Kasama, week 3!

Hey iedereen!

Hier volgt een verslagje van onze voorbije week!

Het vorige verslag is er vorige zondag (10okt) in de voormiddag opgezet, dus we beginnen ons nieuw verslag vanaf zondagnamiddag.  Lud had een deel mensen uitgenodigd voor een gezellige en rustige namiddag, met wat hapjes, een tas thee of een pintje en gewoon gezellig wat babbelen.  De gastenlijst: Judith, een echte Zambiaanse (eigenares van het huis van het Peace Corps, bij Lud schuin achter), Margaret (onze gastvrouw).  Vervolgens kwamen Reinar en Mioshi en familie erbij zitten. Zij wonen allebei op het domein van Lud.  Even later arriveerden ook Marco en Stephie en hun 3 kinderen en 2 leraressen. Marco en Stephie zijn Duitse missionarissen die in Zambia actief zijn, en ze hebben nu 2 Duitse meisjes als nanny/lerares om de kinderen les te geven en weer deftig Duits te leren spreken, want zij zullen volgend jaar terug gaan naar Duitsland, en ze willen dat hun kinderen zo snel mogelijk goed meekunnen op school.  Allemaal samen goed voor een gezellige namiddag, waar we geen foto’s van hebben omdat we de hele tijd bezig geweest zijn J (onder andere ook met een mini-schattenjacht via de gps van Mioshi (een soort geo-caching).  ’s Avonds nog wat eten (als er nog plaats voor was na alle koekjes, chocoladebrownies, soezen, …) en dan terug richting Margaret. Daar kregen we weer te maken met een best wel grote spin (waarschijnlijk de moeder ofzo van de kleine die we een dag of twee eerder al eens hadden laten kennismaken met de onderkant van m’n schoen J), maar toen dat probleem ook verholpen was waren we toe aan een beetje veel slaap!

Maandagmorgen opnieuw schooldag! We zouden met Mulenga (de tuin/klu(n)sjesman van Lud) een binnenweg nemen naar de school, dus wij vol goede moed op onze niet zo goede fietsen achter hem aan. Voornamelijk zandweggetjes, met hier en daar redelijk wat stenen (zeker op de steilere stukken), en afslag links hier, rechts daar, alles lijkt op elkaar, dus we gaan het voorlopig maar op onze bekende weg houden om te vermijden dat we hopeloos verdwalen en dat onze fietsen helemaal de geest geven.  Maar we waren dus uiteindelijk wel goed op school geraakt! Daar eerst begonnen met wat zakdoekleggen om wat meer volk op de been te krijgen, en dan begonnen met het uitleggen van estafette: met de bal tussen de kniën, spinlopen, hinkelen een bepaalde afstand afleggen, de bal onder-boven doorgeven.

Allemaal heel eenvoudige dingen, maar voordat de kinderen doorhadden dat ze op ’n lijn moesten blijven staan, en in dezelfde volgorde omdat we anders niet konden zien wie er gewonnen had waren we toch weer een eind verder. We kregen gelukkig wat hulp met onze gebarentaal van Mary, een leerkracht van de school, al had zij het ook niet gemakkelijk om alles deftig uitgelegd te krijgen.  De middagpauze kwam zeer gelegen al zeg ik het zelf, dus na een uurtje opladen konden we er weer tegenaan.  We begonnen met Chinese voetbal, en er kwam behoorlijk wat volk bij, en ze vonden het zo tof dat we zijn blijven spelen van 14u tot ongeveer 15.30, aan één stuk. De rest van het estafetten hebben we dan maar voor een andere keer gehouden.  Na de school nog boodschappen gaan doen en kopies gaan maken van onze documenten, zodat we niet altijd ons paspoort moeten meesleuren.  Dan weer verder gefietst naar Margaret thuis, best wel moe toen we daar aankwamen! Ons even versterkt met wat cornflakes, een goei slok cola, en een koude douche (wat ondertussen wel begint te wennen), ondertussen de rekeningen in orde gemaakt en het dagboek bijgeschreven. Het avondeten bij Lud bestond uit pasta terwijl we zowaar naar het zeven-uur journaal van de vrt keken. Nog een ecologisch bewustzijn-spel gespeeld met Stella en Patrick, en aan de affiches gewerkt die we op school gaan ophangen om ’n beetje reclame te maken voor onze jeugdbeweging. Tegen 21.30u terug naar huis (best laat hier), en bed in!

