Het leven zoals het ECHT is, Afrika …

Hey hey allemaal,

het was een super drukke week! We gingen brikken halen om onze laatste investeringen te doen, zodat we de school konden achter laten met een mooi sportplein en al twee velden (voetbal- en netbalveld) die volledig af zijn, verder maakten we ook voor de laatste keer onze schommels, hopelijk zijn ze nu stevig genoeg!

Met al dat geregel én dan nog ons afscheidsfeestje, werd het een drukke week en zien we het einde van het project naderen, tot onze grote spijt!

Maar volgende week is er nog een laatste spelweek en ook in september, na onze break in Zuid-Afrika, zien we de kindjes gelukkig nog even terug!

We werden deze week weer enkele keren geconfronteerd met “Zambia, the real Afrika”… jaja, zelfs na al deze tijd staan we nog soms verbaasd toe te kijken, het is en blijft hier toch een volledig andere wereld en de wereld van kinderen en volwassenen is hier zo ongelofelijk klein… ach ja, het zijn zeker weer ervaringen die ons altijd gaan bijblijven. Dus, geniet van één van onze laatste echte school-week-verslagen en tot volgende week!

Maandag 25/07/11   -   Als het vandaag niet is, dan zal het morgen misschien toch wel in                   orde komen…  

Zelfs na 10 maanden vallen we soms nog omver van de Afrikaanse manier om dingen te regelen en zaken in orde te brengen, en het wachten viel ons ook vandaag toch best weer zwaar!

We stonden vroeg op want we hadden afgesproken met een man van de Rotary dat we vandaag gingen kijken om onze brikken af te halen, die we voor het voetbalveld en netbalveld van de school besteld hadden en we gingen tegen 8u vertrekken… Als we om 9u nog niks van hem gehoord hebben, bellen we en blijkt dat onze truck nog niet is komen opdagen en dat hij nog zoekt naar een andere truck om de 2000 bakstenen te laden. Ok, een uurtje later laat hij weten dat hij in aantocht is, wij wandelen dus naar de grote weg om 10… waar hij ons uiteindelijk een uur later toch eindelijk ophaalt. Oef zou je denken maar wij dachten eerder, wat is dat waar wij nu in gaan stappen :-D. De truck waar we in stappen is zooooo oud, we konden op voorhand voorspellen dat het niet goed ging aflopen, maar ja…

Het lijkt wel een auto uit de tekenfilm CARS maar deze
oude voertuigen rijden dus nog wel degelijk rond in Kasama.

De voorruit.... juist ja.

We geraakten wonder boven wonder redelijk vlot aan de plaats waar de bakstenen worden gemaakt, MAAR …

Net als we aankwamen moesten we over een hoop stenen en daar strandde dan onze geweldige truck, er waren problemen met de versnellingsbak en dus konden we uiteraard niet beginnen inladen tot het probleem opgelost was. Het was intussen al 12u, echt vroeg hadden we dus niet moeten opstaan…

Wachten, wachten, wachten … maar de mannen kregen de truck niet gemaakt. Dan belde Emmanuel (onze rotary connectie die gelukkig mee was) naar de eigenaar van de truck die beloofde om een andere truck te sturen.

Om 15u waren we het wachten zo beu dat Emmanuel een taxi had laten komen. We zouden dan maar gewoon naar huis gaan en morgen nog eens een poging doen. Uiteraard, net op het moment dat wij bijna terug naar de grote weg gewandeld waren - waar er een taxi stond te wachten - komen we onze vervang-truck tegen. Veel beter zag die er niet uit maar aangezien wij echt heel graag de brikken op school wilde krijgen, besloten we er toch nog maar eens voor te gaan.

de mannen die inladen... en spijtig genoeg niet goed kunnen tellen.

Onze vervangtruck ziet er opmerkelijk beter uit dan de eerste... juist ja :s...

Uiteindelijk waren alle 1900 brikken ingeladen, wij hadden geteld en wisten dat het er zeker 100 te weinig waren maar ze wilden niet luisteren en Emmanuel had zijn taxi naar huis genomen omdat hij het ook beu was :). (de 100 ontbrekende brikken zouden we later van Emmanuel nog krijgen, heeft hij ons achteraf beloofd). Om 16 u waren we klaar om richting Kasama te vertrekken en hopelijk nog voor donker onze brikken op school af te laden maar … onze geweldig nieuwe truck wou niet starten… Na wat prullen met de batterij, startte het ding uiteindelijk wel, oef!

Om 17 u kwamen we aan en met hulp van de heel lieve kinderen van de school was om 18u toch ongeveer alles uitgeladen!

Super, alle jongens van de school die mee helpen !

We kregen nog een lift van Emmanuel die nog was komen kijken of alles ok was… moe , zeer moe van een hele dag niks te doen. Wij die dachten op een voormiddag klaar te zijn en in de namiddag nog wat te spelen… niks ook niet… dit is Afrika zeker ? :)

Om 19 u kwamen we thuis en begonnen we aan het eten… de stroom was zooo zwak, zoals het alweer een heel tijdje is intussen… dus om 20u45 konden we eindelijk eten.

En daarna, snel snel bed in!

Dinsdag 26/07/11   -   Wie mooi wil zijn, moet lijden

Met een kater van ons Afrikaans avontuur van de vorige dag staan we toch vroeg op want ook vandaag moeten we vanalles regelen. We gingen nog eens horen bij de Provincial Education Officer maar er was nog geen nieuws van onze taks-terugbetaling, geduld hebben is de boodschap. Dan verder … Ik ging nog eens naar de kapper om mijn haar te laten vlechten voor de groepsfoto’s van de volgende dag. Het kapsalon van vorige keer was toe, al een hele tijd, waarschijnlijk failliet. Dus ik stapte gewoon een ander kapsalon binnen maar daar hadden ze schrik van de blanke met haar gekke moeilijke haren en daar was het niet mogelijk om mijn haar te laten invlechten… ok, dan maar naar het volgende salon, daar gingen ze toch eens proberen.

Amai, het meisje dat mijn haar aan het invlechten was trok extra hard want ze had schrik dat mijn zachte haren anders te snel gingen losgaan… echt wel pijnlijk en blij dat het na anderhalf uur over was, kwam ik buiten met een ok kapsel :-D. Misschien voor volgende keer nog eens een andere kapster uitproberen :-D.

het resultaat van anderhalf uur tanden bijten :)

Mathijs was intussen al naar school vertrokken want daar ging de lasser om 10 u arriveren om onze schommels te maken. Hij nam zijn tijd maar uiteindelijk was tegen 14u alles af. We hebben twee nieuwe, minder mooie maar wel extra stevige schommels gehangen en onze grote schommel veiliger gemaakt door aan te duiden dat er maar 3 kindjes tegelijk op mogen, laten we hopen dat het nu in orde is!

onwe verf heeft een beetje afgezien door het nieuwe laswerk maar
de veiligheid is er goed op vooruit gegaan.

De nieuwe schommelstoeltjes. Niet zo mooi als de vorige maar wel heel sterk.

De namiddag was kort doordat we zo laat gegeten hadden, dus gingen we enkel nog kijken naar het voetbalveld waar de jongens aan het graven zijn… hopelijk kunnen ze dan binnenkort de bakstenen leggen, zodat het af is voordat we op vakantie vertrekken! De jongens appreciëren het zeker en we babbelden nog wat met hen…

Dat was het alweer… niet gespeeld vandaag maar de investeringen zijn toch afgerond. ‘s Avonds maken we alles klaar voor ons afscheidsgebeuren van de volgende dag.

