zondag 11 september 2011



Hey allemaal,

Hier voor de allerlaatste keer een weekverslagje van ons uit Kasama. Het was deze week de eerste schoolweek van het laatste trimester voor de kinderen van onze school. Het duurt meestal even vooraleer iedereen op school aankomt en dat was deze keer ook niet anders, waardoor we jammer genoeg niet van iedereen afscheid hebben kunnen nemen. Hopelijk vertellen de andere kinderen nog dat ze ons gezien hebben en dat we iedereen heel hard zullen missen! Veel plezier met het lezen van ons allerlaatste blogverslag!

We willen nu alvast iedereen bedanken voor de interesse en de steun die we tijdens dit fantastische jaar hebben gekregen! Het was een super ervaring, voor ons en voor de kinderen, dus een dikke merci! Voor diegenen die toch nog een woordje uitleg willen, jullie zijn steeds welkom dus geef maar een seintje. Voorts zijn we zeker van plan om de steun voor de Chileshe Chepela Special school verder te zetten en onderzoeken we de mogelijkheid om nieuwe vrijwilligers te sturen. We zullen de komende tijd in België dus zeker nog verder werken aan het project!

Maandag 5/09/11 

We hadden zoal het vermoeden dat er op de eerste schooldag niet zoveel kindjes op school zouden zijn. De kinderen op onze school komen namelijk vaak van ver en het regelen van transport maar ook het bij elkaar krijgen van het schoolgeld is voor de meeste kinderen/ouders/families niet zo eenvoudig. Er was nog maar één jongen van de lagere graden op school en verder waren er een handvol oudere leerlingen aanwezig.

We spendeerden dan maar het grootste deel van de dag aan het sorteren van al het spel- en knutselmateriaal dat we dit jaar verzameld hebben. We hebben het netjes gesorteerd zodat er hopelijk vrijwilligers na ons zijn die er gebruik van kunnen maken.
We babbelden nog wat met de enkele leerlingen die reeds aangekomen waren en voor we het wisten, was de dag om. 

! Belangrijk om mee te geven. Onze speeltuigen hebben de lange vakantie goed overleefd. Er was niets gestolen, dus dat is echt super! Minder nieuws is dan weer dat er in 4 slaapzalen dezelfde types zekeringen gestolen zijn tijdens de vakantie. Heel vreemd. De zekeringenkast hangt buiten maar wel nog binnen de omheining van de school en binnen een extra muurtje van de slaapzalen. Toch was het blijkbaar niet genoeg beveiligd… alles wat enigszins bereikbaar is, en interessant is voor iemand in de omgeving verdwijnt. Spijtig toch! Dit betekende wel dat de allereerste kinderen die in het weekend al arriveerden in het donker moesten gaan slapen. Ze zagen niets en horen uiteraard ook niets, niet echt gezellig voor hen! Gelukkig schoot de school voor een keer redelijk snel in actie en de zekeringen geraakten door de week allemaal gemaakt.


Dinsdag 6/09/11 

We voelden de tijd wegtikken op school en er waren niet heel veel kinderen bijgekomen… en wij maar hopen dat ze toch maar eens snel zouden komen! Nog steeds een klein groepje maar met de kinderen van de leerkrachten erbij kunnen we toch al hun favoriete zelf verzonnen spel spelen! In de voormiddag babbelden we nog met de oudere leerlingen en de hele namiddag waren we volledig in de ban van hun spel. Ze vinden het geweldig als we dat meespelen, het was dan ook een hele fijne dag! 
 


Woensdag 7/09/11 

De bekende gezichten op school namen toe al bleef de meerderheid nu toch echt wel lang achter :s… In de voormiddag haalden we ons reuze springtouw nog eens uit om te testen of de kinderen toch zeker niet verleerd waren om in te springen en gekke toeren uit te halen zonder over het touw te vallen. Niets bleek minder waar. Het ging goed en blijft bij iedereen populair!
In de namiddag halen we een bal uit en spelen nog wat ‘raak de keizer’. We wandelen een groot stuk naar huis (toch vervelend dat we geen fiets meer hebben :) ), doodmoe door al het spelen. We zijn het ravotten en de hitte (op de middag halen we hier vlotjes de 30°,we zitten aan het begin van het heet seizoen) duidelijk niet meer gewoon!
Ook als we terug bij Margaret aankomen wacht er ons nog een grote opruim. De puinhoop die we gedurende een jaar hebben verzameld moet opgeruimd worden, ai ai :). 


Donderdag 8/09/11 

Gepakt en gezakt vertrekken we naar school. We hebben namelijk een heel jaar dezelfde oude kleren aangehad en laten het meeste van onze kleerkast dan ook hier. Als de kinderen ons zien aankomen, weten ze al hoe laat het is. Geen gedrum en geduw deze keer, wij zijn voorbereid en hebben een lijst gemaakt en zo geprobeerd eerlijk onze kleren te verdelen. Iedereen is toch weer heel bij en dankbaar met een nieuw t-shirt, of een nieuwe short, of zelfs nieuwe schoenen! 

In de namiddag spelen we nog zakdoekleggen en toen wij even moesten pauzeren om te bekomen van de hitte, begonnen de kinderen spontaan 123- piano te spelen. Echt wel leuk om te zien, we hopen dat deze spelletjes blijven verder leven op de school! 

Een leuke dag maar toch blijven wachten op nog zeker een dikke 25 kinderen die altijd met ons meespeelden en nog niet op school waren geraakt… 


Vrijdag 9/09/11 

We komen aan op school en zien nog niet veel beterschap wat het aantal kindjes betreft. We zagen nog 1 meisje langs de weg en dat was het dan.
We hadden nog een deel dingen bij die we hebben uitgedeeld en voor de rest hebben we de hele dag gevuld met wat babbelen, af en toe wat spelen en nog wat gek doen. We hebben verder ook iets opgehangen zodat ze ons niet vergeten als we weg zijn. 


Geweldig weer om te zien hoe ze naar zichzelf zoeken op de foto en zo fier zijn als ze komen tonen: kijk kijk! Dat ben ik! :) 

Voor de rest van de namiddag gebeurt er niet veel speciaals meer en tegen 17u beslissen we te vertrekken. We nemen afscheid van de kindjes, ze geven ons allemaal nog een dikke knuffel en weg zijn we. We zaten toch echt allebei met een vreemd gevoel in onze maag omdat we hen misschien nooit meer terug gaan zien…
’s Avonds hebben we nog een etentje bij Lud, samen met Margaret en Judith. Gezellig en het was lekker! 


Zaterdag 10/09/11 

Opruimen, rugzak inpakken, poetsen, alles naar Lud verhuizen en onze kamer is leeg!
We verhuizen verder nog wat spullen naar de flats waar Alice (het doof meisje dat vanuit België gesteund wordt) vandaag zal intrekken. 

Heel veel groetjes, en tot nu toch wel heel snel! 