Dinsdag 12 oktober, baseball dag! Onderweg weer wat kettingproblemen met de fiets, maar we raken weer goed op school. Daar dachten we even wat uit te rusten, maar de kinderen hebben al door wanneer we ongeveer op school zijn, dus we worden al snel ontdekt. We nemen onze knuppels, tennisballen en plastic flessen die we vullen met zand en we trekken naar het ‘buitenveld’ voor een partijtje honkbal (lichtjes aangepast weliswaar!). Mary is ook weer van de partij om ons wat bij te staan, en voor we het goed doorhadden was het al 12 uur en tijd voor de middagpauze.

De voormiddag was echt omgevlogen, de kinderen vonden het fijn, het uitleggen ging vlot en ik sloeg zowaar een homerun J! Tegen 12.20 verhuizen we naar het binnenplein voor nog een beetje ‘2 is genoeg, 3 is teveel’.  Namiddag opnieuw honkbal met een 30tal kinderen, van alle leeftijden, opnieuw vliegt de namiddag om. Honkbal is dus zeker voor herhaling vatbaar!

’s Avonds zou Hanne dan naar de ‘ladies-night’ gaan bij Stephie, samen met tante Lud en nog een aantal dames. Maar de stroom stak er een stokje voor, de totale blackout noodzaakte hen om toch thuis te blijven (en dan had ik ’t huis toch niet voor mij alleen J). Maar dan hadden we weer wel tijd om met tante Lud wat te ‘roddelen’ over iedereen in Kasama, altijd handig om wat achtergrondinformatie te krijgen over de mensen hier! Hanne en ik spelen nog ’n nieuw gezelschapsspel: ‘Sushi Bar’, leuk spel, niet te moeilijk, dus dat spelen we ook zeker nog eens met Stella en Patrick!

Woensdagmorgen, na onze ochtendrituelen richting Lud, een lunch met eierkoek klaargemaakt, en richting de school, best wel veel spierpijn t.o.v. de voorbije dagen, maar we raken er toch weer! De kinderen wachten ons al op aan de school, we gaan vandaag nog eens een poging tot estafetten doen.

Het lijkt ons best om op maandag en woensdag hetzelfde spelprogramma te houden en op dinsdag en donderdag hetzelfde sportprogramma, omdat het meestal nogal lang duurt voor we alles uitgelegd krijgen en voor de kinderen helemaal mee zijn J.

In het begin is er maar een kleine groep kinderen, dus starten we met ‘vliegen vangen’ en een klein voetbal matchke.  Er komen dan toch wat meer kinderen opdraven, dus schakelen we toch over op onze geplande estafette. Het groepen maken en lijnen vormen gaat zoals gewoonlijk moeilijk, maar het spelen op zich gaat goed! ’s Middags laten we onze eierkoeklunch smaken (en of het gesmaakt heeft! J) en rusten we nog wat uit.  Om iets voor 14u worden we weer door een heel deel ongeduldige ogen aangekeken en begeven we ons terug naar het speelveld voor estafette, deel 2! Ongeveer 35 kinderen spelen mee, wat het best wel druk maakt als je ze telkens terug in een rij moet zetten en zien dat ze in dezelfde volgorde blijven staan en moeten tellen met hoeveel ze zijn (want er komen er de hele tijd nieuwe bij en dan gaan er weer weg om iets te drinken ofzo), maar de namiddag was fijn en vloog best snel om en er waren ook best wel veel toeschouwers. Na het laatste estafette-deel (bal boven-onder doorgeven) springen we terug de fiets op, richting verfrissende douche (met veel water voor de verandering J) en daarna naar Lud voor een lekker avondmaal (quiche van verse spinazie en tonijn) en nog een gezellige babbel (en de kinderen profiteerden ervan en zeiden stiekem niks zodat ze een half uur later in hun bed gestopt werden.  Terug thuis opnieuw een grote spin op de muur waar we dan ook op gespoten hebben, maar dat beest viel net achter onze kleren, dus wie weet komen we die nog eens tegen als we van t-shirt wisselen J

Donderdag 14 oktober, baseball op school!