Woensdag 27/07/11   -   Kerstmis voor de kinderen, again :)

We namen een taxi naar school want we waren nogal geladen, het leek wel alsof we gingen verhuizen. Één grote zak vol petten, één grote zak vol kleren, een doos vol pennen en ballonnen, een grote zak vol flesjes … en nog een doos met gadgets, de taxi zat behoorlijk vol!

We begonnen in het lokaal alles klaar te zetten en vanaf 10u tot 15u zijn we continu bezig geweest met cadeautjes uit te delen. We begonnen met onze leden. Elk kind kreeg: een groepsfoto met ons en een persoonlijke foto, een KBC pet (waarvoor heel veel dank aan de sponsor), een kledingstuk (wij gaven onze kleren weg, en hadden al wat kleren van bezoekers verzameld), een flesje met wat zoete drank in, twee pennen en een leuke GAMMA- ballon, een skoebidoe EN een leuk gadget (sleutelhanger of balletje of … ). De niet-leden die erna volgden kregen hetzelfde uitgezonderd de foto’s.

De groepsfoto met de schatjes van de 3de graad!

Ziet mary er niet mooi uit met mijn bloesje?

Hun handen vol ... echt verwend vandaag!

De kinderen waren super super super blij en konden nog niet eens vasthouden wat ze allemaal gekregen hadden :-). We hebben vandaag 150 kindjes gelukkig kunnen maken… voor ons was het best vermoeiend!

We gingen normaal ook een receptietje voor de leerkrachten doen maar we hadden het opgeschoven naar de volgende dag aangezien we echt moe waren. De leerkrachten kwamen wel alvast bedelen voor ook een aandenken … Echt niet te geloven, zelfs leerkrachten die we nog nooit gezien hebben kwamen al bedelen voor ook zo’n leuke pet…

Morgen krijgen ze allemaal nog een andere pet en wat drinken en gaan we zeker nog enkele zaken vermelden die toch van ons hart moeten, we zullen zien wat het geeft!

Donderdag 28/07/11   -   We stonden met onze mond vol tanden toe te kijken toen nog maar eens bleek dat we nog een jaar extra zouden moeten blijven om de leerkrachten op te voeden!

De dag ging eigenlijk heel leuk van start. We waren naar ons speelveld getrokken om honkbal te spelen en we hadden best veel kinderen mee, zeker 40 kinderen speelden mee en nog eens 20 waren aan het kijken en supporteren. Toen we net goed gestart waren kregen we bericht van Chris – een Brit die voor 3 maanden in Kasama is en wel eens op onze school wou komen kijken – hij had even moeten rondrijden maar was op school geraakt. Mathijs sloot zich aan bij de ene ploeg, Chris bij de andere en ik gooide het balletje. De kinderen vonden het geweldig, echt heel fijne voormiddag!

groepsfoto met Chris op bezoek

In de namiddag hadden we onze afscheidsdrink/speech met de leerkrachten gepland. We hadden er niet veel zin in want veel contact met of steun van de leerkrachten hebben we niet echt gehad dit jaar, op één leerkracht – toch wel een beetje onze schoolmentor – na.

Het begon al met een valse noot… een serieuze valse noot. Het lokaal waarin we onze afscheidsdrink wilde doen, was niet vrij. Er zaten nog leerlingen van grade 5 in, om hun test te maken. Na wat gedoe en gewacht stellen we dan maar voor om de eetzaal te gebruiken aangezien die toch leeg was. Maar neen, toen we opnieuw bij het lokaal aankwamen om onze spullen te verplaatsen, bleken alle leerkrachten gewoon binnen te zijn gegaan en ze zaten gewoon tussen de 4 kinderen die nog hun test aan het afwerken waren!

Om het nog wat erger te maken, gebaarde één van de leerkrachten naar één van de leerlingen dat hij eens snel zijn test af moest maken. Gelukkig hadden we het gezien en we reageerden onmiddellijk naar de leerkracht, ongelofelijk! Eerst storen jullie ze de kinderen door hier in en uit het lokaal te lopen terwijl ze nog bezig zijn met test te maken en dan zouden de kinderen zich nog moeten haasten ook. Hoe kan een kind nu een goed resultaat behalen als het zijn test moet maken met zo veel afleiding en gedoe… ?

Ok, dat gezegd zijnde door ons, hielden alle leerkrachten zich rustig tot de kinderen klaar waren en buiten waren. We gaven ze allemaal iets te drinken en begonnen aan onze ‘speech’. Het was echt een geweldig jaar, met heel lieve en slimme kinderen… we vermeldden verder ook onze investeringen en de hoop dat alles goed onderhouden en gebruikt gaat worden. Dan vroegen we aan hen wat zij van ons vonden. We hebben enkel met Mr. Mwale samengewerkt en zijn commentaar was dan ook gericht en oprecht, de twee directieleden gaven een typische bedank-speech maar meer ook niet. Verder bleef iedereen stil…

Wij namen dan maar weer over met iets waar we al een tijdje mee zaten. We hadden veel klachten gekregen van oudere leerlingen dat hun leerkracht geen gebarentaal kent en dus gewoon maar alles op bord schrijft en tegen de andere helft van de klas (klassen zijn vaak gemengd, de helft dove kinderen en de andere helft fysiek gehandicapten) in Engels uitlegt. Vandaar dat we als volgende vraag aan alle leerkrachten stelden: ‘wie geeft er les aan dove kinderen?’ Er gingen maar twee handen omhoog, vreemd toch want er zijn 12 graden ? Uiteindelijk zei één van de leerkrachten dat iedereen wel op een moment dove kinderen in zijn of haar klas heeft. Ok, dus 21 leerkrachten die les geven aan kinderen met gehoorsproblemen. Onze volgende vraag was: ‘Wie kan er dan met trots zeggen dat hij of zij genoeg gebarentaal kent om hun vak goed uit te leggen?’

Er ging maar één hand omhoog, die van Mr. Mwale … en het werd heel stil in ons lokaal… Er waren ook ‘huismoeders’ aanwezig en ook zij kennen bijna geen gebarentaal. Dus we hebben afrondend gevraagd ‘hoe kan je een kind iets leren of hoe kan je voor een kind zorgen, als je er nog niet eens mee kan communiceren?’ De vraag hebben we wat in de groep laten hangen... we hebben dan ook voorgesteld dat elke leerkracht een gebarentaal cursus doet, gegeven door Mr.Mwale. Zo’n grote inspanning is het toch niet aangezien ze de leerkracht al in hun midden hebben. We zullen zien wat er van komt maar dit is iets waar we de komende week en ook in september en via de Provincial Education Officer nog voor willen ijveren!

Goed, aangezien we niet met een slecht gevoel wilden afscheid nemen, eindigden we onze meeting met een cadeautje voor de school – voor de leerlingen eigenlijk – we schonken twee KBC-laptops (met wederom dank aan de sponsor) die ze kunnen toevoegen aan hun computer lokaal.

We beloofden nog een pet voor elke leerkracht, want aangezien we de leerlingen een pet hadden gegeven, konden we blijkbaar cultuursgewijs toch met de leerkrachten niet achterblijven. Maar we maakten eerst nog een groepsfoto binnen en buiten…

En toen wij als één van de laatsten terug binnen kwamen in het lokaal, stonden we echt weer met onze mond vol tanden te kijken… ongelofelijk. Daar stonden alle leerkrachten verzameld rond onze zak met petten, zoals een bende kleine kinderen. Ze stonden er in te rommelen en te doen en voor dat we het goed en wel door hadden, waren al onze petten op. We hadden zéker 50 petten bij en maar 21 leerkrachten/huismoeders op onze meeting. Nu hadden ze dus gewoon gegrepen wat ze konden grijpen en gingen ze allemaal met minimum 2 petten buiten!

