Puppies, Kerstmis en rolstoelen!

Hoihoi!

Hier zijn we weer met een verslagje van de voorbije week! Het laatste bericht van 2010, enjoy!

Woensdag 22 december

Leuk nieuws! Spot (een van de honden van Lud) heeft gisteren puppies gekregen!  Het zijn er acht geworden, drie bruine en vijf witte!  Voorlopig komen we nog niet te dicht in de buurt, dus het is nog raden naar het geslacht.  Ook leuk nieuws voor ons: Margaret wil ook twee puppies, dus binnen een maand zoiets hebben we hier ook twee hondjes rondlopen! :)

De 8 puppies bij de mama! Schatteeeuugg! :)

De voormiddag besteden we aan geregel voor onze internationale namiddag.  Vermits we hier geen ‘EVS-training’ krijgen zoals alle andere vrijwilligers in Europa (een beetje het nadeel van in Afrika te zitten) willen we zelf onze internationale connecties wat uitbreiden en de vrijwilligers/werklui in en rond Kasama wat samenbrengen.  We drukken onze affiche af, en maken er een deel kopies van en wandelen naar Thorn Tree waar we de namiddag zullen houden om nog wat dingen af te spreken. 

De affiche voor onze eerste internationale namiddag!

We zullen zien hoe het loopt en of er wat volk op af komt en dan kunnen we eventueel in de toekomst nog wel eens iets gelijkaardigs doen (eventueel rond 12 maart, de internationale jeugddag).

De namiddag is verder rustig, en tegen 16.00u vertrekken we richting de Vedders. Zij houden elk jaar rond kerstmis een kerst-spel voor hun vrienden. We zijn nog best wel met een hele bende, en we beginnen met het zingen van een aantal kerstliedjes met Marco (vader Vedder) die voor de begeleiding op piano zorgt.  Daarna verdelen we ons in 3 groepen en spelen we een spel: uitbeelden/tekenen/omschrijven van een aantal taferelen die te maken hebben met Kerstmis. 

Kerstliedje zingen met de hele bende.

Daarna leest Daniël, de oudste zoon van de Vedders een kerstverhaal voor, waarbij een aantal van ons ook een stukje moesten voorlezen, wel leuk gedaan!  Afsluiten deden we met nog een liedje en een boodschap van Marco (missionaris, dus redelijk religieus getint).  En daarna: brownies! :) (door Lud gebakken, en die brownies beginnen toch wel stilaan onze favoriet te worden! :))  We zetten ons in de zetel met Johanna en Tirza en babbelen nog gezellig wat.  Plots komt het voorstel van Marco, Daniël en Tabillah (oudste dochter) om een matchke voetbal te spelen in de tuin, daar zeggen Hanne en ik natuurlijk geen nee tegen! Iedereen was best actief, en na afloop was iedereen toch best moe (en ferm bezweet :)) maar het was heel tof! (en Hanne haar ploeg won met 3-2 :))

Donderdag 23 december

Voor wie het zich nog herinnert, een hele tijd geleden hebben we de rolstoelen van de school naar de suikerplantage van de Indiër Patel gebracht om ze te laten maken.  Wel, na al onze telefoontjes en sms’jes en nog meer telefoontjes hebben we nog eens gebeld en zowaar: de rolstoelen zijn bijna klaar!  Deze morgen zouden we naar de plantage rijden om de rolstoelen te bekijken en ze eventueel al mee te nemen naar de school.  We rijden ’s morgens naar het tankstation van Patel, en daar krijgen we te horen dat de verantwoordelijke er vandaag niet zal zijn, maar we zouden wel naar de plantage gaan om de rolstoelen al eens te bekijken.  Op de plantage wordt ons meteen duidelijk dat wanneer de grote baas er is, de mensen plots in actie schieten (er zitten er een aantal gewoon tv te kijken terwijl ze aan de rolstoelen bezig zouden moeten zijn, en die krijgen een serieuze uitbrander van Patel :)).  De rolstoelen die al gemaakt zijn zien er niet slecht uit. Een aantal nieuwe onderdelen gemonteerd, enkel de banden blijken nog niet nagekeken, wat wel minder is.  We krijgen te horen dat ze dat nog zullen doen, maar dat wij voor de onderdelen moeten zorgen (daar gaan we dan zo snel mogelijk werk van proberen te maken). 

