Hoi allemaal!
Hier volgt een verslag van onze verkenning van het echte Afrika! :) (of toch iets wat er heel dicht in de buurt komt schatten we zo :))
Maandag 13 december 2010
Jaja, we zijn er in geslaagd om een afspraak te maken met Luke om de koffieplantage te bezoeken. We gingen om 10u vertrekken dus wij zaten mooi klaar maar uiteindelijk is het 12 u voor Luke ons oppikt. Een uurtje later arriveren we op de plantage. We krijgen in een speed tempo een rondleiding op de plantage. De uitleg is heel interessant maar Luke (Brit) spreekt af en toe wat snel en is een beetje gehaast want hij heeft nog veel werk. Toch genieten we van het zicht, de natuur en we pikken redelijk wat op van het koffie-proces.
 |
| De één-jarige koffieplanten op de voorgrond, en op de achtergrond de oudere planten, die ergens rond maart zullen geoogst worden. |
Het blijft vreemd dat er zich best een grote plantage schuil houdt in the middle of nowhere :). Luke moet dan nog wat zaken regelen en nog wat dingen op de plantage bekijken en dus wandelen wij nog wat rond op de plantage waar we in een perzikenboom plots een soort kameleon ontdekken. Best grappige en mooie beestjes. Ze bewegen ook heel traag waardoor we voldoende tijd krijgen om het beestje eens goed te bezien :).
Op de plantage heeft zich verder ook een hele boerderij ontwikkeld met geiten, kippen, varkens, koeien en ezels… jaja, een heel bedrijfje. De mest van deze dieren wordt dan weer gebruikt om te mengen in de kunstmest die ze gebruiken. De bodems rond Kasama zijn over het algemeen niet erg vruchtbaar, waardoor het gebruik van kunstmest een must is. Tussen de koffieplanten in planten ze verder nog stikstoffixerende planten, om het stikstof gehalte in de bodem wat te verhogen, en er staan ook her en der wat grotere bomen schaduw te maken voor de koffieplanten. De koffieplanten zijn immers van nature uit schaduwplanten, en hier elke dag in de vlakke zon staan is dus niet iets wat ze normaal zouden willen :).
’s Avonds nog winkelen voor eten en croque monsieur maken… en dan gezellig in de zetel kruipen voor ‘Eat, Pray, Love’. Als de film gedaan is, is het hoog tijd om te gaan slapen :).
Dinsdag 14 december 2010
Een rustige dag. Onze strijk gedaan… mailtjes gekeken… boek gelezen… onze kerstkaartjes gaan afgeven bij de Vedders (Duitse familie die we vaak zien en ook twee Duitse meisjes die hun kinderen lesgeven. De meisjes (Johanna en Tirza) hebben onze leeftijd en we komen er heel goed mee overeen) … ’s avonds bij Margaret nog wat Monopoly-Deal gespeeld en Afrikaanse muziek geluisterd.
Woensdag 15 december 2010
Weer een heel rustige vakantiedag. We maken wat kerstmailtjes en versturen hier en daar nog wat en lezen en rusten en …. Mathijs maakt ook Chiconco (zelf gemaakte pindakaas door dus verse apennootjes te malen tot het een kleverige massa is, lekker!). Hij krijgt hulp van Mario en van een oude vleesmolen die tante Lud nog ooit van Lei en Gerda heeft gekregen, het komt nu dus toch nog goed van pas :).
 |
| De oude vleesmolen die we gebruiken om de pindanoten te vermalen. Hard labeur! :) |
Donderdag 16 december 2010
Voor de kinderen de laatste schooldag dus we willen frietjes gaan eten in Kasembo en dan ook wat zwemmen in de namiddag… maar als we bellen blijkt dat ze net het zwembad aan het laten leeglopen zijn :s… Dan maar frietjes van de lokale supermarkt… maar ook daar geen geluk, geen frietjes te krijgen vandaag…. Niet zwemmen en geen frietjes, man man, valt dat even tegen :). We kijken dan in de namiddag maar even tv want op BVN is er plots de ‘Allerslimste mens ter wereld te zien’, zalig :). De kinderen mochten als alternatief bij de Vedders gaan spelen en die gaan we rond een uur of 5 ophalen.
’s Avonds pakken we onze valies want morgen gaan we voor 4 daagjes naar het echte Afrika… het dorpje KABANDA is het geboorte dorp van Dixon en hier hebben Dixon en Lud dus nog een hut waar we enkele dagen gaan slapen…. Spannend! :).
