Rustige schoolweek en frustrerende PEO-bezoeken!

Hoihoi!

Met ’n beetje vertraging door plots wijzigende weekendplannen is hier een verslagje van onze voorbije iets-meer-dan-een-week :)!  Veel leesplezier!

Maandag 14/03/11

De nieuwe week begint ferm warm! We zetten ons dan rustig in de schaduw en spelen al zittend volleybal, zodat ineens ook een aantal kinderen in een rolstoel kunnen meedoen en andere kinderen die wat slecht te been zijn. 

’s Middags houden we een vergadering met de 2 head teachers (Mr. Mwenya en Mr. Kaongka) en met Mr. Mwale, de leerkracht die eigenlijk het meeste doet voor ons, wat ook bleek tijdens de vergadering, want hij was de enige die aan het opschrijven was wat we allemaal aan het zeggen waren.  Dus we zullen wel eens zien wat er van in huis komt.  Ze vertellen ons ook nog dat er vrijdag en in het weekend een sportevenement georganiseerd wordt, dus het sportveld gaat al goed gebruikt worden!

In de namiddag splitsen we een beetje op.  Hanne zet zich nog wat in de schaduw en babbelt wat met de kinderen, terwijl ik met een groep ‘Dikke Berta’ speel.  Ze blijven dit een leuk spel vinden, waarschijnlijk omdat het zo wat ruwer is (en deze keer sneuvelen er geen kleren :)).

We vertrekken redelijk vroeg op school om nog langs de ‘PEO’ te gaan (de Provincial Education Officer).  We moeten via hem gaan voor onze vrijstelling van taks op onze speeltuigen die we uit Zuid-Afrika willen laten overkomen.  Maar natuurlijk was hij er niet, dus moeten we morgenvroeg om 8u op zijn kantoor zijn, best vroeg!

’s Avonds koken we weer zelf: we maken zelf nshima (al hebben we wel 2 pogingen nodig, waarvan de 2^e poging ook nog redding nodig had) met kip en kool.  Volgende keer gaat het ons zeker zelf lukken om de nshima te maken! :)

Dinsdag 15/03/11

Vroeg op om op tijd bij de PEO te zijn, pijnlijk!  Hij was er dan gelukkig, en we hebben nu nog een ander document nodig voordat hij ons verder kan helpen.  We rijden naar het centrum naar een internetcafé om Claire te mailen en haar te vragen voor de ‘invoices’ (het eigenlijke bewijs dat het materiaal besteld is). 

Op school spelen we tennis, en proberen we ook de rolstoelers erbij te betrekken, wat ze duidelijk leuk vinden!  Het blijft wel een heel warme dag, dus af en toe een beetje de schaduw opzoeken!

Ook de rolstoelers slaan een balletje mee!

Er komt ook nog bezoek van een Rotary-delegatie om te kijken naar de rolstoelen die we een tijdje terug hebben laten maken.  We hadden hen gezegd van ons te komen roepen als ze er waren, maar natuurlijk komen ze ons pas heel op het laatste roepen, waardoor we die mensen eigenlijk nog niet eens deftig hebben kunnen begroeten (ze waren ook nogal gehaast, want ze zaten uiteraard al achter op hun schema :)). 

In de namiddag gaan we verder met tennis en zien we ook dat er een heel deel materiaal versleept wordt naar het buitenveld.  Als we gaan zien lijkt het alsof ze een poging doen om wat te trainen voor het weekend.  Ik beslis een beetje mee te volleyballen, Hanne zet zich met een bende kinderen rond zich aan de rand van het veld.  Daar valt haar sterk op hoe getalenteerd onze kleintjes zijn.  Ze probeerden haar uit te leggen hoe ze bij hun thuis maïs planten en kippen vangen…  Zo goed en zo nauwkeurig dat ze dat allemaal kunnen uitbeelden, met zoveel detail en overgave en expressie, echt sjiek om te zien!  Misschien is dit ook wel een talent dat ze uit noodzaak ontwikkeld hebben, maar toch, elke keer kijken we met veel verbazing en bewondering toe! :)

Het volleybalveld zoals het er nu bij ligt (met gegraven greppeltjes als lijnen).