Bij ons vorig bezoek hebben we een rondleiding gekregen in de fabriek, en Patel wil ons nu de rest van de plantage wel laten zien (of toch een stuk, want 800ha is een beetje teveel om helemaal te bekijken!).  We rijden met de jeep tussen het suikerriet door, naar een stuwmeer. Ze hebben hun eigen dam gebouwd voor hun watervoorziening.  Best een mooie omgeving! 

Een stuk van het meer met rechts de 'nsaka'. Mooi!
(en hopelijk een kampeerplaats voor ons wanneer het mooi weer wordt!)

Een van de velden met op de achtergrond een stuk van de sproeiinstallatie

We zouden hier wanneer het beter weer wordt wel eens willen komen kamperen! (en met kano’s varen, en wie weet wel met de jetski die we hebben zien staan :))  Voor de rest toont hij ons nog de sproeisystemen (zij hebben de Mercedes-Benz onder de sproeisystemen volgens Patel :)).  Met een straal van 500m kunnen ze zo best een groot veld besproeien en bemesten.  Op het moment gebruiken ze ‘maar’ 320 van de 800ha wegens een tekort aan water, maar die oppervlakte blijft toch best nog wel groot! 

Na de rondleiding terug naar Kasama en we spreken af dat we vrijdag de afgewerkte rolstoelen zullen ophalen en naar de school brengen als hun truck naar de plantage rijdt.

In Kasama nog op zoek naar een paar chitengés in Chico Manino Market en dan terug naar huis.  Voor de rest van de avond houden we ’t rustig, een laat-namiddag-dutje, nog wat lezen…

Vrijdag 24 december

’s Morgens vroeg op om te bellen naar de verantwoordelijke van onze rolstoelen.  Die neemt (zoals al zo vaak gebeurd is) niet op.  Dus bellen we naar Patel en even later krijgen we te horen dat de rolstoelen onderweg zijn.  Wij snel ons fietske op (en amai, het was precies weer even geleden!) en door de regen richting tankstation.  Even later is de truck daar: 5 rolstoelen, 19 wandelrekjes en 44 krukken zijn volledig hersteld (ijzerwerk, remmen, banden, rubberen stoppen van de krukken).  Dit is dus nog niet alles, maar toch al mooi voor een eerste lading.  In de truck richting school waar de head teacher en een aantal leerkrachten ons opwachten.  Zij zijn ook tevreden en zijn ons al heel dankbaar! 

Een herstelde rolstoel.  De voetsteunen  (in het grijs) is door de mensen op de plantage bijgezet. 
Het zag er heel stevig uit en wel deftig gedaan!

Hopelijk vinden we de overige onderdelen snel zodat we dit project kunnen afronden!  Rond de middag komen we terug, eten iets en maken ons klaar voor kerstavond.  Al zijn we niet echt in de kerst-stemming: zo gek weer (als we horen dat ze thuis de meest witte kerst hebben sinds 1964…), geen echt kerst-diner en geen pakjes. Ze delen de pakjes hier pas uit op kerstdag, heel erg vroeg in de morgen… Het was voor ons dus een gewone avond zoals we er al meerdere gehad hebben met kip en nshima.  We zijn niet heel lang gebleven, en hebben ons bij Margaret dan nog in de zetel gezet met iets lekkers en nog een filmpje gekeken.

We hebben toch nog een pakje opengemaakt dat ons met de post bereikt had, en daarin zaten 12 heel leuke kerstboomversieringskes, 2 coole mutsen en snoepstengels!

Hanne de kerstvrouw :)

Rudolph :)



Wij met onze coole mutsen bij onze geïmproviseerde kerstboom :)

Zaterdag 25 december: Kerstdag

Om 6.30u opstaan op Kerstdag, wie verzint zoiets?  Maar Stella en Patrick willen zo vroeg mogelijk hun cadeaus opendoen, dus wij maar tegen 7.30u richting Lud.  We zouden namen trekken en dan zou ieder telkens een cadeautje krijgen, maar in plaats van rustig één voor één de cadeautjes op het gemakje open te doen wordt er ferm gejaagd om het vooruit te laten gaan. Dat maakt het ook wel minder gezellig, en het daglicht zorgt ook voor een heel andere sfeer…  Maar het pakjes opendoen vonden Stella en Patrick alleszins geweldig! :)

Veel pakjes onder de kerstboom!

Hanne en ik met onze nieuwe petten :)

Na de pakjes ontbeten met lekkere zelfgemaakte croissants en chocoladebroodjes!  De voormiddag is verder nog rustig (wat wil je als je om 6.30 op moet :)) en voor het middageten is er, jawel: kalkoen!