Vrijdag 17 december 2010 - KABANDA, Dag 1
Op tijd op want om 10u moeten we – best gepakt en gezakt – aan het minibusje zijn. We hebben twee soorten gedroogde vis, vers vlees, kool, suiker en olie mee om af te geven aan de familie van Dixon. We mogen namelijk dit hele weekend bij hen blijven eten en nemen dus in ruil enkele ingrediënten mee. Suiker en olie is bijvoorbeeld iets wat ze in het dorp niet hebben of kunnen krijgen, dus ze zijn heel blij als ze dat nog eens in huis hebben!
Om 10 u zijn we (Mathijs, ik, Mario en Patrick) aan de bus…
 |
| Onze geweldige bus :) |
Een goede twee uur later zijn we daar. Nog een redelijke afstand wandelen tot aan onze hut. We installeren onze spullen en keren terug (5 min wandelen) tot aan de hut van Dixon zijn zus en de rest van de familie. Zij zijn onze dichtste buren, want in het dorp woont iedereen op redelijke afstand van elkaar.
 |
| Achteraan onze slaaphut en vooraan de hut gebruikt om te koken. |
We nemen een bad met lekker fris water :). Grappig om zo in de natuur te staan ‘douchen’ met een blauwe hemel en een ondergaande zon :) maar het doet wel deugd!
 |
| Hanne in de badplaats (icisasa). Een waskom op een aantal stokken, omringd door een rieten afsluiting. Douchen in openlucht! |
We worden echt als gasten onthaald, krijgen in een aparte ruimte eten want zo hoort dat als bezoekers van een reis aankomen. Lekkere Nshima met het vlees dat we meegebracht hebben en vis en kool. We praten nog wat na en zitten gezellig rond het vuurtje waarmee er gekookt werd. Het is tijd om terug te keren naar onze eigen hut want het begint aardig te bliksemen. We zijn net voor de regen bij ons en kruipen ons bedje in… tot het onweer serieus losbarst en we worden opgeschrikt door een regenvlaag op ons bed :). Het nieuwe dak van onze hut blijkt nog niet bestand tegen zulke hevige regen en dus is het einde van onze bed al snel vrij nat. Gelukkig mindert de regen en vallen we nog redelijk op tijd in slaap. Afrika he :-).
Zaterdag 18 december 2010 – KABANDA, Dag 2
Een boterhammeke als ontbijt en een leuke boom uitkiezen om naar de wc te gaan, want de latrine (wc die ze hier gebruiken = gat in de grond, ‘icimbusu’ in het Bemba) vinden we toch maar niets. Het zit er altijd bom vol spinnen, dan verkiezen we de gewone natuur :).
Als we onze tanden staan te poetsen komen Mario, Patrick en Winston (alle drie broers) ons al tegemoet aan onze hut. Ze hebben geroosterde apennootjes en geroosterde Cassave bijn hun ontbijt van die dag. Verder hebben ze ook een typisch drankje bij: ‘Umunkoyo’. Een drankje van water en het is een beetje zoals bier gebaseerd op het gisten van gierst . Speciaal smaakje, maar met een beetje suiker is het best lekker! (Hanne vindt het maar niets :))
Als we iets later bij de familiehutten aankomen, is er een vergadering aan de gang. Een tijdje geleden is er een nonkel gestorven en volgens de traditie hoort het dan dat de naam van deze nonkel wordt doorgegeven aan iemand anders. Veel (oudere) familieleden dus de ideale gelegenheid voor een nieuwe familiefoto.
 |
| Een groot deel van de familie samen. In het midden in het rood: Mario die ons heeft rondgeleid in het dorp. Links van hem Patrick (blauw shirt) en daar nog rechts van Winston, de broer van Patrick en Mario. |
Deze foto kunnen we dan later als geschenk terug bezorgen, er wordt hier namelijk niet elke dag een foto getrokken van de dorpsfamilie!
We wandelen met Mario het ‘dorpscentrum’ in en gaan in de Kliniek iets afgeven. De kliniek is heel basic en er is dus niet veel apparatuur te zien. Toch is dit een kliniek die bezocht wordt door mensen uit de omliggende dorpen van zo’n 50 km in de buurt. We wandelen verder naar de rivier en genieten van het uitzicht en de stilte.