Als we dan vroegen aan een leerkracht, waarom heb je twee petten genomen? Dan was het antwoord: iedereen heeft minstens twee petten genomen… We konden onze ogen niet geloven! En dan vragen wij ons af hoe het komt dat onze kindjes altijd zo zitten te duwen als ze iets krijgen en waarom we hen echt moeten leren om maar één stuk te nemen zodat iedereen iets heeft. De leerkrachten zijn gewoon even erg of als het kan nog erger! We hebben onze kindjes al beter opgevoed dan dat hun leerkrachten zijn opgevoed, want zij weten tenminste dat ze in de rij moeten staan, hun beurt moeten afwachten en dat iedereen gelijk is en dus evenveel krijgt. De leerkrachten grabbelden wat ze konden grabbelen, zegden heel snel en vluchtig bedankt (sommigen toch) tegen ons en waren weg…

Mr. Mwale bleef als enige over en had ook als één van de enige niet meer dan één pet genomen. We vroegen heel verbouwereerd aan hem of de leerkrachten dan geen (zelf)respect hebben… Hij lachte het weg en zei daarna dat het komt door hun achtergrond. En zo is de cirkel weer rond natuurlijk. De leerkracht leert zijn leerlingen niet om respect te hebben voor iets wat je krijgt en om niet gulzig te zijn maar te delen en andere gedragsregels… en die leerling wordt leerkracht en doet hetzelfde.

Pfoeh, daar waren we even niet goed van … we reden na de school even langs tante Lud om nog wat bouten aan onze fiets bij te draaien en om stoom af te laten want de Afrikaanse realiteit had ons toch weer even omvergeblazen.

Het was een goede leerschool vandaag … dit toont toch echt hoeveel werk er nog is aan de leerkrachten (lees: het volledige onderwijssysteem) alvorens dat er iets gaat verbeteren aan het onderwijs in landen zoals Zambia! Nog immens veel werk aan de winkel dus.

Wij beseften eens te meer na deze dag dat we hier niet zijn voor de leerkrachten, maar wel voor de lieve kinderen en dat we hen toch al heel wat hebben bijgebracht en dat zij het voor ons zo ontzettend de moeite waard hebben gemaakt om dit jaar hier te zijn. Hopelijk dragen ze de ervaringen van dit jaar nog heel lang met zich mee!

Vrijdag 29/07/11  

We sloten de drukke, turbulente week af met een rustige dag. Eerst lang wachten aan de bank, we sloten onze Kwacha rekening af, zodat we dat in september niet meer snel snel moeten doen. Vervolgens kwamen we op school aan en we kregen het spijtige nieuws dat één van onze lieve kindjes al naar huis vertrokken was. We hopen dat hij in september snel terug op school gaat zijn, zodat we hem nog even zien. Er waren meer kindjes die hun ‘stempel’ al gekregen hadden en dus naar huis mogen gaan. Een tweede kindje vertrok in de namiddag en we denken dat er tegen maandag al enkele andere kindjes weg gaan zijn, maar de oudere graden vertrekken toch pas volgende week vrijdag, dus we kijken nog uit naar een laatste leuke spelweek.

Van spelen kwam er eigenlijk de hele dag niet veel in huis. Toen we aankwamen werden we door iedereen aangeklampt voor een gesprek en voor we het wisten was het middag. In de namiddag gingen we nog eens een kijkje nemen bij het voetbalveld. Morgen beloven ze de bakstenen in cement te leggen, dus hopelijk zien we maandag een mooi afgewerkt voetbalveld! En is tegen donderdag dan ook het netbalveld af! We zullen zien!

Terug thuis werden we door een hele bende Zambiaanse vrouwen ontvangen. Margaret en haar vriendinnen van de kerk hadden een feest gepland, de hele avond en nacht werd er gezongen, gedanst en getrommeld. Het was een inwijdingsfeest voor enkele vrouwen van het koor. Luid, maar best grappig :-) en we waren op voorhand gewaarschuwd :).

Voor het weekend hebben we niets speciaals gepland. We moeten zien dat onze valies klaar is om volgende week vrijdag op vakantie te vertrekken! Verder moeten we ook nog wat opruimen en hier en daar al enkele zaken proberen van de hand te doen om onze laatste twee weken Kasama niet te druk te maken in september.

Druk genoeg dus! We weten niet of we volgende week aan de blog toe komen voordat we op vakantie vertrekken, anders is het tot over een kleine maand!

Groetjes Hanne en Mathijs

Leuk bezoek :) en nog maar 2 weken te gaan :s :(

Hoi allemaal!

Het waren een beetje een door elkaar geklutste twee weken :). We hadden namelijk bezoek van Mathijs zijn broer Pieter Jan en zijn vriendin Ann. Het werd een heel fijne en ook drukke tijd. Voor we van start gaan met het verslag twee belangrijke mededelingen!

Vooreerst: Gelieve VANAF AUGUSTUS GEEN POST meer naar ons toe te sturen! Als deze post dan iets of wat vertraging oploopt dan zou het wel eens kunnen dat wij al terug in België zijn voordat het kaartje Kasama bereikt, en dat is uiteraard niet de bedoeling hé! Chocolade blijft wel steeds welkom op het zelfde adres want mijn tante lust dat ook :-D, dus moest deze vertraging oplopen, we zijn zeker dat het wel zal op geraken :-D.

Vervolgens: Aan alle bloglezers of andere geïnteresseerden…Wie er al langer aan denkt om een Afrikaanse jongere te steunen maar niet weet waar te beginnen, dit is misschien wel een goede gelegenheid om met een kleine investering, het leven van een Zambiaanse jongere te kunnen verbeteren.

Bwalya, één van de halfbroers van Patrick, is eindelijk toegelaten op de hogeschool. Hij is twee jaar geleden afgestudeerd van het middelbaar maar het is hier in Zambia heel moeilijk om binnen te geraken in de hogeschool of universiteit. De voorbije twee jaar heeft hij zich dus bezig gehouden met enkele jobkes in Lusaka maar nu heeft hij toch een plaats aangeboden gekregen aan de hogeschool van Zambia richting Agricultural Sciences. Dit is voor hem een heel grote kans om zijn leven in een betere richting te duwen! Het studeren kost echter 5,5 miljoen Kwacha (iets minder dan 1000 euro) per jaar en dit gedurende drie jaar.

Bwalya kan dit zelf uiteraard niet bekostigen en indien hij dit geld niet heeft, kan hij in september niet aan de studie beginnen.

Dus, indien je zelf op zoek bent naar een nuttige investering of iemand zou kennen die wel een Zambiaanse student zou willen helpen voor drie jaar, dan zou dit natuurlijk fantastisch zijn! Er kan echt wel een correspondentie met Bwalya worden opgezet, zodat het wat persoonlijker is en zodat je weet in wie je investeert.

Zo, dat was het voor de meldingen,

geniet van ons best wel lang verslag :d.

Maandag 11/07/11

Aangezien ons bezoek aankwam in het midden van de week en de week daardoor toch een beetje op zijn kop stond, verplaatsten we onze knutseldag naar maandag. De kinderen hadden vorige week dan ook niet geknutseld, dus het was ook al een tijdje geleden.