De namiddag en avond zijn ook rustig, misschien wel iets te rustig… We kijken nog een kerstfilm en besluiten dan om toch maar te gaan slapen.

Zondag 26 december

Het gevolg van zo vroeg op te moeten staan op kerstdag: gisterenavond geen wekker gezet met als resultaat dat we pas om 11u opstaan :) maar het deed wel deugd om wat langer te slapen!

Vanmiddag verwachten we bezoek bij Margaret voor nog een kerstmis-etentje.  Voor het bezoek arriveert zoeken we nog snel enkele takjes om onze snoepstengels en kerstfiguurtjes op te hangen zoals ons de instructies waren mee gegeven in het pakje :).

Zie hier nog eens onze geïmproviseerde kerstboom :)

Lud komt met Stella en Patrick, verder komt Judith nog en ze brengt hoog bezoek mee uit Denemarken :) Haar dochter Karen Lukupa (ook te vinden op youtube :)), een Deense zangeres en Nikolas (waarvan we de achternaam even niet meer weten), een tv-chef-kok, beiden best wel bekend in Denemarken!  Het eten was gepland om 13u, uiteindelijk werd het 15u (door het verslapen van Margaret en door de stroom die niet echt meewerkte :)), maar het was heel gezellig om met de verzamelde bende te babbelen!  Het eten smaakte en iedereen is vertrokken rond 17.30u.  Voor de rest van de avond zijn we nog bij Margaret gebleven, hebben ons een beetje pasta met kaassaus en hesp gemaakt en nog ’n filmpje gekeken.

Maandag 27 december

Vandaag is het Hanne haar verjaardag!!!  Bij gebrek aan mogelijkheden om het echt te vieren stellen we dit nog even uit…

Hanne en het birthdaypeanutbuttercookie :)

We hoorden gisteren opnieuw van Karen (nadat we er door een aantal mensen van het Peace Corps al op gewezen waren) dat er in februari een best groot en interessant muziekfestival is op Zanzibar, dus wie weet (de kans wordt met de dag groter) zullen we in februari een weekje op Zanzibar vertoeven en daar nog een beetje deftig vieren :)  De ‘verloren’ schooltijd zullen we dan inhalen op zaterdagen, vermits de kinderen dan ook helemaal alleen gelaten worden, en ze het dus zeker wel niet erg zullen vinden om ons op zaterdag ook te zien!

We gaan vanavond wel de pizzeria in het centrum proberen (vermits Hanne zo gek is van Italiaans :)).  Naar het schijnt zijn de pizza’s daar niet slecht!

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om een lift van Lud naar het centrum te krijgen om op zoek te gaan naar de onderdelen die we nog nodig hebben voor de rolstoelen.  De tuinstoelen vinden we al vrij snel in één van de vele winkeltjes langs de weg, en na een stop bij de bank kunnen we ze ook kopen (niet dat ze zo duur waren, maar we moesten gewoon ook langs de bank :)).  We zetten de stoelen eerst af bij het tankstation van Patel, en wandelen dan naar de plaats waar alle minibusjes samen staan.  We moeten richting Tazara (de buurt waar het treinstation van de Tazara-trein is en waar er ook een soort markt is) en die busjes zijn dan het goedkoopst (6000 Kwacha, ongeveer 1€), maar niet per se het snelst.  Wij hebben geluk want ons busje vertrekt snel.  We vinden in Tazara 10 binnenbanden van de ene grootte, maar we hebben er ook nog 8 nodig van een kleiner type.  Die vinden we echter niet, dus daar moeten we nog eens naar op zoek gaan!  We tikken ook nog 2 leuke chitengés op de kop en nemen een busje terug naar het centrum.  Daar passeren we nog langs de Shoprite voor wat eten en drinken en een taxi terug naar huis. 

De namiddag is verder nog rustig, en ’s avonds nemen we met best al veel honger de taxi naar het centrum.  We bestellen een pizza, wachten een half uurtje (viel goed mee :)) en de pizza’s waren daar.  Het smaakte best wel, maar er lag geen tomatensaus op de pizza, vreemd toch?  Maar we hebben het eens geprobeerd en het was niet slecht!

Dat was het even voor nu!  Het volgende bericht zal pas voor na Nieuwjaar zijn!  Dus we willen nu alvast iedereen een fijne en gezellige overgang van oud naar nieuw wensen en een heel gelukkig Nieuwjaar voor jullie allemaal!