Woensdag 16/03/11 – voor 1 keer knutseldag!

Vermits we morgennamiddag naar Stella haar verjaardagsfeestje gaan, verplaatsen we onze donderdagse knutseldag voor één keer naar woensdag, omdat een halve dag nogal kort is (voor de meestal 70 kinderen die we op een knutseldag hebben!).  Op het programma: een verrekijker maken!  We hebben de laatste tijd een heleboel wc-rollekes bijgehouden en die gaan we nu gebruiken.  We laten ze knippen en plakken met crêpe-papier, bijkleuren met wasco’s en versieren met glitter.  Ze vinden het geweldig!  Het is weer best druk, we komen misschien net niet toe met onze wc-rollekes, maar hebben toch zo’n 65 kinderen (ongeveer 130 wc-rollekes) weer een verrekijker kunnen geven!

Zien ze er niet geweldig uit? :)



Crêpe papier rond de wc-rollekes plakken.



Kampinda met zijn verrekijker!

’s Avonds hebben we weer contact met Zuid-Afrika (via mail dan toch :)).  De speeltuigen zijn besteld, no way back!  Dus we hopen dat onze vrijstelling van taks in orde komt!

Donderdag 16/03/11

Opstaan doet weer pijn, want gisteren nog laat bezig geweest aan een brief voor de school, en om dan aan de PEO te geven en te laten weten dat Claire ons helpt met de speeltuigen, zodat ze er niet moeilijk over doen aan de grens.  We laten onze brief tekenen op school en zagen nog eens voor alles gedaan te krijgen.  De rolstoelen moeten eindelijk eens opgeruimd worden, er moet een deel gras afgedaan (geslasht) worden zodat onze speeltuigen een beetje deftig staan, de slechte schommel afbreken en verkopen en het goede frame in de plaats zetten en de muskietennetten voorzien en ophangen.  Een heel lijstje, en tegen dat we daarmee klaar zijn is het al 11u. 

We spelen nog eens wat gewone spelen: tussenstaandertje, inbrekertje en flestrek.  Het lijkt ons dagje niet, want bij elk spel valt er wel een gewonde :).  Ze gaan gewoon zo fel op in het spel dat ze nogal eens met de koppen tegen elkaar botsen :).  Maar ze amuseren zich, en af en toe eens een knuffel helpt wel, dus eind goed, al goed! 

Dan proberen we uit te leggen dat we in de namiddag naar een verjaardagsfeest moeten, maar dat is nog niet zo eenvoudig als we gedacht hadden!  Zo goed als alle kinderen weten niet wat hun verjaardag is, laat staan dat ze het vieren.  Maar uiteindelijk snappen ze dat we thuis verwacht worden en zijn ze blij als we hen weer een dag sportplezier beloven voor de volgende dag!

Voor we naar bij ons rijden stoppen we nog bij een internetcafé om email van Claire na te kijken en een paar documenten in te scannen en door de sturen.  Dan door naar de PEO die er uiteraard weer niet is, dus we laten de documenten achter en zeggen dat we maandag terugkomen.  Het begint toch wel een heel gedoe te worden…

Bij ons pakken we een frisse douche, eten we iets want we zijn best uitgehongerd!  Om 15.45u zijn we op het feestje van Stella en Miriam (zelfde dag geboren, Stella is 11 geworden, Miriam 10), net op tijd voor de cake! :)  Het is best wel een gekakel, op het feestje zijn enkel meisjes uitgenodigd!  Wij kletsen nog wat met Johanna en Tirza en met Hazel over onze Malawi plannen.  Wel een leuke namiddag!

De lekkere cake met mooie versiering!

De jarigen: Stella en Miriam.

’s Avonds eten we pizza, beetje tv (voor de liefhebbers: het was vanavond al de 3^e keer dat ‘Inglorious Bastards’ van Quentin Tarantino op tv was in minder dan een maand :)), en dan weer te laat in bed! 

Vrijdag 18/03/11

Om half 11 op school en daar is er behoorlijk wat bedrijvigheid!  Het sporttoernooi begint vandaag, en er zijn blijkbaar kinderen van 7 scholen die bij ons op het sportveld zijn, in totaal toch een dikke 500 man!