Knutselopdracht van de week: de kinderen krijgen twee kaartjes, op het ene mogen ze Mickey Mouse tekenen en op het andere een grappig konijn. Vervolgens kregen ze een wattenstokje om met kleine stempeltjes van zwarte verf, hun kunstwerkje helemaal af te maken!

Hanne helpt de mail vasthouden, want als ze het zelf doen durft deze nogal eens te verschuiven :)

Met een oorstokje de figuur nagaan.

Bornface met een mooi afgewerkt resultaat!

Aangezien er geen knippen aan te pas kwam, was het best een rustige dag voor ons en het verven vinden de kinderen altijd fijn! Een leuke knutseldag!

Dinsdag 12/07/11

De voormiddag was een beetje raar. De meisjes waren allemaal een beetje lui en de jongens wilden enkel voetballen dus ze hielden mijn balspel niet lang vol. Mathijs heeft zich dan maar bezig gehouden met het halen van zand en stenen om één van onze schommels terug in beton te zetten. In de namiddag werd dat dan ook onze bezigheid. Ik ging emmers water halen terwijl Mathijs – gelukkig met de hulp van Linus, één van de sterke schooljongens – het zand, de stenen en de cement tot een goede sterke mengeling maakte. De schommel stond op het einde van de dag ECHT wel stevig in de cement, dus nu maar wachten tot het droog is en dan nog maar eens proberen aan de kinderen uit te leggen, dat ze rustig moeten schommelen, we zien wel hoe het loopt.  

Woensdag 13/07/11

In de nacht van dinsdag op woensdag kwamen onze bezoekers aan in Kasama, het was dus een beetje een slapeloze nacht geweest. Maar toch, vroeg uit de veren! Mathijs en ik moesten nog enkelen zaken regelen bij de PEO (Provincial Education Officer) en bij de vrienden van de Rotary, ze gaan ons namelijk helpen met de aankoop en het vervoer van bakstenen, nodig voor ons voetbalveld (meer nieuws volgt later). Na al het geregel zet ik mijn weg verder naar de school terwijl Mathijs terugkeert om te zien of de bezoekers wakker zijn geraakt :).

De kinderen op school waren weer best moe in de voormiddag, ze hadden geen zin in actieve spelletjes. Dan heb ik dus nog maar eens het dartsbord uitgehaald, altijd leuk!

In de namiddag heb ik des te meer actieve kindjes, echt heel fijn! Het begon met tussenstaandertje met water, wat al wel een tijdje geleden was. Vervolgens speelden we dikke Berta, vermoeiend! Om te eindigen met 123 piano … dat ging goed tot er plots 3 blanken kwamen binnengewandeld en alle kinderen afgeleid waren, nieuwe bezoekers op school, dat konden ze niet missen hé!

Pieter Jan en Ann waren intussen al wat uitgerust en opgefrist en hadden de nodige zaken al geregeld. Ze waren blij dat ze eindelijk een kijkje konden nemen op school. De kinderen vonden het geweldig, hangen, proberen de gebarentaal te leren en ook nog tussenstaandertje spelen met de twee nieuwe blanken! Het was een heel leuk einde van de dag! We nemen voor eventjes afscheid van de schoolkindjes want voor de komende dagen hebben we andere activiteiten gepland maar beloven hen om volgende week weer heel hard te spelen!

Een spelletje tussenstaandertje met de nieuwe blanken :)

De kinderen vonden het weer geweldig om 2 nieuwe mensen te hebben om aan te hangen! :)

Het avondmaal ’s Avonds bij Margaret: Nshima met Kip en Kool. Zelfs onze bezoekers vinden het best lekker!

Donderdag 14/07/11

We maakten ons op voor een leuk ritje, het is maar 35 km tot aan de Chisimba watervallen maar de laatste 15 km zijn op een niet zo goede zandweg en onze taxichauffeur van de dag, had niet zo’n goede banden…spannend!

We kwamen goed aan en hebben een hele leuke en rustige dag gehad. Het was voor mij en Mathijs ook de laatste keer dat we deze watervallen bezoeken – hoogstwaarschijnlijk – dus het was best wel raar! Het blijven mooie watervallen en er zat al beduidend minder water in dan tijdens ons vorig bezoek, het droogseizoen is dan ook al enkele maanden ver. Na de foto-shoot aan de watervallen genieten we nog van een lekkere picknick alvorens terug naar huis te gaan!

Vrijdag 15/07/11

Er wachtte ons vandaag weer een spannende rit, we gingen namelijk op weekend naar Mpulungu in het noorden van Zambia om er te zwemmen in het Tanganyika-meer. Het is ongeveer 3 uur rijden en onze taxichauffeur had nog steeds zijn slechte banden niet gewisseld… spannend! Alles ging echter goed tot we bijna in het stadje aankwamen…plots politiecontrole… onze chauffeur was blijkbaar toch niet zo goed in orde en wilde de boetes niet betalen… probleem :)! Uiteindelijk werd het zo opgelost dat we met een zwaantje achter onze auto tot onze bestemming werden gebracht, zodat onze taxichauffeur niet kon ontsnappen…. Het was weer een zicht voor het dorp, die Mzungu’s (blanken) met een zwaantje achter hun aan… jung jung toch, altijd iets met die taxichauffeurs hier :).

We kwamen uiteindelijk wel vrij vlot aan op ons verblijfje. Een duik in het meer en genieten van de zon, meer moet dat niet zijn!

Zaterdag 16/07/11

In de voormiddag langs de vismarkt, maar we waren wat aan de late kant waardoor er al veel vissersbootjes weg waren. Toch was er nog kapenta en andere vis genoeg te zien! We namen ditmaal een taxi terug naar ons verblijf want dat bootje bij ons vorig bezoek was meer scheppen dan genieten :-D. De rest van de dag verliep hetzelfde als de vorige, ‘sit back, relax’ een beetje zwemmen, een beetje zonnen, een beetje niksen en vooral genieten van het rustige meer!

Zondag 17/07/11

Het nadeel aan Afrika is de grote afstanden… het was alweer tijd om terug naar Kasama te gaan en dus maakten we ons in de voormiddag na een ochtendduik klaar, de bus vertrok redelijk op tijd en er zat geen volk op, wat een luxe! We kunnen rustig een dutje doen op een tweezit tot we in Kasama zijn, heel vlotte terugrit!

Het is al vier uur in de namiddag voordat we ons huisje terug bereiken… wat rusten, wat opruimen, … voor het avond eten gaan we langs tante Lud om even later met een vol buikje ons bedje in te kruipen.

Maandag 18/07/11

Zambia, the real Afrika. We brachten een bezoekje aan Kabanda, om onze bezoekers toch te tonen hoe de meerderheid van de Zambianen leeft. Onderweg zat het ons wel niet echt mee, op de heenweg was onze auto oververhit en zijn we nog moeten gaan vragen voor extra water bij de dichtstbijzijnde (op 10 min wandelen) hut om de auto af te koelen en het waterreservoir terug te vullen; op de terugweg kregen we dan weer platte band, maar al bij al zijn we er goed geraakt. Er werd weer een heel lekkere maaltijd voor ons bereid door Chisanga. Eerst aten we gekookte maïs, wat ze hier ??????????? noemen, heel lekker, het smaakt bijna als rijstpap :). Dan konden we wat rondkijken naar de verschillende fruitbomen maar ook naar het kippenhok, de wc, … Na het curieuzeneuzen was het tijd voor de hoofdmaaltijd: Nshima met village chicken en rapenbladeren. Heel lekker!

