de leerkrachten te komen, zodat we meer kans hebben dat ons project volgend jaar wordt verder gezet door de leerkrachten en leerlingen zelf. In de vakantie gaan we ons hier wat meer op toeleggen.

De namiddag is ook super leuk! Wij spelen op één helft van het basketbalveld met de kleintjes en leerkracht Mary speelt op de andere helft met enkele leerlingen rolstoelbasket. Dit is de eerste keer dat we echt de doven en mindervaliden verenigen. Best leuk om te zien! Nog iets waar we de komende maanden meer naar moeten streven. Maar de start van ons project is gezet, iedereen weet waar we voor staan. Nu kunnen we proberen tijdens de vakantie ons activiteiten aanbod te verbreden!

Rolstoelbasket met Teacher Mary in de rechtse rolstoel (zij loopt normaal gezien op krukken)

Dinsdag 30 november 2010

De kinderen beginnen één voor één de school te verlaten dus ons groepje spelende kinderen wordt kleiner en kleiner. Vandaag is er niet genoeg volk om estafetten te doen dus beginnen we met een sessie touwtje springen en daarna spelen we nog een balspel.

In de namiddag is er echt wel weinig volk! Mathijs speelt met enkele kinderen een spelletje ‘koppen’ :) en verder is er gewoon geen volk om te spelen. Of ze zijn naar huis, of ze willen naar huis, of ze zijn de grote poets aan het doen en hun kleren aan het wassen zodat ze klaar zijn om binnen enkele dagen naar huis te gaan. Dus we keren op tijd terug naar huis.

We kunnen weer niet binnen bij Margaret :s (we gaan in de vakantie een nieuw slot laten zetten, zodat we toch een eigen sleutel hebben als we in de vakantie af en aan gaan lopen en dan niet telkens voor een gesloten deur komen te staan), dus dan gaan we maar heel vroeg en niet gewassen naar tante Lud. 

Rustige en weeral maar eens donkere avond :-) al zijn de gesprekken bij kaarslicht best gezellig!

Woensdag 1 december 2010

Wow!!! al december, de tijd vliegt hier voorbij!

We gaan op tijd langs de immigratiedienst in de hoop eindelijk onze ‘temporary permits’ te vinden…. Eerst wachten, wachten, … maar dan verschijnt de kerel, zowaar met onze permits! We dachten dat we gewoon een extra stempel zouden krijgen in ons reispaspoort (wat ook wel zo is :) ) maar we krijgen gewoon een echt Zambiaans paspoort voor één jaar!!! We zijn nu dus officieel Zambianen tot eind oktober 2011! Super dat het eindelijk in orde is!

Door het lange wachten bij immigratie zijn we iets later op school. Er zijn niet zo veel kinderen dus besluiten we om in de voormiddag niet te sporten maar een gezelschapspel te doen! We hebben namelijk drie spelletjes mens-erger-je-niet aangeschaft voor de school. Al snel komen de nieuwsgierigen toegestroomd en zitten we toch met behoorlijk wat kinderen rond de tafel. De regels krijgen we redelijk goed uitgelegd maar voor sommige kinderen is het tellen niet zo vanzelfsprekend…. Of ze tellen verkeerd, of ze zetten hun pion sneller dan dat ze tellen of net te traag waardoor ze niet genoeg vooruit gaan … daardoor spelen ze soms vals zonder het te beseffen :). Een goede oefening voor hun telkunsten, dit spel ! Dan vragen we ons toch ook af op welke manier deze kinderen in de les met tellen vertrouwd raken, als zelfs het zetten van 3 of 4 stappen op een spelbord niet lukt… Zegt toch ook het een en het ander over de leerkrachten (herinner je ook onze vorige poging om de kinderen hun naam te laten spellen, wat ook niet lukte en waar de leerkrachten dan toch ook voor iets tussen zitten…).

In de namiddag is de opkomst weer niet geweldig groot maar na het stilzitten van de voormiddag gaan we basketten zodat de kinderen hun energie kwijt geraken! Leuke basketbaltraining en het matchke begint meer en meer op echt basketbal (met wat meer gedribbel) te lijken! Ze leren elke dag bij!