De kinderen van onze school hebben ook nog hard hun best gedaan om het veld in orde te brengen.  De looppiste is nog verder geslasht, en het veld zelf heeft ook nog wat bijwerking gekregen.  Verder hebben ze de velden al een beetje proberen af te bakenen door kleine greppels te graven. 

Het sporten zelf wordt wel 2 keer onderbroken door de regen (juist ja, dat regenseizoen toch eh :)) maar er wordt toch ook nog gesport.  Vandaag staat atletiek op het programma, al lijkt alles toch een beetje chaotisch te verlopen.  Jongens en meisjes lopen wel rondjes op de piste, maar tegen 14.30u lopen we toch terug maar richting school, ook omdat de lucht er weer heel dreigend uitziet, en we toch voor de felle bui willen terug zijn.  We rijden eerst snel naar Thorn Tree, maar worden onderweg toch behoorlijk nat van de regen.  We krijgen een boekje met facepaint-ideeën mee en ook wat info over Kaapstad.

’s Avonds komen we bij tante Lud aan, maar er blijkt niemand thuis.  Bij Reinar is er blijkbaar een feestje met Reinar z’n vriendin Kate, wat Deense vrienden die in het project in Mpulungu hebben gewerkt, en wat collega’s van Reinar.  Wij zorgen eerst nog voor eten voor Stella en Patrick en gaan dan ook even dag zeggen (en eten nog wat mee van de bbq :)).  Reinar en Kate gaan morgen naar Mpulungu om het project te bezoeken en ze nodigen ons uit om mee te gaan.  We wilden sowieso al eens een kijkje gaan nemen daar, maar het vervoer is niet zo evident.  Dus deze kans om met Reinar mee te rijden en dan met de mensen van het project de boot te nemen konden we niet laten liggen!

Zaterdag 19/03/11

In de voormiddag doen we onze wekelijkse inkopen en maken we onze valies.  We vertrekken om 12u richting Mpulungu.  Lang geleden dat we nog in zo’n comfortabele jeep zaten en zo weinig merkten van de slechte wegen! :)  Na 2u rijden bereiken we Mpulungu City en nemen we de boot van het project voor de oversteek naar hun plot.  Ze hebben zeker een mooi plekje uitgekozen voor hun project.  We zetten ons bij de groep vrijwilligers die er aan het werk zijn, en merken al snel dat er 1 nadeel is: wij zijn de enige twee die geen Deens spreken en ze doen niet erg veel moeite om Engels te praten (buiten 2 toffe gasten die dit wel doen :)). 

We vragen voor een rondleiding over de plot, en Maarten (maar dan in het Deens uitgesproken: Moarton :)) legt ons zo’n beetje alles uit en waar alles moet komen.

Het mooie uitzicht over het meer :)

De toiletten, geschilderd door een kunstenaar die ook vrijwilliger was bij het project.

Kippen, eenden, varkens, konijnen op komst. Een hele beestenboel!

Ze hebben al best hard gewerkt sinds oktober vorig jaar.  Het project heet ‘Eventure Zambia’ (combinatie van eco en adventure), voor de geïnteresseerden die eens willen googlen :).  Het doel is dus om een school te bouwen voor 50 kinderen en om deze school volledig gratis en zelfvoorzienend te maken.  Wat er verder nodig is aan budget zal binnen gebracht worden door toeristen die ook op dezelfde plaats ontvangen zullen worden en verschillende trips krijgen aangeboden en ook kunnen werken als vrijwilliger in het project.  Het ‘eco’-aspect bestaat uit het feit dat de school zelfvoorzienend moet worden, eigen groenten en eigen vee. We zijn niet zo overtuigd van het project aangezien ze om de school te bouwen een heel stuk echte natuur wegvegen, er zitten tussen de rotsblokken die ze verwijderen nl. heel veel zeldzame (en gevaarlijke :)) slangen en andere reptielen/insecten, dus hier iets bouwen vinden we niet zo goed… we hebben nog wat andere bedenkingen maar mogen geen conclusies trekken alvorens het project volledig in werking is (hopelijk over 2 jaar). Blijft een feit dat ze al hard gewerkt hebben op de korte tijd dat ze daar zijn!