Het was weer een leuke en leerrijke ervaring voor onze bezoekers en wij konden meteen afscheid nemen, want het gaat de laatste keer geweest zijn dat we Kabanda bezocht hebben…toch vreemd!

Dinsdag 19/07/11

De laatste dag met Pieter Jan en Ann kwam er al snel aan. Ik ging in de voormiddag al naar de school, de anderen moesten nog enkele zaken regelen en brachten nog een bezoekje aan de grootste markt in Kasama, ‘Location Market’. Hier is weer heel wat cultuur op te snuiven met verschillende vissoorten die er verkocht worden maar ook vele chitengés en andere locale spullen. Gezellig zo de marktstandjes lekker dicht bij elkaar, de typische manier van leven zoals wij die thuis niet kennen.

Tegen de middag kwamen we dan weer samen op school. Pieter Jan en Mathijs geven zich helemaal tijdens een spelletje Dikke Berta, Ann en ik moedigen aan en worden aangestaard door enkele kleine kindjes, vooral Ann is populair met haar fototoestel :).

2 blanken bleek net iets te veel voor Asheley :)

Plots verdwijnen echter alle kindjes in de eetzaal…blijkbaar is het weer mis… spijtig! Maar het geeft ons wel de gelegenheid om toch nog even snel langs de rotstekeningen te passeren en daar de mooie zonsondergang mee te pikken.

Genieten van de zonsondergang boven Kasama!

 

De bezoekersweek is weer omgevlogen en het was echt wel weer heel fijn! ’s Nachts hebben we dan Ann en Pieter Jan in het treinstation afgezet, zodat zij hun reis konden verder zetten… wij vielen onmiddellijk terug in ons gewone schoolritme!

Woensdag 20/07/11

Basketbal!  Dat was ook alweer even geleden!  Vooral in de voormiddag hadden we best veel volk.  In de namiddag hebben de meeste kinderen nu school doordat in de voormiddag de lokalen en leerkrachten bezet zijn door de testen van de andere kinderen.  Een deel van onze kinderen hebben dan in de namiddag les in plaats van in de voormiddag, dus komen ze in de voormiddag zien om mee te spelen!

Stephen, toch wel een van onze betere kleintjes, toont hoe het moet!

Het was een leuke dag met wat oefeningen in het dribbelen, verdedigen, proberen te scoren, heel leuk en voor ons nog wel relax, dus dat doen we vrijdag nog eens!

Donderdag 21/07/11

Donderdag is zoals we het gewoon zijn nog eens een knutseldag!  Vandaag maakten we een fotokadertje zodat de kinderen hun foto die ze volgende week zullen krijgen op ons afscheidsfeestje in een mooi kadertje kunnen ophangen. Er kwam redelijk wat knipwerk aan te pas dus het was best een drukke dag voor ons. We hadden wel niet zo heel veel kinderen, ongeveer 55 kadertjes werden er gemaakt. Veel kinderen hebben al einde-termijn testen waardoor we vooral weinig oudere kinderen hadden. Bovendien zaten we ook in een lokaal zonder stoelen of banken. Alle banken zijn ingenomen voor de testen en verhuisd naar andere lokalen. Gelukkig stond er een kast waarop we toch een beetje konden werken.

Kiezen uit al het stof wat er op hun kadertje komt!

Een mooi resultaat!

Kelvin, Gift en Jonathan met hun kadertje!

Een fijne knutseldag!

Vrijdag 22/07/11

Ons plan was om vandaag weer te basketten maar in de voormiddag kwam daar niet veel van in huis. We wilden namelijk eerst nog enkele zaken bespreken voor onze laatste investering. We hebben bakstenen besteld en hopen die op maandag op school te kunnen leveren, zodat de lijnen van het voetbalveld dan in de grond kunnen worden vastgezet. Ze metsen hier dan één rij bakstenen vast in de grond zodat de markeringen blijvend zijn. We hebben genoeg bakstenen besteld zodat we het voetbalveld én het netbalveld kunnen doen, het basketbalveld en volleybalveld zal voor een volgende investeerder zijn :). Maar buiten de bakstenen hebben we ook zand en cement nodig, we moesten nogal wat wachten om de juiste personen te pakken te krijgen maar hebben een goede vergadering achter de rug. We hebben er vertrouwen in dat de leerkrachten, onder leiding van de sportleerkracht waar we tot nu toe het meest mee samenwerkten, zullen zorgen voor het zand en de zakken cement, we zijn benieuwd!

We speelden dan voor de middag nog zakdoekleggen en verzamelden toch snel 30 kinderen, de kring was snel te klein :). In de namiddag gingen we dan wel basketten in het stadion en het was zoals altijd weer heel fijn!

Mathijs gooide af en toe ook een balletje mee :)

Verder hebben we ook ons afscheidsfeestje aangekondigd op school. Nee hoor, we zijn nog niet weg maar aangezien er in de laatste schoolweek altijd al kindjes naar huis vertrekken en in de eerste schoolweek (die we in september nog gaan kunnen meepikken) niet alle kindjes even snel arriveren willen we volgende week ons afscheidsdrink doen, zodat zeker iedereen erbij kan zijn! Het is wel een beetje vreemd, nu komt het einde van het project wel heel dichtbij :s… maar ja…

Voor het weekend gaan we het proberen een klein beetje rustig te houden en voor te bereiden voor volgende week!  Maandag zullen de bakstenen geleverd worden om het voetbalveld te omlijnen.  Dinsdag hopen we onze schommels nog maar eens te maken. De vorige stoelen waren toch niet van zo’n goede kwaliteit dus nu gaan we er iets gewoons maar hopelijk heel stevig aan laten lassen. Verder moeten we vandaag en morgen nog heel wat voorbereiden voor ons afscheidsfeestje, dus we weten weer wat te doen en zo blijft de tijd hier maar vooruit vliegen!

Zo, dat was ons lang verslag :d,

We zullen het volgende week wat beknopt proberen te houden ;)

Groetjes en tot volgende week

Hanne en Mathijs

Project mogelijk gemaakt door steun van 'European Voluntary Service'

http://www.youthinaction.be/

Een korte week … in de ziekenboeg.

Hey allemaal,

Op het einde van ons verslagje vorige week bleek al dat ik een beetje ziekjes was terug gekeerd van ons weekendje in de Hot Springs… Ik heb dan deze week maar gebruikt om uit te zieken :-s :-), laten we hopen dat het achter de rug is! Het was maar een korte week en we zijn helaas niet altijd op school geraakt, leukere verhalen volgen zeker de komende week want dan ontvangen we weer bezoek! Mathijs zijn broer Pieter Jan en zijn vriendin Ann komen op bezoek!

Hier alvast een kort verslagje van de voorbije week.

Dinsdag 5/07/11

Het werd al duidelijk dat de koude kampeernacht bij de Hot Springs zijn sporen zou nalaten… best keelpijn! We gingen eerst onze blog online zetten om tegen de middag op school te arriveren. Het is een feestdag, dus geen les. Als we om 12u daar komen zijn de kinderen al nshima aan het eten, best vroeg! We babbelen met enkele kinderen en zien na het middag eten weer iedereen in de eetzaal verdwijnen. De TV is gemaakt, dus iedereen zit gekluisterd aan het scherm… veel valt er voor ons dus niet te doen, dus we keren dan na twee uurtjes al terug huiswaarts.