Maar eerst: fietsketting in twee! Juist ja, we waren ongeveer halfweg en de ketting van mijn fiets was in 2 (weeral :s).  Gelukkig was tante Lud in de buurt om ons weer maar eens te depanneren.  Fiets achter in de pick-up, en met z’n twee naar Tazara om de fiets te laten maken en om dan ineens op zoek te gaan naar kleine pareltjes voor een activiteit voor de kinderen.  [Hanne reed wel al door naar de school om al te beginnen spelen met de kinderen.  Veilig op school aangekomen, eerst de posters opgehangen die we gemaakt hadden. 

Dan bij de onder-directeur gaan zagen voor een kot waar we al ons materiaal kunnen inleggen en dat dan ook liefst op slot doen en vervolgens op zoek naar onze ‘honken’.  Die waren verdwenen in het hok waar we ze hadden achtergelaten.  Hier gevraagd… daar gevraagd… opnieuw hier gevraagd… Bleek dat er maar 1 iemand was die wist waar onze spullen lagen en die de sleutel had, en die man was dus nergens te vinden. Iedereen hielp wel zoeken, maar wel op het Afrikaanse tempo zodat het nog een half uur duurde voordat de honken terecht waren.]

[In Tazara naar de winkel waar we de fietsen hadden gekocht, daar gezegd dat ze ons een nieuwe ketting moesten geven. Wilden ze natuurlijk niet doen, maar ze dan uiteindelijk toch zover gekregen dat ze een nieuwe gingen kopen, dan de fietsenmaker (als je ’t zo kan noemen toch) gezocht die de ketting dan erop gelegd heeft en nog een paar andere dingen vastgedraaid die ook al veel lawaai maakten. Daarna wou die man nog iets drinken op onze kosten, mooi niet, bij de aankoop heeft hij ons een maand garantie gegeven op zijn werk, maar het begrip garantie is hem dan toch nog niet helemaal duidelijk. Fiets terug in de pick-up en met Lud richting de school.]

Net toen Hanne de honken gevonden had kwamen wij toe, en vermits onze mentor op bezoek was hebben we samen honkbal gespeeld met haar erbij. 

Er deden redelijk wat kinderen mee, de regels kennen ze al redelijk van de vorige keer, maar het gevolg is dat dan ook het competitiegevoel wat begint mee te spelen en dat sommige kinderen daardoor wat aan de kant geschoven omdat ze dan niet zo goed kunnen slaan/vangen.  Dat moeten we er dus nog een beetje uitkrijgen! Voor de lunchpauze ook nog even Dikke Berta gespeeld, tijdens de lunchpauze weer even ’n power-nap gedaan en namiddag opnieuw honkbal. Het was weer leuk en iedereen deed goed mee. De rit naar huis was weer vermoeiend zoals altijd, bij Margaret onze zwemspullen opgepakt en bij Lud in het zwembad gesprongen. Daarna opnieuw een dinner by candlelight, terug bij Margaret opnieuw de noodzakelijke spin aangepakt met spray, waskom en de killer-croq, en dan snel ons bed ingekropen.

Vrijdag 15 oktober,

We geraken niet goed in gang, vrij laat uit bed … op naar de school. De hitte werkt verlammend op mij (Hanne) dus ik zet me even in de schaduw vandaag. In de voormiddag heel weinig kinderen! Dus halen we maar een bal uit, dat maakt altijd indruk, J, uiteindelijk toch zo’n 12 kindjes. We spelen enkele spelletjes die ze al kennen waaronder ook ‘dikke Berta’, omdat ze dat beginnen te snappen, begint het er ook ruw aan toe te gaan. Dus we leggen zo goed mogelijk uit dat ze bij dit spel absoluut geen school uniform mogen dragen (eigenlijk mogen ze dat nooit als we spelen…). Tijdens de middag spreekt een leerkracht ons aan dat we meer moeten ‘mengen’ met de leerkrachten… maar ze hebben geen eetruimte voor de leerkrachten want die gaan allemaal thuis eten… vreemd, hoe moeten we dan mengen? Zo sociaal is het toch ook niet om bij één leerkracht thuis te gaan eten dan ?! We wachten nog even af en blijven voorlopig op onze huidige stekje onze boterhammetjes op eten!

In de namiddag leren we hen een nieuw spel aan: 123 piano. Vermoeiend om uit te leggen en moeilijker omdat je uiteraard niet kan roepen maar met je vingers hoog in de lucht moet tellen…maar het was fijn! Terug op weg naar huis en mooi in het midden van de rit… KRAK! Mijn ketting deze keer J. Dus maar weer naar de takeldienst tante Lud gebeld. We wandelen tot aan de rijstmolen waar Dixon werkt, en hij brengt ons terug thuis. Morgen maar weer gaan zien voor een andere ketting…hopelijk toch wel de laatste keer!