Hanne & Mathijs 



Project mogelijk gemaakt door steun van 'European Voluntary Service' http://www.youthinaction.be/

vrijdag 2 september 2011

Terug van Zuid-Afrika, nog maar 9 dagen in Kasama!

http://www.borninafrica.org/
Hoi allemaal!
Een van onze groepsfoto's!  Deze is er eentje van in Knysna!
We zijn terug van weggeweest!  3 weken Zuid-Afrika was echt lekker (zoals ze het in het Afrikaans graag zeggen :)), we hebben er goed van kunnen genieten!  Van lekkere wijn tot rijden door niemandsland tot rijden op een struisvogel tot mooie grotten tot lekkere struisvogelbiefstuk tot wilde beesten tot springen van een brug tot Born in Africa tot walvissen, zeerobben en pinguïns voor onze neus tot tafelen op een berg, …  Kortom, het was een geweldige reis en voor de uitgebreide versie kunnen jullie over minder dan twee weken al bij ons terecht!
Wij gaan hier maandag onze laatste schoolweek in dus we hopen dat alle kinderen op tijd daar raken zodat we hen allemaal nog kunnen zien!  Jullie mogen dan volgende week ook ons laatste verslagje verwachten, want zaterdag zullen we de bus naar Lusaka nemen om maandag de 12e het vliegtuig opstappen richting België!
Heel veel groetjes!
Mathijs & Hanne

Project mogelijk gemaakt door steun van 'European Voluntary Service'


Born in Africa
Op onze reis zijn we ook nog op bezoek geweest in Plettenberg Bay bij een ander Belgisch project, ‘Born in Africa’ genoemd.  Het is een project dat opgestart is door een aantal Belgische vrijwilligers die verder wilden gaan dan hun oorspronkelijk project in Zuid-Afrika.  Ondertussen hebben ze zo’n 450 kinderen onder hun vleugels.  We hebben zelf kunnen zien dat het project heel goed loopt via financiering door Belgische pleegouders en de werking van de Born in Africa mensen in Plettenberg Bay zelf.  Voor wie meer info wil of misschien interesse heeft om ook een Zuid-Afrikaans kindje te steunen kan eens een kijkje gaan nemen op onderstaande website:

zaterdag 6 augustus 2011

Bied op het gesigneerde KRC Genk-shirt en steun ons project!

Hoi allemaal!

Zoals jullie konden lezen in het vorig blogbericht hebben we al een beetje vooruitgewerkt op ons budget en hebben we al gezorgd voor de aanleg van het voetbalveld, netbalveld en volleybal veld!
Het geld dat we met deze veiling willen inzamelen zal gebruikt worden om onze toekomstplannen voor het sportveld uit te werken, namelijk de aanleg van een basketveld.  Dit basketbalveld zal ook aangepast worden aan de rolstoelgebruikers met twee extra basket ringen die lager zijn dan de officiele hoogte zodat zij ook op een makkelijke manier basketbal kunnen spelen.

We vroegen een tijdje geleden aan KRC Genk of zij ons eventueel ook konden helpen met de aanleg van ons sportveld.  Zij waren toen onmiddellijk zo vriendelijk om ons een gesigneerd bloesje van de kampioenenploeg te bezorgen dat we dan zouden kunnen veilen ten voordele van ons project!

Dus verspreid deze boodschap zoveel mogelijk naar alle KRC Genk fans die misschien geinteresseerd zijn om zo een prachtig shirt bij hen thuis te hebben hangen, en daarmee ook ons project hier in Kasama supergoed te steunen!


Verdere info vind je in het stuk hieronder!


Aan alle supporters en sympathisanten van KRC Genk
en van Hanne uit Peer en Mathijs uit Zutendaal !

Hanne en Mathijs verblijven sinds september 2010 in Kasama, Zambia. 12 september 2011 is hun terugkeer voorzien.

Een jaar lang hebben ze zich met hart en ziel ingezet voor hun project ! De school in Kasama waar Hanne en Mathijs werken als vrijwilliger, is specifiek voor dove en slechthorende kinderen en jongeren. Het project werd opgestart om de jongeren in de school de kans te geven te leren spelen en knutselen, kennis te laten maken met sport en spel en hen alzo een nuttige vrijetijdsbesteding te bezorgen. Middelen en materiaal waren er niet toen Hanne en Mathijs op 29 september 2010 vertrokken.

Door de steun van velen, met veel inspiratie en een onbegrensd enthousiasme en dito inzet, slaagden Hanne en Mathijs erin gedurende nu bijna een jaar een wereld van verschil te maken voor de vele kinderen in deze school. Een wereld die deze kinderen zonder de aanwezigheid van Hanne en Mathijs en zonder de (financiële) steun van velen, nooit gekend zouden hebben. Detail van hun verwezenlijkingen kan je lezen op http://mathijsenhanneinzambia.blogspot.com.

Een investering die Hanne en Mathijs nog willen uitvoeren alvorens terug te komen, is de aanleg van een voetbalveld en indien mogelijk een netbalveld. Maaien van het braakliggend veld kon al gebeuren met middelen die nog ter beschikking waren, maar Hanne en Mathijs zouden nog willen zorgen voor de lijnen van het veld. Dit moet gebeuren door het leggen van bakstenen in cement, de enige methode om iets te creëren met een langere levensduur. Doordat de jongeren gedurende het afgelopen jaar ‘sport’ mochten leren kennen, zou het voor hen een enorme belevenis zijn te mogen voetballen op ‘hun eigen voetbalveld’ !

Om de inrichting van dit voetbalveld mee te realiseren heeft KRC Genk een shirt overhandigd getekend door de spelers van de eerste ploeg van het komend voetbalseizoen 2011-2012.

De KRC-shirt zal toegewezen worden aan de meest biedende supporter of sympathisant.

Bieden op dit KRC-shirt kan via mail op het adres mathijshanne@hotmail.be

Geïnteresseerden worden per mail op de hoogte gehouden van een gewijzigd of verhoogd bod met een laatste update uiterlijk 11.09.2011

Het KRC-shirt zal op 12.09.2011 om 22.25 uur toegewezen worden aan de hoogste bieder en nadien indien mogelijk door Mathijs en Hanne persoonlijk overhandigd worden.

Samen met de kinderen en jongeren van de Chileshe Chepela Special School in Kasama willen Hanne en Mathijs je alvast van harte danken voor iedere vorm van steun die ze van jou mogen ontvangen !

Een vrijblijvende bijdrage wordt ook in dank aanvaard op 
IBAN : BE88 7450 3358 8341 BIC : KREDBEBB

Elk initiatief, hoe klein ook, dat erin slaagt een glimlach te toveren op het gezicht van de kinderen van deze school, draagt bij tot een betere wereld.

Hanne en Mathijs zijn daar rotsvast van overtuigd, hopelijk jij ook !


vrijdag 5 augustus 2011

Het sportveld ziet er goed uit!

Hallo allemaal,

Nog snel even een kort verslagje van onze voorlopig laatste schoolweek voordat we naar Zuid-Afrika vertrekken…! gelukkig kunnen we in september nog één weekje terugkomen want we missen de kinderen nu al!


Op maandag 1 augustus 2011 hadden we de kinderen beloofd om nog eens honkbal te spelen. Stella en Patrick vergezelden ons naar school want hun school had al een week eerder afgesloten, ze hadden dus al vakantie. Aangezien zij meekwamen en de afstand om te fietsen voor hen misschien toch net iets te ver zou zijn, namen we een taxi. En omdat we dan toch met de taxi gingen, besloten we de grote weerballonnen die we gekregen hadden van het thuisfront uit te testen. We lieten de ballonnen aan het tankstation opblazen, niet al té groot maar we moesten toch al een beetje puzzelen om de twee ballonnen nog mee in de taxi te krijgen :). Als we op school aankwamen hadden we al onmiddellijk veel bekijks met twee grote ballonnen en ook nog twee vreemde kinderen :-D.