Toen we op school aankwamen waren we al onmiddellijk teleurgesteld. Een van onze schommels is stuk, de rubber band is gewoon gescheurd. Er had weer een te groot meisje in geschommeld… De andere stoel begint ook al af te zien, dus we gaan op zoek moeten gaan naar twee nieuwe stoelen. Best wel balen! We zijn toch ook echt wel niet tevreden van het materiaal, want er kwam al heel snel slijtage op. Ach ja, dit is ook Afrika. De dingen gaan hier snel kapot en als ze dan stuk zijn, worden ze normaal niet gemaakt… we gaan toch ons best doen om als we vertrekken een speeltuintje achter te laten wat volledig in orde is.

Woensdag 6/07/11

Bij het wakker worden werd het al snel duidelijk, nu had ik echt wel griep! Ik besliste dus om thuis te blijven en uit te zieken want ik had geen energie om met de kinderen te spelen. Ik heb dan maar goed gerust en nog wat skoebidoe voorbereid (we hadden blijkbaar nog meer liggen dan we dachten, dus we gaan het nog eens proberen te combineren met een film. Waarschijnlijk volgende week ergens, dus we zijn alvast weer begonnen met onze 110 skoebidoe-stukjes).

Mathijs ging wel naar school. In de voormiddag speelde hij het eigen spel van de kinderen mee, dat vinden ze altijd geweldig! Het middag eten arriveerden pas om 14u! Maar nadat de buikjes weer gevuld waren, speelden ze nog Chinese voetbal en dokter knobbel.

We hielden het bij een rustige avond. Ik kroop vroeg in bed (maar heb geen oog dicht gedaan :s) terwijl Mathijs nog telefoon had van het thuisfront.

Donderdag 7/07/11

Ik was vastberaden om naar school te gaan, maar mijn slapeloze nacht, keel, neus en maag beslisten daar anders over :s. Mathijs bleef wat bij mij waken, want hij vertrouwde het niet, al was het echt niet zo erg :d. We hebben ons dan maar bezig gehouden met de knutselactiviteit van over twee weken voor te bereiden. Dan willen we een fotokadertje knutselen, zodat ze er hun foto in kunnen steken die ze van ons krijgen op het afscheidsfeestje en aangezien we volgende week niet veel tijd hebben met ons bezoek, konden we het evengoed nu doen.

Een rustige dag waarop we – tegen onze goede gewoonten in -  dus niet op school geraakt zijn… we verplaatsten de knutseldag dan maar naar vrijdag!

Vrijdag 8/07/11

We gingen vandaag toch naar school gaan om onze knutselactiviteit van gisteren in te halen.  Ik voelde me al ietsje beter en wilde ook per se naar school gaan, omdat zo thuis zitten de ganse dag toch ook maar niks is.  We besloten wel een taxi te nemen, omdat fietsen nog minder gezond zou zijn, en met de nodige pillen lukte het wel!

Met dat we dichter bij de school kwamen zagen we echter al dat er iets aan het gebeuren was in het stadion.  Het is dit weekend blijkbaar de jaarlijkse landbouwbeurs in Kasama.  Gevolg: zo goed als geen kinderen op school.  Met zo’n groot gebeuren zijn we onze kinderen altijd kwijt.  Ze gaan dan kijken wat er aan de hand is en proberen hier en daar te kijken of ze niets lekkers loskrijgen :)  Dus veel geknutsel zou er vandaag niet gebeuren.  Wat we van plan waren zien jullie volgende week dan wel!

Na een babbeltje met een paar leerlingen op school gaan we ook een kijkje nemen in het stadion.  Er is een ‘marching band’ en een heleboel standjes van de verschillende ministeries en de voorstelling van een deel projecten.

De band, jawel met zowaar 4 hoorns ;d!

Verschillende borden geven uitleg bij landbouw, voedings- en handelsprocessen.

Dit was zeker de grootste ‘evenement achtige opstelling’ die we tot nu toe gezien hebben in Kasama. Veel dingen leken wel op elkaar, maar het was wel de moeite!

Verder was het interessantste om te zien het mobiel hospitaal wat vrij recent in gebruik genomen is.  In totaal bestaat het uit 7 trucks, verbonden door een grote tent.  Ze hebben best wel deftige apparatuur: een ingerichte operatiezaal, een röntgenfoto-apparaat, een volle apotheek, een labo.  Het zag er beter uitgerust uit dan het ziekenhuis hier in Kasama (wat nog altijd hét grote ziekenhuis is van de hele Noordelijke Provincie)!  Allemaal wel sjiek ingericht, maar wat een idee om een mobiel hospitaal te financieren terwijl er niet eens deftige wegen zijn en terwijl het plaatselijke ziekenhuis op alle vlakken tekort komt. 

Zo, dat was het dan voor deze week. Een beetje een vreemd verslag deze keer, maar hopelijk ben ik nu goed genoeg uitgeziekt en heeft Mathijs de microbe niet overgenomen zodat we volgende week met ons bezoek weer wat meer leuke verhalen kunnen vertellen!

Groetjes Hanne en Mathijs

Project mogelijk gemaakt door steun van 'European Voluntary Service'

http://www.youthinaction.be/

Zambia - Belgium

Hey allemaal,

Hier zijn we weer met een weekverslagje! Wisten jullie trouwens dat de Zambianen elke ochtend en zeker na zonsondergang hier rondlopen met een muts, handschoenen en een sjaal ? Het is hier namelijk winter aan het worden en dat betekent dat het ’s morgens best fris is, jawel, zelfs voor ons is het fris als we opstaan. We zijn zo gewoon aan de 30 graden en volle zon, dat het best fris is om ’s morgens in 20 graden te vertrekken :). De wind is best fris maar als we in de zon komen blijft het heet en verbranden doen we ook nog steeds, of ik toch :-D. Maar handschoenen en een muts hebben we toch nog net niet nodig :-D.

Geniet van ons weekverslagje, al was het maar een korte schoolweek, het was toch echt weer leuk!

Maandag 27/06/11

Vandaag werd de oud-president van Zambia begraven, het was dus een betaalde verlofdag voor iedereen en er werd dus ook geen les gegeven. Wij stopten eerst even bij het internetcafé, wat gelukkig toch open was om onze blog online te gooien en de nodige mailtjes te doen! Het was dan al 11 u als we op de school aankwamen en bijzonder weinig kindjes zagen. In de voormiddag hebben we wat gelachen en gespeeld met de kleinsten en intussen heeft Mathijs nieuwe gaten gegraven voor onze schommel. We gaan proberen deze week ergens wat meer beton rond de palen te gieten en dan maar hopen dat hij blijft staan en de kinderen er voorzichtig mee zijn. Vele kinderen zaten voor een klein tv-tje samen om naar de begrafenis van de oud-president Dr. Chiluba te kijken. De plechtigheid zat vol speechen waar ze niets van horen/snappen maar zelfs de jongste willen dit ‘evenement’ niet missen want dit wordt het gespreksonderwerp van de week.

Ook in de namiddag is er niet veel volk, ze zijn allemaal op stap nu er geen school is. Enkele van de grotere kerels komen we tegen wanneer we terug naar huis fietsen. Ze waren naar de markt of naar de stad. Maar we halen het springkoord uit en verzamelen toch snel zo’n 15tal kindjes.

Na school gaan we nog lans bij Johanna en Tirza, want zij vertrekken woensdag terug richting Duitsland.