Avond eten: Chicken pie, typisch voor hier toch wel en zelfgemaakt heel lekker (uit de winkeltjes vaak niet te eten J )

Zaterdag 16 oktober ’10

’s Morgens maar weer op kettingjacht J. De kerel van de winkel niet daar… dus na heel veel gezever en onderhandelen maar zelf een ketting gekocht en laten opleggen. Miserie miserie toch ‘winkels’ en ‘verkopers’ hier! Mja, hopelijk is het de laatste keer J.

Vervolgens terug naar het centrum waar we gaan kijken naar de start van de ‘run for health’ georganiseerd door de rotary-club van Kasama als sensibiliseringsactie voor een gezond lichaam en als ‘fundraising’ voor enkele kleinere projecten. We praten met de voorzitter en een belangrijke afgevaardigde van de club en ze zijn alleszins al heel enthousiast over ons project.

We wisselen contactgegevens uit en hopelijk kunnen we op een voor hen minder drukke dag J nog eens samen zitten. Verder naar de winkel voor een klein cadeautje voor het Duitse meisje ‘Terza’. We gaan in de namiddag naar ‘Kasembo Farm’  - een Guesthouse maar ook zwembad – voor haar verjaardag samen met de Duitse familie waar zij voor ‘werkt’.  Een stuk chocolade en smarties, daar zal ze wel blij mee zijn :d.

Dan worden we door Lud opgepikt. We halen nog de ramen op voor het huisje van Alice.

(Alice is een doof meisje dat gesteund wordt vanuit België en met dat geld heeft tante Lud voor haar en haar kindje een huisje laten bouwen. Het is een tweewoonst geworden zodat er naast Alice een alleenstaande vrouw ofzo kan komen wonen, die haar dan kan helpen en ’n oogje in het zeil kan houden. Het ziet er al mooi uit maar er staan dus nog geen ramen in en de elektriciteit en watervoorziening moeten nog afgewerkt worden.

Ramen in de auto en Mathijs met de pas gemaakte fiets richting thuis.

In de namiddag gingen we dus naar Kasembo Farm, echt zalig! Een soort ‘openluchtzwembadje’. Maar echt fijn! De Duitse familie kwam ook en ze hadden een lekkere chocolade cake bij! Gezellige zwem-namiddag!

’s Avonds doodmoe en morgen hebben we aan Margaret (onze gastvrouw) beloofd te gaan kijken naar de mis van 7u!!! man man, gaat pijn doen!

Zondag 17 oktober ’10

Ai ai, uit bed komen was moeilijk! Maar het is gelukt en met wat doorsjeezen zijn we net op tijd in de mis. We zijn aan de late kant dus zitten op een mini bankje. Wij thuis maar klagen over de kwaliteit van de kerkstoelen, maar hier is maar één bank in de hele kerk – die trouwens zwart ziet van het volk, haha :d – met een leuning.

Verder is de mis hetzelfde als bij ons met als verschil dat ze een uur langer duurt! Bijna twee uur mis, het koor zong dan achteraf bekeken niet zo geweldig (al wiegelden ze wel de hele tijd mee op het ritme van de muziek en hadden ze een eigen versie van het Nederlands volkslied J), maar we waren er toch geweest. We zullen nog eens ergens een andere mis bijwonen die wat meer ‘bewogen’ is en waar we zelf misschien ook het ritme voelen opkomen J.  In de namiddag bij Lud 3 tenten opgezet, om te kijken of ze nog in orde zijn voor het komende weekend, want we zouden gaan kamperen op Mushembe Beach, een strand aan het Tanganyika meer dat eigendom is van Luke (een van de Engelsen hier in Kasama, de broer van Claire waar we mee naar de Chisimba falls zijn geweest vorige week zaterdag).  Voor de rest van de dag hebben we eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Een poging om de blog online te zetten, maar het internet ging zo traag dat we enkel een paar mailtjes hebben kunnen versturen. ’s Avonds nog een snelle wandeling gemaakt langs het toekomstig huisje van Alice en naar het treinspoor dat niet zo veraf is, maar we waren ’n beetje te laat vertrokken, dus zijn we er vandaag niet geraakt.