We haalden de parachute nog eens uit en probeerden de ballonnen op de parachute te houden, heel fijn! Ook alle andere parachute spelen vielen weer in de smaak. Dan was het tijd voor honkbal en in de namiddag gaven we de kinderen eerst de tijd om wat te nieuwsgierigen. Ze wilden alles weten over Stella en Patrick. Stella vonden ze uiteraard extra speciaal aangezien ze niet zwart is, maar ook niet blank… Ze wilden toch allemaal eens aan haar haren voelen toen ik had uitgelegd dat de Zambianen echt harde zwarte kroezelharen hebben, wij – blanken – hebben eigenlijk heel zacht soepel haar, en de haren van Stella zitten er een beetje tussenin.

Stella vond het wel niet zo leuk om zo bekeken en aangeraakt te worden :), maar ze wist ook wel dat de kinderen daar weer iets van bijleren. En toen we even later – na een heel vermoeiend spelletje 10-bal – met wat meisjes bij elkaar stonden, leerde Stella de meisjes één van de traditionele dansen die ze op school heeft geleerd. Ik deed wat gekke sprongetjes hier en daar en dat vonden de kinderen uiteraard geweldig :).
Het was een super leuke dag, die omgevlogen is!


Dinsdag 2 augustus 2011




groepsfoto tijdens de middag


In de namiddag haalden we een bal uit om 10-bal te spelen, echt wel vermoeiend dat spel! Waardoor we na enkele rondes opgaven en veranderden naar hun eigen honkbal-achig spel. Er werd ook weer veel gebabbeld, want met het naderende einde van het schoolsemester zijn de jongeren toch al bang dat ze ons nooit meer terug gaan zien. We kunnen ze gelukkig nog geruststellen, we komen zeker nog terug in september om afscheid te nemen.
Er waren al opmerkelijk veel minder kleinere kindjes. Zij hebben namelijk hun stempel op school al gekregen en elke dag vertrekt er wel iemand naar huis… wat wel spijtig is en wat het opvallend rustig maakt op school. Het speeltuintje dat wij hebben aangelegd ligt er anders niet echt verlaten bij, met het vertrekken van onze kleintjes komen de kinderen van het nabijgelegen dorp onze schommels uittesten, het speeltuintje wordt dus zeker goed gebruikt!

In de namiddag gingen we nog eens een kijkje nemen op het sportveld want we zagen al enkele dagen vele jongens op en af lopen om te gaan helpen met de aanleg van het voetbalveld, en we hoorden dat het af is! Het ziet er heel goed uit! Het voetbalveld is af én ze hebben zelfs een netbalveld én een volleybalveld kunnen aanleggen met onze brikken en cement. Super!


Het voetbalveld met een klein stukje middellijn.
Het netbalveld ( de ringen blijven binnen de muren van de school liggen
en worden dus opgezet als ze spelen en daarna weer weggehaald. Helaas staat het op het
veld echt niet veilig.


 
De foto’s geven niet zo’n geheel beeld maar het ziet er echt wel goed uit! Nu liggen de lijnen vast en kunnen de kinderen gewoon komen sporten. Voor het volleybalveld en netbalveld hebben ze alle palen en netten en ballen. Vroeger moesten ze als ze wilden sporten eerst nog de lijnen van de velden beginnen uitgraven, alvorens ze konden starten. Nu is dat definitief verleden tijd. Super!

Het enige wat nog ontbreekt is een basketbalveld. Daar zouden ook de kinderen die een fysieke handicap hebben en hierdoor in een rolstoel zitten nog veel plezier aan kunnen beleven. We hebben alvast aan de sportleerkracht Mr. Mwale gevraagd om een gedetailleerd plan van het basketbalveld te maken – aangepast aan de noden van de minder valide kinderen – zodat we de school hopelijk in de toekomst nog kunnen steunen met deze plannen én zo het sportveld volledig kunnen afmaken! (Voor meer informatie verwijzen we naar ons volgend verslag)

 
Woensdag 3 augustus 2011 was een dag die – net zoals alle anderen hier – weer veel te snel voorbij was. We keken eerst ons speeltuintje na, zodat het er weer tegen kan tot de school terug opent in september. De scharnieren van de schommels werden nog eens gesmeerd, en alle schroeven werden aangedraaid. Intussen ruimden we ons materiaalkot ook nog een beetje op. Tijdens de opruim kwamen we onze zelfgemaakte ‘facepaint’ nog tegen. Er zat nog redelijk wat gelaatsverf in onze potjes en dus besloten we om deze in de namiddag op te maken.

hadden we besloten een laatste ‘knutsel’activiteit te doen. Het was niet echt knutselen, we hadden nog veel gekleurd papier en de kinderen mochten vrij tekenen en kleuren. Er waren weer mooie resultaten: auto’s (jongens) en bloemen (meisjes) waren veel voorkomende tekeningen. Ook veel kinderen van de oudere graden kwamen een tekening maken, een heel fijne voormiddag.





Mathijs zorgde weer voor heel wat blije ‘krokodillen’-gezichtjes, ik wou nog wat verder doen aan de opruim van het materiaalkot dus ik had één van de oudere meisjes geleerd om de vlinder te maken. Ze vond het heel fijn en deed het ook heel goed! We hadden minder kleintjes van onze school die in de rij stonden voor een tekening op hun gezicht maar de rij bleef even lang want de kindjes van het dorp kwamen maar al te graag aansluiten. Al hadden sommige kinderen toch nog steeds een beetje schrik van die gekke blanken :).
Een leuke dag!




Onze laatste schooldag - Donderdag 4 augustus 2011 – was sneller daar dan verwacht :s. De school is vrijdag ook nog open maar dan gaan echt wel alle kinderen naar huis én wij vertrekken dan al met de bus naar Lusaka. Er waren dan ook veel kinderen bezig met hun was te doen, zodat hun koffer klaar geraakt om vrijdag naar huis te gaan. In de voormiddag ruimden wij nog een beetje verder ons materiaalkot op, veel materiaal, veel opruim :).

Daarna babbelden we nog wat met de kinderen en namen we alweer van ééntje afscheid. In de namiddag haalden we het lang springtouw nog eens boven, altijd plezier verzekerd! Op het einde van de dag namen we afscheid van iedereen en vroegen we hen om in september, als de school opent, snel terug te komen! Het is hier niet zo eenvoudig, sommige kinderen komen van ver en komen later aan op school omdat hun ouders het geld niet bij elkaar krijgen om het vervoer te betalen of door andere problemen met het vervoer… dus we hopen echt dat we iedereen nog terugzien in onze ene schoolweek in september!

Terug thuis poetsten we onze fietsen, we hebben vandaag voor de laatste keer heen en terug gefiets! Één fiets was al verkocht aan Margaret – de vrouw waar we bij wonen, de andere komen ze hopelijk morgen vroeg halen… toch vreemd … we moesten ook even de knop omdraaien. We kijken heel hard uit naar onze vakantie in Zuid-Afrika maar toen we van de school terugkwamen overheerste er toch een vreemd gevoel…
Onze valies is zo goed als klaar, we stappen morgen op de bus naar Lusaka en gaan ons vast en zeker heel goed amuseren in Zuid-Afrika, samen met onze drie Belgische medereizigers :)!