Na onze rondleiding is de avond reeds gevallen, we eten worsten en Kip op de BBQ die Reinar voor zijn Deense vrienden bij had. Een heel feestmaal voor de vrijwilligers die om één of andere reden enkel 1 keer vlees per week krijgen. ’s Avonds wordt er heel wat bier verzet, het is wel gezellig maar blijft een feit dat ze weinig moeite doen om Engels te praten en wij dus vaak niet kunnen volgen. Toch niet té laat bedje in want we willen de volgende ochtend willen we naar een waterval klimmen…

Zondag 20/03/11

Om 6 u gaat de wekker maar we horen dat het zo hard regent, dat het geen zin heeft om op te staan, om 7 u opnieuw de wekker, maar nog steeds regen… we slapen dus ‘uit’ tot 9u en beseffen dat we niet meer naar de waterval kunnen. Het weer is wel beter maar het ontbreekt ons aan tijd én het pad naar boven (vrij stijl) gaat te glad en dus te gevaarlijk zijn, echt zonde!

Op het gemakje ontbijten dan maar, en nog een snorkel duikje nemen in het altijd-warme Tanganyka meer. Best wat visjes te zien :)! Tegen 16u vertrekt de boot om ons terug naar Mpulungu te brengen en we rijden door de regen terug richting Kasama. Toch echt zalig om in een deftige Jeep te kunnen mee rijden, gebeurt niet al te vaak :-).

We komen nog net op tijd om bij tante Lud wat avond eten te krijgen… energie voor de blog was er niet meer… op tijd bed in, want doodmoe!

Maandag 21/03/11

Eerst passeren we langs de PEO, maar hij is weer niet daar, morgen nog maar eens proberen…

Op de weg naar school springt mijn (Hanne) achterband. De buitenband is gewoon opgereden! Een groot gat, hele band gewoon verduurd van de slechte asfaltwegen en de hobbelige en rotsachtige zandwegen. We wandelen dus het laatste stukje naar school, als we aankomen zien we dat Mathijs zijn binnenband ook al komt piepen, het wordt dus een taxi bellen voor de terugweg :-).

Touwtje springen, dat was al even geleden en zowel in de voor- als in de namiddag brengt het heel wat spelende kinderen op de been! Als de oudere jongens mee doen en zo snel mogelijk draaien en springen, trekken we ook nog veel kijklustigen aan :). Leuke rustige dag.

We nemen een taxi terug en steken onze twee fietsen in de koffer, hier in Afrika gaat dat allemaal. We passeren nog langs Mrs Narabu, een Japanse van JICA, en vragen haar hulp voor de knutselactiviteit van donderdag. We willen vouwen met de kinderen en zij kent nogal veel ‘origami’-toestanden. We beslissen met iets heel eenvoudigs te beginnen, als het vlot gaat, kunnen we het volgend semester nog iets moeilijker proberen. Ze komt ons donderdag helpen op school, super!

Maandag avond = kookavond, ik snij de groenten, Mathijs is de chef. De bolognaise saus is best lekker en pasta smaakt uiteraard altijd! Margaret vindt het toch ook lekker want we hebben bijna niets over.

Dinsdag 22/03/11

Eerst onze fietsen laten maken! We krijgen gelukkig een lift met Margaret en terwijl Mathijs al naar de ‘fietsenmakers’ gaat, ga ik nog langs bij de PEO (Provincial Education Officer), maar hij is opnieuw nergens te bekennen.  Ik krijg de raad in de namiddag terug te komen, want dan zou hij zeker op zijn kantoor zijn. We laten twee nieuwe buitenbanden opleggen en hopen dat deze zullen overleven tot het einde van ons project, mijn binnenband laten we plakken, zullen zien hoelang dat houdt.

Eens op school, doe ik een poging om alle kinderen hun naam te noteren op drie verschillende kaarten die ik eerst door de kinderen laat inkleuren… morgen is het namelijk ‘feestje’ voor Ellyn (Peace Corps vrijwilligster), na 2 jaar is haar project afgelopen, dus we denken dat ze een kaart met alle namen wel zal appreciëren. De eerste vier grades kunnen hun naam vaak niet zelf schrijven, zodus, heb ik nogal veel zelf geschreven :), Mathijs voetbalt intussen met de kinderen die gekleurd hebben en hun naam geschreven hebben.