Op de terugweg zien we in het gras nog net een slang wegkruipen… toch goed uitkijken als we hier door het gras lopen! We plukken een verse mango uit de boom (lekker!) en komen op onze terugweg een leerling van onze school (Chileshe Chepela) tegen. Echt heel vreemd want we hadden er geen idee van dat hij hier in Kabanda woont. Al snel merken we dat het lang geleden is dat we nog gebarentaal hebben gesproken! En zeker nu we van Mario beetje bij beetje enkele begroetingen in Bemba leren is het best verwarrend, al die talen door elkaar. Hij is heel bij ons te zien, we babbelen wat en trekken ook met hem en zijn broertje en zusje een foto.
 |
| Chali in het midden met z'n jongere broer en zus. |
lijkt dat zijn moeder geen gebarentaal spreekt en ook zijn broertje en zusje niet veel… hij moet dus stille vakanties mee maken hier bij zijn thuis… Communiceren moet toch moeilijk zijn voor hem… maar hij is tevreden van thuis te zijn. We nemen afscheid en wandelen terug naar de familie waar de lunch klaar staat voor ons. We eten zachte maïs met pindasaus. Soort rijstpapachtig lijkt het wel. Best lekker! En we eten het met een Mango-blad als lepel allemaal uit het zelfde bord, zoals het hoort! (ze gebruiken hier maar twee lepels alleen om te koken, verder geen bestek!
 |
| Maispap met pinda eten op de mat, allemaal uit hetzelfde bord, met een mangoblad als lepel. Lekker! |
We houden een rustige namiddag. We leren nog wat Bemba, praten nog wat met Mario, spelen nog wat met Winston en Patrick. Tegen de avond gaan we bij ons lange kleren aandoen en als we terug komen kijken we hoe Mary Nshima klaar maakt. Dat moeten we toch zeker nog leren dit jaar! Nshima met kip en kool, best lekker! We krijgen ook weer ‘Umunkoyo’ aangeboden. Een typisch niet-alcoholisch drankje wat ze in het dorp drinken als afwisseling voor water.
Gezellig wat babbelen rond het vuurtje en de avond is weer om.
Zondag 19 december 2010 – KABANDA Dag 3
Mathijs doet net als gisteren een poging om vuur te krijgen in ons keukenvuurtje maar het hout rond onze hut is te nat, geen thee dus :).
Mario heeft precies niet zo goed geslapen en dus geen rondleiding in de voormiddag maar we zitten op de bamboe mat en praten wat, spelen wat, we leren Mario jongleren en oxo spelen :) …
De vrouwen zitten hier in het weekend trouwens altijd gewoon op de bamboemat tenzij dat ze eten bereiden. Verder valt er in het weekend niet veel te doen. Er zijn ook enkele leuke houten krukjes maar als er bezoek is of er zijn mannen in het gezelschap worden deze voor hun behouden. ’s Middags krijgen we kip met rijst en ‘Kapata’ (bladeren van de Cassave plant, niks wordt hier weggegooid!). In de namiddag gaan we op bezoek bij de grootouders van Mario langs zijn vaders kant. Hij wil ons namelijk tonen dat er nog mensen anders leven in het dorp. Mario’s grootmoeder woont namelijk nog ‘vrij dicht’ bij het centrum van het dorp langs een redelijk zandpad. Mario’s grootvader bereiken we pas na 45 minuten goed doorstappen tussen struiken en bosjes door. Amai, dit is pas echt in the middle of nowhere. De kinderen moeten hier dus een uur stappen om tot aan de basisschool te geraken maar ze vinden de afstand niet ver, ze zijn niet anders gewoon. Ook hier nemen we een familiefoto om als cadeau te kunnen bezorgen later. We kunnen helaas niet lang blijven want er is weer onweer op komst en we moeten nog een uur terug wandelen.
Toch zijn ze zo vereerd met ons bezoek dat we een kip mee naar huis krijgen. Iemand een kip cadeau doen is hier een heel groot iets, en het was dus een hele eer voor ons om een kip te krijgen! We zijn net voor het onweer terug en wanneer we ons omgekleed hebben (lange kleren tegen de muggen) blijkt de regen toch wat uit te blijven! Dus nog tijd voor een bad met warm water deze keer, zalig!
Voor het eten praten we nog wat met Mary en Mario over het dorpsleven. Door de week bewerkt iedere familie hier hun eigen veld(en). Deze velden worden vooral bewerkt om zelf eten te hebben en er wordt soms ook een beetje verkocht aan andere dorpsgenoten. De familie hier heeft drie velden. Een cassave veld (wordt rauw gegeten, geroosterd of er wordt meel van gemaakt om Nshima van te maken), een veldje met apennootjes en een veldje met maïs. Dus door de week gaan de vrouwen in de voormiddag werken op het veld, in de namiddag rusten ze uit en maken eten voor ’s avonds. Een rustig leefritme dus.
Wat doen te mannen dan vroegen we ons af? Het was ons al opgevallen dat er in de families die we tot nu toe ontmoet hadden vaak vrouwen zijn met heel kleine kindjes maar geen mannen in de buurt… Mario legt uit dat vele mannen hun vrouwen verlaten om naar de stad te gaan en dan nooit meer terug keren. Het werk komt dus vaak terecht op de schouders van de vrouwen en de kinderen. Ook dat is het dorp….