Jullie gaan dus waarschijnlijk even niets van ons horen, tot over een kleine maand!




Groetjes!


Hanne en Mathijs








Dit project wordt gesteund door EVS - European Voluntary service
                                                  http://www.youthinaction.be/


                                                  Nationaal agentschap: JINT

zaterdag 30 juli 2011

Het leven zoals het ECHT is, Afrika …

Hey hey allemaal,

het was een super drukke week! We gingen brikken halen om onze laatste investeringen te doen, zodat we de school konden achter laten met een mooi sportplein en al twee velden (voetbal- en netbalveld) die volledig af zijn, verder maakten we ook voor de laatste keer onze schommels, hopelijk zijn ze nu stevig genoeg!
Met al dat geregel én dan nog ons afscheidsfeestje, werd het een drukke week en zien we het einde van het project naderen, tot onze grote spijt!
Maar volgende week is er nog een laatste spelweek en ook in september, na onze break in Zuid-Afrika, zien we de kindjes gelukkig nog even terug!

We werden deze week weer enkele keren geconfronteerd met “Zambia, the real Afrika”… jaja, zelfs na al deze tijd staan we nog soms verbaasd toe te kijken, het is en blijft hier toch een volledig andere wereld en de wereld van kinderen en volwassenen is hier zo ongelofelijk klein… ach ja, het zijn zeker weer ervaringen die ons altijd gaan bijblijven. Dus, geniet van één van onze laatste echte school-week-verslagen en tot volgende week!



Maandag 25/07/11   -   Als het vandaag niet is, dan zal het morgen misschien toch wel in                   orde komen 

Zelfs na 10 maanden vallen we soms nog omver van de Afrikaanse manier om dingen te regelen en zaken in orde te brengen, en het wachten viel ons ook vandaag toch best weer zwaar!

We stonden vroeg op want we hadden afgesproken met een man van de Rotary dat we vandaag gingen kijken om onze brikken af te halen, die we voor het voetbalveld en netbalveld van de school besteld hadden en we gingen tegen 8u vertrekken… Als we om 9u nog niks van hem gehoord hebben, bellen we en blijkt dat onze truck nog niet is komen opdagen en dat hij nog zoekt naar een andere truck om de 2000 bakstenen te laden. Ok, een uurtje later laat hij weten dat hij in aantocht is, wij wandelen dus naar de grote weg om 10… waar hij ons uiteindelijk een uur later toch eindelijk ophaalt. Oef zou je denken maar wij dachten eerder, wat is dat waar wij nu in gaan stappen :-D. De truck waar we in stappen is zooooo oud, we konden op voorhand voorspellen dat het niet goed ging aflopen, maar ja…

Het lijkt wel een auto uit de tekenfilm CARS maar deze
oude voertuigen rijden dus nog wel degelijk rond in Kasama.


De voorruit.... juist ja.

We geraakten wonder boven wonder redelijk vlot aan de plaats waar de bakstenen worden gemaakt, MAAR …

Net als we aankwamen moesten we over een hoop stenen en daar strandde dan onze geweldige truck, er waren problemen met de versnellingsbak en dus konden we uiteraard niet beginnen inladen tot het probleem opgelost was. Het was intussen al 12u, echt vroeg hadden we dus niet moeten opstaan…
Wachten, wachten, wachten … maar de mannen kregen de truck niet gemaakt. Dan belde Emmanuel (onze rotary connectie die gelukkig mee was) naar de eigenaar van de truck die beloofde om een andere truck te sturen.

Om 15u waren we het wachten zo beu dat Emmanuel een taxi had laten komen. We zouden dan maar gewoon naar huis gaan en morgen nog eens een poging doen. Uiteraard, net op het moment dat wij bijna terug naar de grote weg gewandeld waren - waar er een taxi stond te wachten - komen we onze vervang-truck tegen. Veel beter zag die er niet uit maar aangezien wij echt heel graag de brikken op school wilde krijgen, besloten we er toch nog maar eens voor te gaan.

de mannen die inladen... en spijtig genoeg niet goed kunnen tellen.

Onze vervangtruck ziet er opmerkelijk beter uit dan de eerste... juist ja :s...

Uiteindelijk waren alle 1900 brikken ingeladen, wij hadden geteld en wisten dat het er zeker 100 te weinig waren maar ze wilden niet luisteren en Emmanuel had zijn taxi naar huis genomen omdat hij het ook beu was :). (de 100 ontbrekende brikken zouden we later van Emmanuel nog krijgen, heeft hij ons achteraf beloofd). Om 16 u waren we klaar om richting Kasama te vertrekken en hopelijk nog voor donker onze brikken op school af te laden maar … onze geweldig nieuwe truck wou niet starten… Na wat prullen met de batterij, startte het ding uiteindelijk wel, oef!

Om 17 u kwamen we aan en met hulp van de heel lieve kinderen van de school was om 18u toch ongeveer alles uitgeladen!

Super, alle jongens van de school die mee helpen !

We kregen nog een lift van Emmanuel die nog was komen kijken of alles ok was… moe , zeer moe van een hele dag niks te doen. Wij die dachten op een voormiddag klaar te zijn en in de namiddag nog wat te spelen… niks ook niet… dit is Afrika zeker ? :)

Om 19 u kwamen we thuis en begonnen we aan het eten… de stroom was zooo zwak, zoals het alweer een heel tijdje is intussen… dus om 20u45 konden we eindelijk eten.

En daarna, snel snel bed in!


Dinsdag 26/07/11   -   Wie mooi wil zijn, moet lijden

Met een kater van ons Afrikaans avontuur van de vorige dag staan we toch vroeg op want ook vandaag moeten we vanalles regelen. We gingen nog eens horen bij de Provincial Education Officer maar er was nog geen nieuws van onze taks-terugbetaling, geduld hebben is de boodschap. Dan verder … Ik ging nog eens naar de kapper om mijn haar te laten vlechten voor de groepsfoto’s van de volgende dag. Het kapsalon van vorige keer was toe, al een hele tijd, waarschijnlijk failliet. Dus ik stapte gewoon een ander kapsalon binnen maar daar hadden ze schrik van de blanke met haar gekke moeilijke haren en daar was het niet mogelijk om mijn haar te laten invlechten… ok, dan maar naar het volgende salon, daar gingen ze toch eens proberen.

Amai, het meisje dat mijn haar aan het invlechten was trok extra hard want ze had schrik dat mijn zachte haren anders te snel gingen losgaan… echt wel pijnlijk en blij dat het na anderhalf uur over was, kwam ik buiten met een ok kapsel :-D. Misschien voor volgende keer nog eens een andere kapster uitproberen :-D.

het resultaat van anderhalf uur tanden bijten :)

Mathijs was intussen al naar school vertrokken want daar ging de lasser om 10 u arriveren om onze schommels te maken. Hij nam zijn tijd maar uiteindelijk was tegen 14u alles af. We hebben twee nieuwe, minder mooie maar wel extra stevige schommels gehangen en onze grote schommel veiliger gemaakt door aan te duiden dat er maar 3 kindjes tegelijk op mogen, laten we hopen dat het nu in orde is!


onwe verf heeft een beetje afgezien door het nieuwe laswerk maar
de veiligheid is er goed op vooruit gegaan.