Maandagmorgen raakten we op tijd uit bed. Voordat we naar de school rijden stoppen we nog bij de bank om ons rekeningnummer op te halen. We kunnen dan blijkbaar toch onze rekening al beginnen te gebruiken zonder onze ‘temporary permit’ (de bediende had nog eens met de manager gebeld en er was dan blijkbaar toch geen probleem meer).  Opnieuw onderweg naar de school worden we voorbijgestoken door Lud samen met Stella, Patrick en Theresa. De kinderen hebben ‘mid-term holiday’ en komen ’n dagje meespelen.  Vandaag staat er korfbal op het programma. De ringen zijn een tijdje geleden gemaakt met Nederlandse steun, dus wij maken er nu gebruik van.  We halen de truitjes uit, wat weer vele ogen een beetje groter doet kijken, en als de groepen ingedeeld geraakt zijn beginnen we eraan.

De kinderen vinden het fijn, maar ze spelen als duiveltjes op ’n hoop richting de bal. We gaan ze echt nog proberen te leren dat ze wat meer overzicht moeten houden op het spel, en wat tactische dingen leren door een soort training met passen en vooral een beetje deftig uitkijken naar wie waar staat, maar dat is voor later. Iets voor de middag krijgen we ook nog bezoek van 2 jongens van de scouts, die ons misschien op bepaalde dagen gaan komen versterken. Vriendelijke gasten en ze doen direct goed mee! Na de lunch krijgen we weer ‘n 40-tal kinderen bijeen, we delen hen in 3 groepen en spelen verder. Het is wel ’n heel gedoe om de groepen samen te houden, vooral als er van truitjes moet gewisseld worden, want de ouderen proberen dan de plaats van de kleintjes in te pikken, maar het was toch ’n fijne namiddag! Na het spel nog wat nagepraat met de scouts, die ondertussen met 4 waren. Ook nog ’n babbeltje geslaan met Ellen (Peace Corps, pc-lessen). Ze had niet veel werk gehad vandaag tijdens haar lesuren. Er zijn 15 leerkrachten ingeschreven voor de computerlessen, en er was er vandaag welgeteld 1 komen opdagen… zo stom, want het is een ideale kans voor hen om meer vaardigheden te leren op pc, en die laten ze gewoon schieten. Terug bij Margaret nemen we ’n verfrissende (lees: koude) douche en valt de stroom weer uit. Avondeten ten huize Chanda J nog een spelletje met de kinderen, en dan richting bed!

Dinsdag 19 oktober, vroeg op school want we hebben best wel hard doorgereden! (zouden we dan toch aan het warme weer gewend aan het raken zijn? J) Op school wel een half uur wachten tot er een deel kinderen zijn, en begonnen met 123 piano, verder een spel wat de scouts gemaakt hadden (geblindoekt met je vinger op de neus van een getekend gezicht proberen te tikken) en dan een poging tot vlaggenroof. 

Na een tijdje lukte het redelijk goed, dus dat proberen we deze week zeker nog eens. De voormiddag sluiten we af met Chinese voetbal wat iedereen – ook de scoutsmensen – geweldig blijven vinden. Onder de middagpauze weer een babbeltje geslaan met Ellen, blijft toch ’n toffe! Ze had het over een afzetter die zich nog steeds uitgaf als het hoofd van het Rode Kruis, terwijl hij dit helemaal niet meer is en zo geld probeerde af te troggelen van Ellen. Na de lunch een nieuw spel: Lucky Luke, vonden ze ook allemaal leuk en begrepen ze ook snel. Toen wij doorgingen bleven ze nog samen verder spelen, dus das is zeker goed! Terug thuis een douche, avondeten bij Lud, en de blog op internet zetten J

Dat was het weer voor nu! We kregen daarstraks te horen dat onze plannen voor het weekend niet zouden doorgaan, omdat de grootmoeder van 1 van de gezinnen waar we mee zouden gaan last had van vanalles, dus zij zouden dan niet meegaan, wat betekent dat we de prijs van de boot terug maar zouden delen door 4 ipv 12, wat het dus wel behoorlijk veel duurder maakt! Maar we vinden zeker wel iets anders om te doen, maar toch jammer, want we hadden er toch ’n beetje naar uitgekeken!

Shalenipo!

Mathijs & Hanne