Rustige ‘verlofdag’ op school :).

Dinsdag 28/06/11

’s morgens nog wat tekeningen kopiëren voor onze knutselactiviteit van donderdag en dan verder naar school. In de voormiddag speelt Mathijs volop mee met het eigen ‘honkbalachtige’ spel van de kinderen terwijl ik reclame maak voor de voortzetting van de Zambia-België quiz in de namiddag en nog wat stoepkrijt uitdeel.

In de namiddag installeren we ons opnieuw in de eetzaal voor onze quiz. Tot onze verbazing zijn de 6 teams van vorige week nog redelijk snel aanwezig en al snel verzamelen we heel wat meer geïnteresseerden. De vragen zijn niet altijd even gemakkelijk, de kinderen hebben namelijk nog nooit van België gehoord maar krijgen wel redelijk specifieke vragen over ons landje zoals ‘hoe heet de koning van België, wat is de hoofdstad van België, welke munteenheid gebruiken we in België’ enzovoort. We hebben meerkeuze vragen gemaakt, zodat ze al gokkend heel wat bijleren. Dezelfde vragen hebben we trouwens over Zambia gemaakt en ook daar leren ze nog veel bij.

Mathijs geeft uitleg in gebarentaal

Tussendoor hebben we ook een doe-opdracht gepland: blaas om ter snels een ballon kapot. En amai, die Gamma-ballonnen, die zijn niet gemakkelijk stuk te krijgen. De kinderen vinden het geweldig en het zorgt voor heel wat lawaai, geroep en gelach :).

Super sterke Gamma-ballonnen stuk blazen,
de kinderen vinden het geweldig!

Op het einde halen we nog eens de wereldkaart boven en zetten we de verschillen tussen de twee landen nog eens naast elkaar, want veel gelijkenissen zijn er toch niet echt. We hebben ons heel goed geamuseerd en de kinderen vonden het heel fijn! Hopelijk hebben ze vandaag weer wat bijgeleerd. Er was geen winnaar in de quiz want alle teams deden heel goed hun best, en dus was er voor iedereen een ballon!

!! niet voor gevoelige blog-volgers!!

Er was nog iets vandaag, wat we wel wat choquerend vonden en wat nogmaals het grote verschil tussen de kinderen/ziekenzorg/… hier en in België aantoont. Nicolas, een jongetje uit het eerste leerjaar, was vorige week vrijdag door iets gebeten in zijn vinger. Hij was ergens in één van de nabije velden gaan zoeken naar iets lekkers en terwijl hij apennootjes aan het uitgraven was, werd hij door iets gebeten (ze beweren dat het een slang was, maar we weten het niet). Alleszins, vrijdag was zijn vinger heel dik. Maandag keken we opnieuw en toen zag het er beter uit. De grote blaar die zich had gevormd op zijn vinger was al aan het verminderen. Deze middag kwam er plots een horde kinderen aanlopen, ‘Nicolas heeft het vel rond zijn vinger afgedaan’ was het verhaal. Wat bleek, waarschijnlijk was hij aan het prullen geweest aan het losse vel van zijn blaar… en dan had hij er maar niks beter op gevonden om het volledige vel van zijn vinger af te trekken, met nagel en al! Vanaf het midden van zijn vinger tot het einde was het precies of iemand zijn vinger had geraspt… wat overbleef was echt ‘rauw vlees’, echt geen zicht (niet zomaar een velletje afgetrokken maar echt volledig de vinger rond, een dikke laag vel). We weten niet goed hoe het te beschrijven. Er werd een leerkracht bijgehaald en ze gingen naar het ziekenhuis gaan.

Toen we ’s avonds, na de Quiz terug op zoek gingen naar Nicolas, bleek dat hij niet naar het ziekenhuis was geweest (niet dat hij daar meer verzorging gehad zou hebben, maar toch), de huismoeder had er dan maar ‘desinfecterend poeder’ opgedaan en de vinger in een windel-achtig iets gedraaid. We hebben dan nog expliciet gevraagd of hij iets tegen de pijn had gekregen, want anders hadden we hem dat zeker nog zelf gegeven, verder hopen we dan maar dat het niet ontsteekt en zijn we heel heel benieuwd naar de genezing!

Als dit bij een kind in België zou gebeuren, dan zou dat kind allereerst SCHREEUWEN van de pijn, we zouden naar de spoedafdeling van het ziekenhuis rijden. Een spuit, genezende zalf, een goede windel, een dokter bezoek om de zoveel dagen en platte rust! Hier gaf Nicolas geen kik, hij kent nog niet zoveel gebarentaal dus als we hem vroegen of hij veel pijn had, kwam er niet echt veel reactie. Hij zat er wat stil bij maar de volgende dag was hij al weer aan het mee spelen met onze spelletjes en zijn windel rond zijn vinger was al heel vuil… wat een verschil toch! Zo zie je dat de kinderen hier zonder complementen zijn grootgebracht en echt wel tegen een stootje kunnen, daar kunnen wij in België af en toe wel een voorbeeld aan nemen. Aan de andere kant hopen we nu heel hard dat de vinger niet (te veel) gaat ontsteken, want zo zie je toch ook maar weer het gebrek aan medische kennis en middelen en de lakse reactie en zorg die de huisouders hier aan de kinderen bieden…

Woensdag 29/06/11

We zijn nog van plan om het de lijnen van het voetbalveld van de school – wat redelijk goed gebruikt wordt- met bakstenen in de grond aan te leggen. Zo zijn de lijnen permanent en moeten de kinderen niet elke keer de lijnen opnieuw uitgraven. De school had voor ons een financieel plan opgemaakt van de aankopen en de werken en dus gingen we deze voormiddag lans één van de leden van de rotary in Kasama om te zien of zij dat financieel plan nog wat gunstigere kunnen doen uitzien :-D. Misschien kennen zij wel goed werkvolk, of een vrachtwagen die voor ons het transport wil doen tegen een eerlijke prijs of … Major Chisha was heel vriendelijk en ging het bespreken op de vergadering van deze week. We zijn meteen uitgenodigd maandag, want dan houdt de Rotary een fundraising dinner, we gaan zeker een kijkje nemen!

Het was intussen al tegen de middag toen we op school aankwamen. We begonnen met een redelijke groep zakdoekleggen te spelen en hebben dat 1u aan een stuk gespeeld!

In de namiddag hebben we de parachute nog eens uitgehaald en het lijkt wel een magneet voor de kinderen, want als de kleurrijke parachute wordt bovengehaald staat het plein vol! Met 45 kinderen is het nogal chaos maar ze vinden het geweldig. Over de parachute lopen of eronder kruipen terwijl de andere kinderen flapperen… kat en muis … de bal laten rondgaan …

De kat vangt de muis!

We sluiten nog af met het spel ‘2 is genoeg,drie is teveel’ en uiteraard dikke berta. Met intussen een dikke 50 kinderen, jongens/meisjes/groot/klein. Heel fijn, heel chaotisch, echt tof!

De avond was gevuld met gaatjes prikken! We hadden voor de knutselactiviteit van morgen 80 dikke papieren laten drukken met een tekening, en aan de zijkant moesten er allemaal gaatjes in, zodat de kinderen een kader rond hun tekening kunnen rijgen (zie donderdag). We zijn bezig geweest van half 9 tot half 12 en toen was alles ongeveer af!