De nieuwe schommelstoeltjes. Niet zo mooi als de vorige maar wel heel sterk.

De namiddag was kort doordat we zo laat gegeten hadden, dus gingen we enkel nog kijken naar het voetbalveld waar de jongens aan het graven zijn… hopelijk kunnen ze dan binnenkort de bakstenen leggen, zodat het af is voordat we op vakantie vertrekken! De jongens appreciëren het zeker en we babbelden nog wat met hen…

Dat was het alweer… niet gespeeld vandaag maar de investeringen zijn toch afgerond. ‘s Avonds maken we alles klaar voor ons afscheidsgebeuren van de volgende dag.


Woensdag 27/07/11   -   Kerstmis voor de kinderen, again :)

We namen een taxi naar school want we waren nogal geladen, het leek wel alsof we gingen verhuizen. Één grote zak vol petten, één grote zak vol kleren, een doos vol pennen en ballonnen, een grote zak vol flesjes … en nog een doos met gadgets, de taxi zat behoorlijk vol!

We begonnen in het lokaal alles klaar te zetten en vanaf 10u tot 15u zijn we continu bezig geweest met cadeautjes uit te delen. We begonnen met onze leden. Elk kind kreeg: een groepsfoto met ons en een persoonlijke foto, een KBC pet (waarvoor heel veel dank aan de sponsor), een kledingstuk (wij gaven onze kleren weg, en hadden al wat kleren van bezoekers verzameld), een flesje met wat zoete drank in, twee pennen en een leuke GAMMA- ballon, een skoebidoe EN een leuk gadget (sleutelhanger of balletje of … ). De niet-leden die erna volgden kregen hetzelfde uitgezonderd de foto’s.

De groepsfoto met de schatjes van de 3de graad!

Ziet mary er niet mooi uit met mijn bloesje?

Hun handen vol ... echt verwend vandaag!


De kinderen waren super super super blij en konden nog niet eens vasthouden wat ze allemaal gekregen hadden :-). We hebben vandaag 150 kindjes gelukkig kunnen maken… voor ons was het best vermoeiend!

We gingen normaal ook een receptietje voor de leerkrachten doen maar we hadden het opgeschoven naar de volgende dag aangezien we echt moe waren. De leerkrachten kwamen wel alvast bedelen voor ook een aandenken … Echt niet te geloven, zelfs leerkrachten die we nog nooit gezien hebben kwamen al bedelen voor ook zo’n leuke pet…
Morgen krijgen ze allemaal nog een andere pet en wat drinken en gaan we zeker nog enkele zaken vermelden die toch van ons hart moeten, we zullen zien wat het geeft!


Donderdag 28/07/11   -   We stonden met onze mond vol tanden toe te kijken toen nog maar eens bleek dat we nog een jaar extra zouden moeten blijven om de leerkrachten op te voeden!

De dag ging eigenlijk heel leuk van start. We waren naar ons speelveld getrokken om honkbal te spelen en we hadden best veel kinderen mee, zeker 40 kinderen speelden mee en nog eens 20 waren aan het kijken en supporteren. Toen we net goed gestart waren kregen we bericht van Chris – een Brit die voor 3 maanden in Kasama is en wel eens op onze school wou komen kijken – hij had even moeten rondrijden maar was op school geraakt. Mathijs sloot zich aan bij de ene ploeg, Chris bij de andere en ik gooide het balletje. De kinderen vonden het geweldig, echt heel fijne voormiddag!

groepsfoto met Chris op bezoek



In de namiddag hadden we onze afscheidsdrink/speech met de leerkrachten gepland. We hadden er niet veel zin in want veel contact met of steun van de leerkrachten hebben we niet echt gehad dit jaar, op één leerkracht – toch wel een beetje onze schoolmentor – na.

Het begon al met een valse noot… een serieuze valse noot. Het lokaal waarin we onze afscheidsdrink wilde doen, was niet vrij. Er zaten nog leerlingen van grade 5 in, om hun test te maken. Na wat gedoe en gewacht stellen we dan maar voor om de eetzaal te gebruiken aangezien die toch leeg was. Maar neen, toen we opnieuw bij het lokaal aankwamen om onze spullen te verplaatsen, bleken alle leerkrachten gewoon binnen te zijn gegaan en ze zaten gewoon tussen de 4 kinderen die nog hun test aan het afwerken waren!
Om het nog wat erger te maken, gebaarde één van de leerkrachten naar één van de leerlingen dat hij eens snel zijn test af moest maken. Gelukkig hadden we het gezien en we reageerden onmiddellijk naar de leerkracht, ongelofelijk! Eerst storen jullie ze de kinderen door hier in en uit het lokaal te lopen terwijl ze nog bezig zijn met test te maken en dan zouden de kinderen zich nog moeten haasten ook. Hoe kan een kind nu een goed resultaat behalen als het zijn test moet maken met zo veel afleiding en gedoe… ?

Ok, dat gezegd zijnde door ons, hielden alle leerkrachten zich rustig tot de kinderen klaar waren en buiten waren. We gaven ze allemaal iets te drinken en begonnen aan onze ‘speech’. Het was echt een geweldig jaar, met heel lieve en slimme kinderen… we vermeldden verder ook onze investeringen en de hoop dat alles goed onderhouden en gebruikt gaat worden. Dan vroegen we aan hen wat zij van ons vonden. We hebben enkel met Mr. Mwale samengewerkt en zijn commentaar was dan ook gericht en oprecht, de twee directieleden gaven een typische bedank-speech maar meer ook niet. Verder bleef iedereen stil…

Wij namen dan maar weer over met iets waar we al een tijdje mee zaten. We hadden veel klachten gekregen van oudere leerlingen dat hun leerkracht geen gebarentaal kent en dus gewoon maar alles op bord schrijft en tegen de andere helft van de klas (klassen zijn vaak gemengd, de helft dove kinderen en de andere helft fysiek gehandicapten) in Engels uitlegt. Vandaar dat we als volgende vraag aan alle leerkrachten stelden: ‘wie geeft er les aan dove kinderen?’ Er gingen maar twee handen omhoog, vreemd toch want er zijn 12 graden ? Uiteindelijk zei één van de leerkrachten dat iedereen wel op een moment dove kinderen in zijn of haar klas heeft. Ok, dus 21 leerkrachten die les geven aan kinderen met gehoorsproblemen. Onze volgende vraag was: ‘Wie kan er dan met trots zeggen dat hij of zij genoeg gebarentaal kent om hun vak goed uit te leggen?’
Er ging maar één hand omhoog, die van Mr. Mwale … en het werd heel stil in ons lokaal… Er waren ook ‘huismoeders’ aanwezig en ook zij kennen bijna geen gebarentaal. Dus we hebben afrondend gevraagd ‘hoe kan je een kind iets leren of hoe kan je voor een kind zorgen, als je er nog niet eens mee kan communiceren?’ De vraag hebben we wat in de groep laten hangen... we hebben dan ook voorgesteld dat elke leerkracht een gebarentaal cursus doet, gegeven door Mr.Mwale. Zo’n grote inspanning is het toch niet aangezien ze de leerkracht al in hun midden hebben. We zullen zien wat er van komt maar dit is iets waar we de komende week en ook in september en via de Provincial Education Officer nog voor willen ijveren!