De avond is snel daar. De Nshima smaakt weer en we krijgen wederom Katapa en nog groenten van een plaatselijke ‘Bondue’ plant en gedroogde vis. Lekker! Gezellig wat keuvelen en ons weekend in het dorp zit er al op…
Het was heel gezellig, heel gastvrij, heel leerrijk, …. Zeker voor herhaling vatbaar! We hopen in augustus terug te kunnen komen voor een weekje Kabanda om dan ook zelf naar de werkvelden te kunnen gaan!
Maandag 20 december 2010
Op tijd op (6.30u) en valies pakken… dan verder naar de familie. Omdat we gisteren onze eigen kip die we cadeau hadden gekregen niet hadden kunnen slachten en proeven, moet dat absoluut vandaag. Je moet toch zeker wel van je eigen cadeau proeven! Dus starten we de dag vandaag met Nshima en kip :). Vreemd als ontbijt maar het is best nog lekker. Trouwens, iemand die gaat reizen moet goed eten en Nshima is volgens de dorpelingen het ideale eten om goed de buik mee te vullen!
Na het eten maken we nog wat familiefoto’s waaronder ééntje met de timer met ons erbij :), leuk aandenken!
 |
| Ons ontbijt op maandagmorgen: onze kip :) met nshima en groenten. |
 |
| Onder: Patrick, Hanne, de grootmoeder, Cared, Joyce (geel bloesje), Mary. Boven: Mathijs, Mario, Laddie, Winston |
We nemen afscheid in ons beste Bemba. Al enkele woordjes geleerd en ze appreciëren het heel erg als we ons best doen hen in Bemba te begroeten. Zeker de oma die geen Engels spreekt. Om 9u15 zetten we ons langs de kant van de weg… volgens Mary en Mario moet er zeker een auto richting Kasama gaan vandaag dus wachten is de boodschap. 2 uur later passeert de eerste auto…in de verkeerde richting weliswaar. Mario en Mary zijn met ons aan het wachten en we amuseren ons weer met hen te leren jongleren, vier op een rij te spelen, … alles is goed om de tijd te verdrijven want om 15u30 zitten we nog langs de weg! Op de hele dag zijn er ons 6 auto’s gepasseerd waarvan 4 in de verkeerde richting, een geldtransport en één auto die niet richting Kasama reed maar op de splitsing van zandweg en asfaltweg naar het zuiden draaide richting Kapiri Mposhi…. Jaja, Afrika hé!
Zo blij als kindjes waren we dus toen om 15u35 eindelijk het minibusje aan kwam en nog net twee plaatsjes voor ons had. Goed zaten we niet echt (boven de motor = geen beenruimte en heet!) en ook het busje klonk niet zo betrouwbaar maar 3 u later waren we dan toch in Kasama! We stoppen aan de winkel om nog eten te kopen want het is maandagavond = zelf-kookdag. Maar tijdens het winkelen krijgen we telefoon van tante Lud die ons uitnodigt om bij haar te komen eten. Aangezien we geen zin hebben om te koken gaan we met alle plezier patatjes eten bij tante Lud. Nog wat babbelen en terug richting Margaret waar we fier met onze paar woordjes Bemba afkomen. Ook zij apprecieert het! Dan snel bed opdekken en slaapjes doen.
Het was echt wel een leuk weekend!
Dinsdag 21 december 2010
Bekomen van ons avontuurlijk weekend is het terug voetjes op de grond vandaag. Blog maken en internet checken… Ook onze poster voor de internationale namiddag op 29 januari 2011 is af geraakt en daar moeten we dus dringend wat reclame voor gaan maken. We hebben ook voor de rolstoelen gebeld en ze zijn eindelijk hersteld geraakt! Hopelijk kunnen we later deze week het transport regelen zodat de rolstoelen veilig terug in de school geraken. En dan is het natuurlijk uitkijken naar vrijdag avond en zaterdag kerstdag!
We houden jullie op de hoogte!
Tot de volgende!
Groetjes
Hanne en Mathijs
P.S.: onze hond (Spot) is op dit eigenste eigen moment zoals nu om 16.30u puppy's aan het krijgen! het zijn er al 7, misschien worden het er nog 8!!! :)
Hannah en Mathijs,
BeantwoordenVerwijderenHeeel interessant verslag!!Denken jullie er aan
om jullie verslagen(evt.in samenvatting)later
te publiceren? Je zou er nu al rekening mee kunnen houden.Veel groeten. Tilla&Arnold
Zutendaal, nog steeds met sneeuw -1 tot 0°C.