In de namiddag doen we nog eens zakdoekleggen en we verzamelen een grote groep, het was ook even geleden dat we de klassieke spelletjes deden. Uiteraard moet de regen weer roet in het eten komen gooien, het regent best echt vaak en we zijn al goed nat geworden! Ook nu moeten we door de regen want we moeten op tijd bij de PEO zijn … als we daar komen, rara…is hij er wéér niet. Afrikaans geregel, we zijn het al deftig beu! Een warme douche want met die regen is het best koud! We kijken nog naar ‘God en klein pierke’, het begint toch ons favoriete (en misschien enige) BVN programma te zijn wat we ‘volgen’.

Woensdag 23/03/11

’s morgens wéér langs de PEO en jullie kunnen het niet geloven, hij was er! Maar dan kunnen jullie ook niet geloven, dat de belangrijke en dringende papieren die we vorige week hadden binnengebracht kwijt zijn! De tweede in rij heeft ze op zijn bureau gelegd, maar tussen de mesthoop van papieren en dossiers vinden ze onze papieren niet meer terug, ‘kunnen jullie ze opnieuw bezorgen?’… ECHT ECHT ECHT FRUSTREREND! Maar ook echt typisch Afrika! We gaan ze dus nog maar eens afdrukken en beloven om ze na de school opnieuw binnen te brengen.

We doen aan ‘atletiek’ vandaag. Aangezien ze het sportveld ook voor atletiek willen gebruiken, willen we de kinderen ook enkele andere dingen laten proberen, en dat hebben we nog niet met hen gedaan. We beginnen met het zo ver mogelijk gooien van een tennisballetje. Echt atletiek is het niet, maar het is toch iets wat we zelf op school ook altijd deden, en bij gebrek aan een speer of een zware kogel, is dit een leuke gooi-oefening. We leggen de meter uit en al snel vinden de kinderen het geweldig. Het is weer iets nieuws en het heeft een leuk competitiegehalte uiteraard, verder levert het ook grappige foto’s op!

Allemaal op een rijtje op de meter.  De verste worp van de kleintjes was toch zo'n 35m, niet slecht!

Na het gooien gaan we nog wat verspringen. Ze hebben er ruimte voor voorzien, er ligt nog niet echt goed zand in maar het is voldoende om de kinderen te laten oefenen op het aanlopen en hoe af te zetten en hoe te springen, tof!

De aanloop...

De sprong...!!!

De landing...!

’s middags krijgen we nog telefoon van de PEO, ze hebben onze documenten dan toch terug gevonden (voor niks nieuwe kopies laten nemen dus), we laten weten dat we toch nog binnenspringen na de school, om te bespreken wat er nu verder gaat gebeuren.

In de namiddag houdt Ellyn haar laatste aids-club-meeting en we gaan ook een kijkje nemen. Ze is heel blij met haar kaarten en verder gaat ze de grote bende van haar aidsclub (jongeren van drie verschillende scholen) heel hard missen!

Ellyn en de kaartjes!

Weer door de regen naar huis en als we bijna bij de PEO zijn, bellen ze ons om te zeggen dat hij gaat vertrekken… we laten weten dat we over 5min aan zijn kantoor zijn en vragen dus om te wachten… is goed, zegt de secretaresse. We komen daar en de PEO is uiteraard al weg, OEI, FOUT BEGREPEN AAN DE TELEFOON, is de uitleg… we fietsen onze frustratie er nog wat af en storten ons op een zak chips als comfort food :-), miserie, miserie, morgenvroeg dus WEER vroeger op om nog maar eens naar de PEO te gaan voor een taks-vrijstelling, die waarschijnlijk toch te laat gaat komen…

Rustige avond :-) en eindelijk de blog online gekregen,

het was even geleden, dus een hele boterham :)

Tot over enkele dagen!

Hanne en Mathijs

Project mogelijk gemaakt door: European Voluntary Service

http://www.youthinaction.be/