Op onze terugweg zijn we net te laat om een regen/hagelbui te vermijden…. Het laatste stuk valt de regen en hagel best al hard uit de lucht, maar we rijden er maar door! Het was dan best wel koud als we thuis aankwamen. Eerst koude douche  :) en dan warme soep!

Een rustige avond !

Donderdag 2 december 2010

Voormiddag Mathijs:

Mathijs heeft de kans gekregen om te gaan kijken naar een aardbevingsregistratie systeem hier aan de kleine luchthaven in Kasama en gaat in de voormiddag met Elisabeth (Amerikaanse onderzoekster die in heel Zambia de stations controleert en de data verzamelt) mee om opmetingen te doen. Dit is uiteraard een kans die hij als geograaf niet kan laten liggen.

…

’s Morgens rij ik met Elisabeth richting luchthaven.  Daarvoor moeten we nog een aantal dingen halen in het centrum, en vermits ik al wat meer thuis ben in Kasama zet ik me vooraan in de Cruiser om de weg te wijzen. :) Aan de luchthaven graven we de opstelling uit: de apparatuur zit in 2 olievaten om ze te beschermen.  In het ene olievat zitten de ‘massa’s’ die de beweging van de aarde registreren in x-y-z richting (noord, oost en verticaal) en in het andere het instrument dat het verkregen analoge signaal omzet in een digitaal signaal (de zgn. DAS – data acquisition system).  Het geheel wordt aangedreven door een zonnepaneel (wat in de voorbije weken al eens gestolen was op een andere plaats waar een station was opgezet).  Ik laat Elisabeth haar werk doen, samen met 2 andere Zambianen die hier ook bij de geologische dienst werken.  Het blijken echter 2 niet zo gemotiveerde en geïnteresseerde dames te zijn, die eerder denken dat Elisabeth ‘hun’ data komt stelen en ze niet teruggeeft.  Er hangt dan ook af en toe een gespannen sfeer, maar ik laat het niet aan m’n hart komen en vind het allemaal interessant om te zien en vraag erop los :) Het voelde net aan als een excursie van op de unief! :)  Nadat we alle data verzameld hebben en het systeem opnieuw hebben klaargemaakt voor de komende drie maanden (binnen 3 maanden komt een doctoraatsstudent van Amerika om hetzelfde te doen als Elisabeth nu gedaan heeft) mag ik nog een aardbeving op gang brengen om te kijken of de massa’s beweging registreren.  Een kleine aardbeving weliswaar, want als je gewoon omhoog springt en hard terug neerkomt breng je de aarde al genoeg in beweging om het te laten opmeten door het systeem! :)

Tegen de middag arriveer ik terug op school na de interessante voormiddag, met een best wel hongerige maag!  De foto’s van alle apparatuur bespaar ik jullie hier, maar informeer gerust nog eens als we terug thuis zijn :)

Op de voorgrond de ingegraven apparatuur en op de achtergrond de luchthaven.

Voormiddag Hanne:

Ik fiets zoals altijd naar de school. Weinig kindjes en ze zitten allemaal voor een mini TVtje in de eetzaal. Ik haal de drie spelletjes mens erger je niet boven en al snel zitten er een 14tal kinderen rond de tafel. We spelen het spel helemaal uit en ze snappen het beter en beter!

Maar ze hebben nog veel energie over dus haal ik een echte goede voetbal en 4 paaltjes boven… ze mogen een matcheke spelen zonder regels zoals ze dat normaal onder elkaar ook doen (zolang er geen ruzie van komt toch :)). Ze leven zich volop uit tot het lunchtijd is.

Na de middag spelen we opnieuw een matchke voetbal en gaan we weer op tijd naar huis door het gebrek aan kinderen :).