Heel veel groetjes!

Mathijs & Hanne

Mwalileni Chiminshi Minshi --- Mwalileni Mwaka Upya !

Hey allemaal,

Ook wij wensen vanuit Kasama graag iedereen hele fijne feestdagen toe!

Zalig kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar!

Geniet van een hopelijk witte kerst!

Wij zullen hier zeker en vast goed genieten van de kerstdagen en de overgang in het warme Kasama!

Heel veel groetjes!

Hanne en Mathijs 

Tante Lud, Dixon, Stella en Patrick!

Het Echte Afrika!

Hoi allemaal!

Hier volgt een verslag van onze verkenning van het echte Afrika! :) (of toch iets wat er heel dicht in de buurt komt schatten we zo :))

Maandag 13 december 2010

Jaja, we zijn er in geslaagd om een afspraak te maken met Luke om de koffieplantage te bezoeken. We gingen om 10u vertrekken dus wij zaten mooi klaar maar uiteindelijk is het 12 u voor Luke ons oppikt. Een uurtje later arriveren we op de plantage. We krijgen in een speed tempo een rondleiding op de plantage. De uitleg is heel interessant maar Luke (Brit) spreekt af en toe wat snel en is een beetje gehaast want hij heeft nog veel werk. Toch genieten we van het zicht, de natuur en we pikken redelijk wat op van het koffie-proces.

De één-jarige koffieplanten op de voorgrond, en op de achtergrond de oudere planten,
die ergens rond maart zullen geoogst worden.

Het blijft vreemd dat er zich best een grote plantage schuil houdt in the middle of nowhere :). Luke moet dan nog wat zaken regelen en nog wat dingen op de plantage bekijken en dus wandelen wij nog wat rond op de plantage waar we in een perzikenboom plots een soort kameleon ontdekken. Best grappige en mooie beestjes. Ze bewegen ook heel traag waardoor we voldoende tijd krijgen om het beestje eens goed te bezien :).

Op de plantage heeft zich verder ook een hele boerderij ontwikkeld met geiten, kippen, varkens, koeien en ezels… jaja, een heel bedrijfje.  De mest van deze dieren wordt dan weer gebruikt om te mengen in de kunstmest die ze gebruiken.  De bodems rond Kasama zijn over het algemeen niet erg vruchtbaar, waardoor het gebruik van kunstmest een must is.  Tussen de koffieplanten in planten ze verder nog stikstoffixerende planten, om het stikstof gehalte in de bodem wat te verhogen, en er staan ook her en der wat grotere bomen schaduw te maken voor de koffieplanten.  De koffieplanten zijn immers van nature uit schaduwplanten, en hier elke dag in de vlakke zon staan is dus niet iets wat ze normaal zouden willen :).

’s Avonds nog winkelen voor eten en croque monsieur maken… en dan gezellig in de zetel kruipen voor ‘Eat, Pray, Love’. Als de film gedaan is, is het hoog tijd om te gaan slapen :).

Dinsdag 14 december 2010

Een rustige dag. Onze strijk gedaan… mailtjes gekeken… boek gelezen… onze kerstkaartjes gaan afgeven bij de Vedders (Duitse familie die we vaak zien en ook twee Duitse meisjes die hun kinderen lesgeven. De meisjes (Johanna en Tirza) hebben onze leeftijd en we komen er heel goed mee overeen) … ’s avonds bij Margaret nog wat Monopoly-Deal gespeeld en Afrikaanse muziek geluisterd.

Woensdag 15 december 2010

Weer een heel rustige vakantiedag. We maken wat kerstmailtjes en versturen hier en daar nog wat en lezen en rusten en …. Mathijs maakt ook Chiconco (zelf gemaakte pindakaas door dus verse apennootjes te malen tot het een kleverige massa is, lekker!). Hij krijgt hulp van Mario en van een oude vleesmolen die tante Lud nog ooit van Lei en Gerda heeft gekregen, het komt nu dus toch nog goed van pas :). 

De oude vleesmolen die we gebruiken om de pindanoten te vermalen. Hard labeur! :)

Donderdag 16 december 2010

Voor de kinderen de laatste schooldag dus we willen frietjes gaan eten in Kasembo en dan ook wat zwemmen in de namiddag… maar als we bellen blijkt dat ze net het zwembad aan het laten leeglopen zijn :s… Dan maar frietjes van de lokale supermarkt… maar ook daar geen geluk, geen frietjes te krijgen vandaag…. Niet zwemmen en geen frietjes, man man, valt dat even tegen :). We kijken dan in de namiddag maar even tv want op BVN is er plots de ‘Allerslimste mens ter wereld te zien’, zalig :). De kinderen mochten als alternatief bij de Vedders gaan spelen en die gaan we rond een uur of 5 ophalen.