Goed, aangezien we niet met een slecht gevoel wilden afscheid nemen, eindigden we onze meeting met een cadeautje voor de school – voor de leerlingen eigenlijk – we schonken twee KBC-laptops (met wederom dank aan de sponsor) die ze kunnen toevoegen aan hun computer lokaal.

We beloofden nog een pet voor elke leerkracht, want aangezien we de leerlingen een pet hadden gegeven, konden we blijkbaar cultuursgewijs toch met de leerkrachten niet achterblijven. Maar we maakten eerst nog een groepsfoto binnen en buiten…

En toen wij als één van de laatsten terug binnen kwamen in het lokaal, stonden we echt weer met onze mond vol tanden te kijken… ongelofelijk. Daar stonden alle leerkrachten verzameld rond onze zak met petten, zoals een bende kleine kinderen. Ze stonden er in te rommelen en te doen en voor dat we het goed en wel door hadden, waren al onze petten op. We hadden zéker 50 petten bij en maar 21 leerkrachten/huismoeders op onze meeting. Nu hadden ze dus gewoon gegrepen wat ze konden grijpen en gingen ze allemaal met minimum 2 petten buiten!

Als we dan vroegen aan een leerkracht, waarom heb je twee petten genomen? Dan was het antwoord: iedereen heeft minstens twee petten genomen… We konden onze ogen niet geloven! En dan vragen wij ons af hoe het komt dat onze kindjes altijd zo zitten te duwen als ze iets krijgen en waarom we hen echt moeten leren om maar één stuk te nemen zodat iedereen iets heeft. De leerkrachten zijn gewoon even erg of als het kan nog erger! We hebben onze kindjes al beter opgevoed dan dat hun leerkrachten zijn opgevoed, want zij weten tenminste dat ze in de rij moeten staan, hun beurt moeten afwachten en dat iedereen gelijk is en dus evenveel krijgt. De leerkrachten grabbelden wat ze konden grabbelen, zegden heel snel en vluchtig bedankt (sommigen toch) tegen ons en waren weg…
Mr. Mwale bleef als enige over en had ook als één van de enige niet meer dan één pet genomen. We vroegen heel verbouwereerd aan hem of de leerkrachten dan geen (zelf)respect hebben… Hij lachte het weg en zei daarna dat het komt door hun achtergrond. En zo is de cirkel weer rond natuurlijk. De leerkracht leert zijn leerlingen niet om respect te hebben voor iets wat je krijgt en om niet gulzig te zijn maar te delen en andere gedragsregels… en die leerling wordt leerkracht en doet hetzelfde.

Pfoeh, daar waren we even niet goed van … we reden na de school even langs tante Lud om nog wat bouten aan onze fiets bij te draaien en om stoom af te laten want de Afrikaanse realiteit had ons toch weer even omvergeblazen.

Het was een goede leerschool vandaag … dit toont toch echt hoeveel werk er nog is aan de leerkrachten (lees: het volledige onderwijssysteem) alvorens dat er iets gaat verbeteren aan het onderwijs in landen zoals Zambia! Nog immens veel werk aan de winkel dus.

Wij beseften eens te meer na deze dag dat we hier niet zijn voor de leerkrachten, maar wel voor de lieve kinderen en dat we hen toch al heel wat hebben bijgebracht en dat zij het voor ons zo ontzettend de moeite waard hebben gemaakt om dit jaar hier te zijn. Hopelijk dragen ze de ervaringen van dit jaar nog heel lang met zich mee!


Vrijdag 29/07/11  

We sloten de drukke, turbulente week af met een rustige dag. Eerst lang wachten aan de bank, we sloten onze Kwacha rekening af, zodat we dat in september niet meer snel snel moeten doen. Vervolgens kwamen we op school aan en we kregen het spijtige nieuws dat één van onze lieve kindjes al naar huis vertrokken was. We hopen dat hij in september snel terug op school gaat zijn, zodat we hem nog even zien. Er waren meer kindjes die hun ‘stempel’ al gekregen hadden en dus naar huis mogen gaan. Een tweede kindje vertrok in de namiddag en we denken dat er tegen maandag al enkele andere kindjes weg gaan zijn, maar de oudere graden vertrekken toch pas volgende week vrijdag, dus we kijken nog uit naar een laatste leuke spelweek.

Van spelen kwam er eigenlijk de hele dag niet veel in huis. Toen we aankwamen werden we door iedereen aangeklampt voor een gesprek en voor we het wisten was het middag. In de namiddag gingen we nog eens een kijkje nemen bij het voetbalveld. Morgen beloven ze de bakstenen in cement te leggen, dus hopelijk zien we maandag een mooi afgewerkt voetbalveld! En is tegen donderdag dan ook het netbalveld af! We zullen zien!

Terug thuis werden we door een hele bende Zambiaanse vrouwen ontvangen. Margaret en haar vriendinnen van de kerk hadden een feest gepland, de hele avond en nacht werd er gezongen, gedanst en getrommeld. Het was een inwijdingsfeest voor enkele vrouwen van het koor. Luid, maar best grappig :-) en we waren op voorhand gewaarschuwd :).

Voor het weekend hebben we niets speciaals gepland. We moeten zien dat onze valies klaar is om volgende week vrijdag op vakantie te vertrekken! Verder moeten we ook nog wat opruimen en hier en daar al enkele zaken proberen van de hand te doen om onze laatste twee weken Kasama niet te druk te maken in september.

Druk genoeg dus! We weten niet of we volgende week aan de blog toe komen voordat we op vakantie vertrekken, anders is het tot over een kleine maand!

Groetjes Hanne en Mathijs


zaterdag 23 juli 2011

Leuk bezoek :) en nog maar 2 weken te gaan :s :(

Hoi allemaal!

Het waren een beetje een door elkaar geklutste twee weken :). We hadden namelijk bezoek van Mathijs zijn broer Pieter Jan en zijn vriendin Ann. Het werd een heel fijne en ook drukke tijd. Voor we van start gaan met het verslag twee belangrijke mededelingen!

Vooreerst: Gelieve VANAF AUGUSTUS GEEN POST meer naar ons toe te sturen! Als deze post dan iets of wat vertraging oploopt dan zou het wel eens kunnen dat wij al terug in België zijn voordat het kaartje Kasama bereikt, en dat is uiteraard niet de bedoeling hé! Chocolade blijft wel steeds welkom op het zelfde adres want mijn tante lust dat ook :-D, dus moest deze vertraging oplopen, we zijn zeker dat het wel zal op geraken :-D.

Vervolgens: Aan alle bloglezers of andere geïnteresseerden…Wie er al langer aan denkt om een Afrikaanse jongere te steunen maar niet weet waar te beginnen, dit is misschien wel een goede gelegenheid om met een kleine investering, het leven van een Zambiaanse jongere te kunnen verbeteren.
Bwalya, één van de halfbroers van Patrick, is eindelijk toegelaten op de hogeschool. Hij is twee jaar geleden afgestudeerd van het middelbaar maar het is hier in Zambia heel moeilijk om binnen te geraken in de hogeschool of universiteit. De voorbije twee jaar heeft hij zich dus bezig gehouden met enkele jobkes in Lusaka maar nu heeft hij toch een plaats aangeboden gekregen aan de hogeschool van Zambia richting Agricultural Sciences. Dit is voor hem een heel grote kans om zijn leven in een betere richting te duwen! Het studeren kost echter 5,5 miljoen Kwacha (iets minder dan 1000 euro) per jaar en dit gedurende drie jaar.
Bwalya kan dit zelf uiteraard niet bekostigen en indien hij dit geld niet heeft, kan hij in september niet aan de studie beginnen.
Dus, indien je zelf op zoek bent naar een nuttige investering of iemand zou kennen die wel een Zambiaanse student zou willen helpen voor drie jaar, dan zou dit natuurlijk fantastisch zijn! Er kan echt wel een correspondentie met Bwalya worden opgezet, zodat het wat persoonlijker is en zodat je weet in wie je investeert.