Vrijdag 3 december 2010

Wegens het weinige aantal kinderen, beslissen we enkel de voormiddag naar school te gaan en hiermee onze schoolweek af te sluiten. Er zijn nog maar een 5tal kindjes op school waar we normaal mee spelen. We nodigen enkele andere kindjes uit (die in de school wonen omdat hun mama of papa er werkt) en spelen een matchke voetbal. Tegen de middag willen we huiswaarts keren als we plots door Mr. Mwale (leerkracht) worden aangeklampt. Blijkbaar is het om 15u afscheidsfeest van de ‘head teacher’. Hij gaat op pensioen, dus het is een soort huldiging en hij staat erop dat we aanwezig zijn.

Snel naar huis fietsen, doucheke, andere kleren aan en met de taxi terug richting school. De ceremonie begint uiteraard een uur te laat en is niet erg boeiend.

Veel toespraken hier en daar (zonder micro) en veel te luide muziek. Er is geen stroom, dus ook geen verlichting in het zaaltje, maar ze hebben een generator aangesloten om een grote stereo te kunnen aanzetten en veel te harde muziek te spelen tussendoor :). We krijgen wel lekker eten. Rijst en kip en groentjes en een sausje, de gewone menu dus, maar wel heel lekker!

Nog wat wensen hier en daar, het snijden van een cake (die er beter uitziet dan dat hij smaakt, heel felle blauwe en roze kleuren, veel te zoete versiering), en een afscheidsdansje. We hebben weer met enkele leerkrachten gebabbeld, wat wel belangrijk is, maar echt boeiend was het feest toch niet.

Intussen is het onweer losgebroken en nemen we samen met Ellyn en nog een andere kerel de taxi naar huis. De chauffeur ziet geen steek (veel regen, gigantische bliksem en veel donder, hobbel hobbel over de rotswegjes en een voorruitverwarming die niet werkt) maar we komen veilig bij tante Lud aan.

Op het BVN nieuws zien we ’s avonds de sneeuw op de Belgische wegen… vreemd :) , het is gewoon 30 graden kouder in België dan hier :). Het gaat raar zijn om binnenkort een warme kerst te vieren….

Zaterdag 4 december 2010

We willen in de voormiddag beginnen met nog wat mailtjes te doen in een internet café … maar als we in de stad aankomen zit de hele stad zonder stroom… dan maar eerst naar de bank … nog geen stroom… dan maar eerst langs ‘location market’ een grote markt, op zoek naar enkele leuke chitengés … maar niet veel geluk. Terug in de stad werkt de stroom eindelijk terug! We zetten ons achter de pc en beginnen snel snel in qwerty te typen. Op het anderhalf uur dat we in het café zitten valt de stroom 3 keer uit. Gelukkig kan je in hotmail redelijk goed je mails opslaan… maar het kost toch veel tijd. De kosten van het café vallen wel mee (ook omdat ze hoogst waarschijnlijk niet alles in rekening hebben gebracht door de stroompannes omdat die kosten niet optellen) dus misschien moeten we dit maar eens vaker doen, al is het toetsenbord toch niet erg handig.

We doen nog inkopen en belanden om 14.00u terug thuis met middag eten. Frietjes en een worst…. De frietjes zijn beter dan de vorige keer maar toch niks in vergelijking met een Belgische frituur :-).

Buikje vol, tijd om naar tante Lud te gaan…. We verdiepen ons in de “lectuur” die we toegestuurd kregen en genieten van een rustige namiddag en avond. ’s Avonds komt Dixon binnen en zegt: ‘wie wil er eens een heel grote schorpioen zien’… we hollen met z’n allen naar buiten. Spot (de hond) had namelijk een ontdekking gedaan. Amai, ’t is de moeite! Fascinerend om te zien maar toch ook een beetje eng :).

De schorpioen met een koffielepel als referentie.

Zondag 5 december 2010

Rustige voormiddag…. Blog in de namiddag :) .

Cluedo voorbereiden om met de kinderen te spelen volgend jaar. We bereiden twee kaartjes versies voor zodat we het hopelijk kunnen spelen in een vierkant én met gewoon papiertjes op te hangen…. Misschien is er nog tijd om nog wat voor te bereiden maar eerst weer deze blog online krijgen!

* morgen vroeg mogen we het cadeautje van de sint opendoen!! Whiiiiiii :)

Groetjes van Hanne en Mathijs !