Donderdag 30/06/11

De knutseldag hebben we deze week in het thema van onze nu al memorabele filmdag van vorige week gehouden (de kinderen blijven vragen om een andere film-dag dus we zullen toch één van de dagen/weken zeker nog bezwijken :-D). Ze kregen deze knutseldag een tekening voorgeschoteld van Spiderman/Peter Pan/Tinkelbel. Eerst mochten ze kleuren, dat ging goed!

Vervolgens kregen ze naald en draad en mochten ze proberen om een eigen kader voor hun tekening te rijgen. Vele kinderen waren er snel mee weg. Voor de ‘gevorderden’ hadden we de kruis-steek uitgelegd, de kleintjes konden gewoon recht rijgen.

het rijgen bleek niet zo simpel...

leuke resultaten!

Zoals altijd was er veel werk voor ons aangezien de kinderen die niet hun beide armen kunnen gebruiken, afhankelijk zijn van onze hulp en die van hun vriendjes/vriendinnetjes. Verder waren er ook enkelen die niet zo goed overweg konden met hun draad en er vele vreemde speciale knopen in legden :-D. Heel heel drukke dag, 81 kindjes blij gemaakt en pas om 17u15 naar huis gereden. We waren net thuis voor het donker, ideaal!

’ s Avonds bekijken we onze weekendplannen.   We waren van plan om naar de ‘hot springs’ te gaan want dat is het enige ‘in de buurt’ - op zo’n 2.5 uur van Kasama – wat we nog niet bezocht hebben. Het was nog wat puzzelen om ons vervoer en dergelijke te regelen… maar we moesten dit weekend gaan want maandag en dinsdag is het geen school. Met dit lang weekend zijn er heel wat kinderen – de kinderen die niet té ver van de school af wonen – voor enkele daagjes naar huis. Het zal dus rustig zijn en we kunnen dus wel een dagje gemist worden!

Vrijdag 1/07/11 – het is al juli!!!

De tijd vliegt! Als we aankomen op school is er veel volk op het speelplein, vreemd, geen school? Er is blijkbaar een meeting gepland in de eetzaal maar om één of andere reden ging die dan toch niet door. We hadden alleszins veel grote kerels en geraakten al snel allebei in gesprek. Het mijne ging over de president van Zambia, over verkiezingen en dergelijke. Uiteraard willen ze dan ook weten hoe dat in België allemaal gaat… Bij Mathijs deden enkele oudere meisjes hun beklag over de school. Ze zitten in grade 10 en hun leerkracht kent geen gebarentaal!! Ze zitten gemengd in de klas, de helft is doof en de andere helft heeft een fysieke handicap maar de leerkracht praat dus maar en schrijft maar op bord terwijl de helft van de kinderen niets hoort! Ongelofelijk eigenlijk! De kinderen moeten dus maar van hun schrift leren… en dan verschieten ze ervan als de kinderen weinig begrijpen of kennen!

De voormiddag vloog om terwijl we nauwelijks hadden gespeeld. We hadden de kleintjes wel een bal gegeven zodat ze hun eigen spel konden spelen, terwijl wij in gesprek waren.

In de namiddag waren we van plan om een groepsspel te straten maar … plots was er bezoek van een blanke man die heel goed gebarentaal kon! Bleek dat het een Amerikaan was die momenteel in Malawi woont en daar gebarentaal les geeft. De kinderen vonden het geweldig want zijn gebaren gingen veel sneller dan die van ons, ze dachten zelfs dat hij doof was :d. Hij was ook super expressief in zijn gezichtsuitdrukkingen, echt wel grappig! Hij kwam babbelen met de kinderen (hij was ook al in een andere school in Mbala geweest) om het verschil te zien tussen de gebaren die onze kinderen in Zambia gebruiken en de gebaren in zijn school in Blantyre (Malawi).

Hij was namelijk van plan om een film om te zetten in gebarentaal en wilde dus zeker zijn dat hij voor Zambia de juiste gebaren gebruikte. Het was alleszins geweldig om de interactie met de kinderen te zien en ook voor ons was het leerrijk! Kleine verschillen zoals de plaats van het gebaar of net één extra beweging … de kinderen waren verwonderd dat de gebarentaal anders was want naar hun idee is dat overal hetzelfde (ze kennen uiteraard niets anders dan de school in Kasama en misschien in Mbala en Mpika, verder zijn ze nooit geweest dus ze denken dan ook dat alle doven overal dezelfde gebaren gebruiken).

Iedereen vol interesse aan het kijken naar die gekke blanke die zo goed en
snel gebarentaal kan!

Weer vloog de namiddag om, we vertrokken op tijd want moesten nog inkopen doen voor ons wekend avontuur. Koffer maken en slaapjes doen!

Zaterdag 2/07/11

Vroeg uit bed omdat we om 7.45u zouden vertrekken richting Kapischa Hotsprings.  Dan zouden we mooi op tijd daar zijn, tentje opzetten, iets eten en het water in.  De taxi was uiteindelijk om 8.30u daar, maar er bleek vanalles mis, dus zijn we uiteindelijk pas om 10u kunnen vertrekken met een andere taxi.  Om 12.45u kwamen we eindelijk aan in Kapischa.  Tentje opzetten naast de rivier (er zouden ook krokodillen zitten, maar die zijn we gelukkig niet tegengekomen :)), iets eten en het water in, ongeveer drie uur later dan gepland. 

Maar het was zeker wel de moeite om te gaan.  Echt wel een mooie omgeving en de hotsprings zelf zijn zalig.  Het water heeft een temperatuur van zo’n 40°C dat van zo’n 6-7km diep komt opborrelen, een super bubbelbad van Moeder Aarde!

Voor de rest van de namiddag doen we niets anders dan rusten :)  Een plons in het water, een beetje rusten op de ligbedjes aan het zwembad, zalig!  ’s Avonds koken we op het houtvuur en kruipen we onze tent in voor een wel zeer koude nacht!

Zondag 3/07/11

We waren allebei wakker voor onze wekker, gewoon omdat het zo koud was.  Dus wat doe je dan? Zwemkleren aan en de hotsprings in!  Vermits het nog maar ongeveer 8u was, was er nog niemand te bekennen.  Anderhalf uur alleen met ons twee in het water, ideaal! :)

Doordat de lucht zo koud is en het water zo warm krijg je een mooie mistige lucht rondom je, heel leuk!

Ook vandaag doen we niks dan rusten.  Er komt vandaag nog best veel volk aan door het verlengd weekend, dus de komende dagen gaat het lang niet zo rustig zijn als wij het nu gehad hebben!  Tegen 15u nemen we een douche en ruimen we onze tent op, want om 16u zou onze taxi er zijn. 

Niet dus… uiteindelijk kwam hij pas om 17.45u waardoor we de hele rit in het donker hebben gereden en best laat thuis waren, maar ja, ‘This is Africa!’

Maandag 4/07/11

We waren van plan om dit verslag gisteren al online te zetten maar toen we terug kwamen van de hot springs was ik al een beetje grieperig en gisteren ook wat koorts dus we zijn niet verder graakt dan onze was. Er was ook nog een etentje van de Rotary van Kasama waar we naar toe gingen gaan maar ook daar zijn we niet geraakt.

Vandaag, Dinsdag 5/07/11 gaat het al iets beter, alleen nog wat keelpijn. we gaan zodadelijk eens een kijkje nemen op school. Het is nog een feestdag hier dus we weten niet of we veel kindjes gaan zien, maar dat kunnen jullie dan weer lezen in het volgende verslag! Tot dan!

Heel veel groetjes!

Hanne & Mathijs