’s Avonds pakken we onze valies want morgen gaan we voor 4 daagjes naar het echte Afrika… het dorpje KABANDA is het geboorte dorp van Dixon en hier hebben Dixon en Lud dus nog een hut waar we enkele dagen gaan slapen…. Spannend! :).

Vrijdag 17 december 2010  - KABANDA, Dag 1

Op tijd op want om 10u moeten we – best gepakt en gezakt – aan het minibusje zijn. We hebben twee soorten gedroogde vis, vers vlees, kool, suiker en olie mee om af te geven aan de familie van Dixon. We mogen namelijk dit hele weekend bij hen blijven eten en nemen dus in ruil enkele ingrediënten mee. Suiker en olie is bijvoorbeeld iets wat ze in het dorp niet hebben of kunnen krijgen, dus ze zijn heel blij als ze dat nog eens in huis hebben!

Om 10 u zijn we (Mathijs, ik, Mario en Patrick) aan de bus…

Onze geweldige bus :)

die om 12u gaat vertrekken maar pas om 14u15 uiteindelijk vertrekt. Hier begint het dorpsleven legt Mario (oudere broer van Patrick, 24jaar en studeert aan de universiteit in Lusaka. Het is al 2 jaar geleden dat hij nog in het dorp is geweest, hij vormt onze ideale gids :) ) uit: wachten wachten wachten, dat is het dorpsleven. We zijn dus heel blij als het busje eindelijk vertrekt.

Een goede twee uur later zijn we daar. Nog een redelijke afstand wandelen tot aan onze hut. We installeren onze spullen en keren terug (5 min wandelen) tot aan de hut van Dixon zijn zus en de rest van de familie. Zij zijn onze dichtste buren, want in het dorp woont iedereen op redelijke afstand van elkaar.

Achteraan onze slaaphut en vooraan de hut gebruikt om te koken.

We nemen een bad met lekker fris water :). Grappig om zo in de natuur te staan ‘douchen’ met een blauwe hemel en een ondergaande zon :) maar het doet wel deugd!

Hanne in de badplaats (icisasa). Een waskom op een aantal stokken, omringd door een rieten afsluiting.
Douchen in openlucht!

We worden echt als gasten onthaald, krijgen in een aparte ruimte eten want zo hoort dat als bezoekers van een reis aankomen. Lekkere Nshima met het vlees dat we meegebracht hebben en vis en kool. We praten nog wat na en zitten gezellig rond het vuurtje waarmee er gekookt werd. Het is tijd om terug te keren naar onze eigen hut want het begint aardig te bliksemen. We zijn net voor de regen bij ons en kruipen ons bedje in… tot het onweer serieus losbarst en we worden opgeschrikt door een regenvlaag op ons bed :). Het nieuwe dak van onze hut blijkt nog niet bestand tegen zulke hevige regen en dus is het einde van onze bed al snel vrij nat. Gelukkig mindert de regen en vallen we nog redelijk op tijd in slaap. Afrika he :-).

Zaterdag 18 december 2010 – KABANDA, Dag 2

Een boterhammeke als ontbijt en een leuke boom uitkiezen om naar de wc te gaan, want de latrine (wc die ze hier gebruiken = gat in de grond, ‘icimbusu’ in het Bemba) vinden we toch maar niets. Het zit er altijd bom vol spinnen, dan verkiezen we de gewone natuur :).

Als we onze tanden staan te poetsen komen Mario, Patrick en Winston (alle drie broers) ons al tegemoet aan onze hut. Ze hebben geroosterde apennootjes en geroosterde Cassave bijn hun ontbijt van die dag. Verder hebben ze ook een typisch drankje bij: ‘Umunkoyo’.  Een drankje van water en het is een beetje zoals bier gebaseerd op het gisten van gierst . Speciaal smaakje, maar met een beetje suiker is het best lekker! (Hanne vindt het maar niets :))

Als we iets later bij de familiehutten aankomen, is er een vergadering aan de gang. Een tijdje geleden is er een nonkel gestorven en volgens de traditie hoort het dan dat de naam van deze nonkel wordt doorgegeven aan iemand anders. Veel (oudere) familieleden dus de ideale gelegenheid voor een nieuwe familiefoto.