Zo, dat was het voor de meldingen,
geniet van ons best wel lang verslag :d.



Maandag 11/07/11

Aangezien ons bezoek aankwam in het midden van de week en de week daardoor toch een beetje op zijn kop stond, verplaatsten we onze knutseldag naar maandag. De kinderen hadden vorige week dan ook niet geknutseld, dus het was ook al een tijdje geleden.
Knutselopdracht van de week: de kinderen krijgen twee kaartjes, op het ene mogen ze Mickey Mouse tekenen en op het andere een grappig konijn. Vervolgens kregen ze een wattenstokje om met kleine stempeltjes van zwarte verf, hun kunstwerkje helemaal af te maken!

Hanne helpt de mail vasthouden, want als ze het zelf doen durft deze nogal eens te verschuiven :)


Met een oorstokje de figuur nagaan.


Bornface met een mooi afgewerkt resultaat!


Aangezien er geen knippen aan te pas kwam, was het best een rustige dag voor ons en het verven vinden de kinderen altijd fijn! Een leuke knutseldag!


Dinsdag 12/07/11

De voormiddag was een beetje raar. De meisjes waren allemaal een beetje lui en de jongens wilden enkel voetballen dus ze hielden mijn balspel niet lang vol. Mathijs heeft zich dan maar bezig gehouden met het halen van zand en stenen om één van onze schommels terug in beton te zetten. In de namiddag werd dat dan ook onze bezigheid. Ik ging emmers water halen terwijl Mathijs – gelukkig met de hulp van Linus, één van de sterke schooljongens – het zand, de stenen en de cement tot een goede sterke mengeling maakte. De schommel stond op het einde van de dag ECHT wel stevig in de cement, dus nu maar wachten tot het droog is en dan nog maar eens proberen aan de kinderen uit te leggen, dat ze rustig moeten schommelen, we zien wel hoe het loopt.  



Woensdag 13/07/11

In de nacht van dinsdag op woensdag kwamen onze bezoekers aan in Kasama, het was dus een beetje een slapeloze nacht geweest. Maar toch, vroeg uit de veren! Mathijs en ik moesten nog enkelen zaken regelen bij de PEO (Provincial Education Officer) en bij de vrienden van de Rotary, ze gaan ons namelijk helpen met de aankoop en het vervoer van bakstenen, nodig voor ons voetbalveld (meer nieuws volgt later). Na al het geregel zet ik mijn weg verder naar de school terwijl Mathijs terugkeert om te zien of de bezoekers wakker zijn geraakt :).

De kinderen op school waren weer best moe in de voormiddag, ze hadden geen zin in actieve spelletjes. Dan heb ik dus nog maar eens het dartsbord uitgehaald, altijd leuk!


In de namiddag heb ik des te meer actieve kindjes, echt heel fijn! Het begon met tussenstaandertje met water, wat al wel een tijdje geleden was. Vervolgens speelden we dikke Berta, vermoeiend! Om te eindigen met 123 piano … dat ging goed tot er plots 3 blanken kwamen binnengewandeld en alle kinderen afgeleid waren, nieuwe bezoekers op school, dat konden ze niet missen hé!
Pieter Jan en Ann waren intussen al wat uitgerust en opgefrist en hadden de nodige zaken al geregeld. Ze waren blij dat ze eindelijk een kijkje konden nemen op school. De kinderen vonden het geweldig, hangen, proberen de gebarentaal te leren en ook nog tussenstaandertje spelen met de twee nieuwe blanken! Het was een heel leuk einde van de dag! We nemen voor eventjes afscheid van de schoolkindjes want voor de komende dagen hebben we andere activiteiten gepland maar beloven hen om volgende week weer heel hard te spelen!

Een spelletje tussenstaandertje met de nieuwe blanken :)

De kinderen vonden het weer geweldig om 2 nieuwe mensen te hebben om aan te hangen! :)

Het avondmaal ’s Avonds bij Margaret: Nshima met Kip en Kool. Zelfs onze bezoekers vinden het best lekker!


Donderdag 14/07/11

We maakten ons op voor een leuk ritje, het is maar 35 km tot aan de Chisimba watervallen maar de laatste 15 km zijn op een niet zo goede zandweg en onze taxichauffeur van de dag, had niet zo’n goede banden…spannend!

We kwamen goed aan en hebben een hele leuke en rustige dag gehad. Het was voor mij en Mathijs ook de laatste keer dat we deze watervallen bezoeken – hoogstwaarschijnlijk – dus het was best wel raar! Het blijven mooie watervallen en er zat al beduidend minder water in dan tijdens ons vorig bezoek, het droogseizoen is dan ook al enkele maanden ver. Na de foto-shoot aan de watervallen genieten we nog van een lekkere picknick alvorens terug naar huis te gaan!



Vrijdag 15/07/11

Er wachtte ons vandaag weer een spannende rit, we gingen namelijk op weekend naar Mpulungu in het noorden van Zambia om er te zwemmen in het Tanganyika-meer. Het is ongeveer 3 uur rijden en onze taxichauffeur had nog steeds zijn slechte banden niet gewisseld… spannend! Alles ging echter goed tot we bijna in het stadje aankwamen…plots politiecontrole… onze chauffeur was blijkbaar toch niet zo goed in orde en wilde de boetes niet betalen… probleem :)! Uiteindelijk werd het zo opgelost dat we met een zwaantje achter onze auto tot onze bestemming werden gebracht, zodat onze taxichauffeur niet kon ontsnappen…. Het was weer een zicht voor het dorp, die Mzungu’s (blanken) met een zwaantje achter hun aan… jung jung toch, altijd iets met die taxichauffeurs hier :).

We kwamen uiteindelijk wel vrij vlot aan op ons verblijfje. Een duik in het meer en genieten van de zon, meer moet dat niet zijn!


Zaterdag 16/07/11

In de voormiddag langs de vismarkt, maar we waren wat aan de late kant waardoor er al veel vissersbootjes weg waren. Toch was er nog kapenta en andere vis genoeg te zien! We namen ditmaal een taxi terug naar ons verblijf want dat bootje bij ons vorig bezoek was meer scheppen dan genieten :-D. De rest van de dag verliep hetzelfde als de vorige, ‘sit back, relax’ een beetje zwemmen, een beetje zonnen, een beetje niksen en vooral genieten van het rustige meer!



Zondag 17/07/11

Het nadeel aan Afrika is de grote afstanden… het was alweer tijd om terug naar Kasama te gaan en dus maakten we ons in de voormiddag na een ochtendduik klaar, de bus vertrok redelijk op tijd en er zat geen volk op, wat een luxe! We kunnen rustig een dutje doen op een tweezit tot we in Kasama zijn, heel vlotte terugrit!
Het is al vier uur in de namiddag voordat we ons huisje terug bereiken… wat rusten, wat opruimen, … voor het avond eten gaan we langs tante Lud om even later met een vol buikje ons bedje in te kruipen.


Maandag 18/07/11

Zambia, the real Afrika. We brachten een bezoekje aan Kabanda, om onze bezoekers toch te tonen hoe de meerderheid van de Zambianen leeft. Onderweg zat het ons wel niet echt mee, op de heenweg was onze auto oververhit en zijn we nog moeten gaan vragen voor extra water bij de dichtstbijzijnde (op 10 min wandelen) hut om de auto af te koelen en het waterreservoir terug te vullen; op de terugweg kregen we dan weer platte band, maar al bij al zijn we er goed geraakt. Er werd weer een heel lekkere maaltijd voor ons bereid door Chisanga. Eerst aten we gekookte maïs, wat ze hier ??????????? noemen, heel lekker, het smaakt bijna als rijstpap :). Dan konden we wat rondkijken naar de verschillende fruitbomen maar ook naar het kippenhok, de wc, … Na het curieuzeneuzen was het tijd voor de hoofdmaaltijd: Nshima met village chicken en rapenbladeren. Heel lekker!

Het was weer een leuke en leerrijke ervaring voor onze bezoekers en wij konden meteen afscheid nemen, want het gaat de laatste keer geweest zijn dat we Kabanda bezocht hebben…toch vreemd!


Dinsdag 19/07/11

De laatste dag met Pieter Jan en Ann kwam er al snel aan. Ik ging in de voormiddag al naar de school, de anderen moesten nog enkele zaken regelen en brachten nog een bezoekje aan de grootste markt in Kasama, ‘Location Market’. Hier is weer heel wat cultuur op te snuiven met verschillende vissoorten die er verkocht worden maar ook vele chitengés en andere locale spullen. Gezellig zo de marktstandjes lekker dicht bij elkaar, de typische manier van leven zoals wij die thuis niet kennen.

Tegen de middag kwamen we dan weer samen op school. Pieter Jan en Mathijs geven zich helemaal tijdens een spelletje Dikke Berta, Ann en ik moedigen aan en worden aangestaard door enkele kleine kindjes, vooral Ann is populair met haar fototoestel :).

2 blanken bleek net iets te veel voor Asheley :)

Plots verdwijnen echter alle kindjes in de eetzaal…blijkbaar is het weer mis… spijtig! Maar het geeft ons wel de gelegenheid om toch nog even snel langs de rotstekeningen te passeren en daar de mooie zonsondergang mee te pikken.

Genieten van de zonsondergang boven Kasama!
 
De bezoekersweek is weer omgevlogen en het was echt wel weer heel fijn! ’s Nachts hebben we dan Ann en Pieter Jan in het treinstation afgezet, zodat zij hun reis konden verder zetten… wij vielen onmiddellijk terug in ons gewone schoolritme!


Woensdag 20/07/11

Basketbal!  Dat was ook alweer even geleden!  Vooral in de voormiddag hadden we best veel volk.  In de namiddag hebben de meeste kinderen nu school doordat in de voormiddag de lokalen en leerkrachten bezet zijn door de testen van de andere kinderen.  Een deel van onze kinderen hebben dan in de namiddag les in plaats van in de voormiddag, dus komen ze in de voormiddag zien om mee te spelen!

Stephen, toch wel een van onze betere kleintjes, toont hoe het moet!


Het was een leuke dag met wat oefeningen in het dribbelen, verdedigen, proberen te scoren, heel leuk en voor ons nog wel relax, dus dat doen we vrijdag nog eens!


Donderdag 21/07/11

Donderdag is zoals we het gewoon zijn nog eens een knutseldag!  Vandaag maakten we een fotokadertje zodat de kinderen hun foto die ze volgende week zullen krijgen op ons afscheidsfeestje in een mooi kadertje kunnen ophangen. Er kwam redelijk wat knipwerk aan te pas dus het was best een drukke dag voor ons. We hadden wel niet zo heel veel kinderen, ongeveer 55 kadertjes werden er gemaakt. Veel kinderen hebben al einde-termijn testen waardoor we vooral weinig oudere kinderen hadden. Bovendien zaten we ook in een lokaal zonder stoelen of banken. Alle banken zijn ingenomen voor de testen en verhuisd naar andere lokalen. Gelukkig stond er een kast waarop we toch een beetje konden werken.

Kiezen uit al het stof wat er op hun kadertje komt!

Een mooi resultaat!

Kelvin, Gift en Jonathan met hun kadertje!

Een fijne knutseldag!


Vrijdag 22/07/11

Ons plan was om vandaag weer te basketten maar in de voormiddag kwam daar niet veel van in huis. We wilden namelijk eerst nog enkele zaken bespreken voor onze laatste investering. We hebben bakstenen besteld en hopen die op maandag op school te kunnen leveren, zodat de lijnen van het voetbalveld dan in de grond kunnen worden vastgezet. Ze metsen hier dan één rij bakstenen vast in de grond zodat de markeringen blijvend zijn. We hebben genoeg bakstenen besteld zodat we het voetbalveld én het netbalveld kunnen doen, het basketbalveld en volleybalveld zal voor een volgende investeerder zijn :). Maar buiten de bakstenen hebben we ook zand en cement nodig, we moesten nogal wat wachten om de juiste personen te pakken te krijgen maar hebben een goede vergadering achter de rug. We hebben er vertrouwen in dat de leerkrachten, onder leiding van de sportleerkracht waar we tot nu toe het meest mee samenwerkten, zullen zorgen voor het zand en de zakken cement, we zijn benieuwd!

We speelden dan voor de middag nog zakdoekleggen en verzamelden toch snel 30 kinderen, de kring was snel te klein :). In de namiddag gingen we dan wel basketten in het stadion en het was zoals altijd weer heel fijn!

Mathijs gooide af en toe ook een balletje mee :)

Verder hebben we ook ons afscheidsfeestje aangekondigd op school. Nee hoor, we zijn nog niet weg maar aangezien er in de laatste schoolweek altijd al kindjes naar huis vertrekken en in de eerste schoolweek (die we in september nog gaan kunnen meepikken) niet alle kindjes even snel arriveren willen we volgende week ons afscheidsdrink doen, zodat zeker iedereen erbij kan zijn! Het is wel een beetje vreemd, nu komt het einde van het project wel heel dichtbij :s… maar ja…



Voor het weekend gaan we het proberen een klein beetje rustig te houden en voor te bereiden voor volgende week!  Maandag zullen de bakstenen geleverd worden om het voetbalveld te omlijnen.  Dinsdag hopen we onze schommels nog maar eens te maken. De vorige stoelen waren toch niet van zo’n goede kwaliteit dus nu gaan we er iets gewoons maar hopelijk heel stevig aan laten lassen. Verder moeten we vandaag en morgen nog heel wat voorbereiden voor ons afscheidsfeestje, dus we weten weer wat te doen en zo blijft de tijd hier maar vooruit vliegen!

Zo, dat was ons lang verslag :d,

We zullen het volgende week wat beknopt proberen te houden ;)

Groetjes en tot volgende week

Hanne en Mathijs



Project mogelijk gemaakt door steun van 'European Voluntary Service'