Een groot deel van de familie samen.  In het midden in het rood: Mario die ons heeft rondgeleid in het dorp. Links van hem Patrick (blauw shirt) en daar nog rechts van Winston, de broer van Patrick en Mario.

Deze foto kunnen we dan later als geschenk terug bezorgen, er wordt hier namelijk niet elke dag een foto getrokken van de dorpsfamilie!

We wandelen met Mario het ‘dorpscentrum’ in en gaan in de Kliniek iets afgeven. De kliniek is heel basic en er is dus niet veel apparatuur te zien. Toch is dit een kliniek die bezocht wordt door mensen uit de omliggende dorpen van zo’n 50 km in de buurt. We wandelen verder naar de rivier en genieten van het uitzicht en de stilte.

Op de terugweg zien we in het gras nog net een slang wegkruipen… toch goed uitkijken als we hier door het gras lopen! We plukken een verse mango uit de boom (lekker!) en komen op onze terugweg een leerling van onze school (Chileshe Chepela) tegen. Echt heel vreemd want we hadden er geen idee van dat hij hier in Kabanda woont. Al snel merken we dat het lang geleden is dat we nog gebarentaal hebben gesproken! En zeker nu we van Mario beetje bij beetje enkele begroetingen in Bemba leren is het best verwarrend, al die talen door elkaar. Hij is heel bij ons te zien, we babbelen wat en trekken ook met hem en zijn broertje en zusje een foto.

Chali in het midden met z'n jongere broer en zus.

lijkt dat zijn moeder geen gebarentaal spreekt en ook zijn broertje en zusje niet veel… hij moet dus stille vakanties mee maken hier bij zijn thuis… Communiceren moet toch moeilijk zijn voor hem… maar hij is tevreden van thuis te zijn. We nemen afscheid en wandelen terug naar de familie waar de lunch klaar staat voor ons. We eten zachte maïs met pindasaus. Soort rijstpapachtig lijkt het wel. Best lekker! En we eten het met een Mango-blad als lepel allemaal uit het zelfde bord, zoals het hoort! (ze gebruiken hier maar twee lepels alleen om te koken, verder geen bestek!

Maispap met pinda eten op de mat, allemaal uit hetzelfde bord, met een mangoblad als lepel. Lekker!

We houden een rustige namiddag. We leren nog wat Bemba, praten nog wat met Mario, spelen nog wat met Winston en Patrick. Tegen de avond gaan we bij ons lange kleren aandoen en als we terug komen kijken we hoe Mary Nshima klaar maakt. Dat moeten we toch zeker nog leren dit jaar! Nshima met kip en kool, best lekker! We krijgen ook weer ‘Umunkoyo’ aangeboden. Een typisch niet-alcoholisch drankje wat ze in het dorp drinken als afwisseling voor water.

Gezellig wat babbelen rond het vuurtje en de avond is weer om.

Zondag 19 december 2010 – KABANDA Dag 3

Mathijs doet net als gisteren een poging om vuur te krijgen in ons keukenvuurtje maar het hout rond onze hut is te nat, geen thee dus :).

Mario heeft precies niet zo goed geslapen en dus geen rondleiding in de voormiddag maar we zitten op de bamboe mat en praten wat, spelen wat, we leren Mario jongleren en oxo spelen :) …

De vrouwen zitten hier in het weekend trouwens altijd gewoon op de bamboemat tenzij dat ze eten bereiden. Verder valt er in het weekend niet veel te doen. Er zijn ook enkele leuke houten krukjes maar als er bezoek is of er zijn mannen in het gezelschap worden deze voor hun behouden. ’s Middags krijgen we kip met rijst en ‘Kapata’ (bladeren van de Cassave plant, niks wordt hier weggegooid!). In de namiddag gaan we op bezoek bij de grootouders van Mario langs zijn vaders kant. Hij wil ons namelijk tonen dat er nog mensen anders leven in het dorp. Mario’s grootmoeder woont namelijk nog ‘vrij dicht’ bij het centrum van het dorp langs een redelijk zandpad. Mario’s  grootvader bereiken we pas na 45 minuten goed doorstappen tussen struiken en bosjes door. Amai, dit is pas echt in the middle of nowhere. De kinderen moeten hier dus een uur stappen om tot aan de basisschool te geraken maar ze vinden de afstand niet ver, ze zijn niet anders gewoon. Ook hier nemen we een familiefoto om als cadeau te kunnen bezorgen later. We kunnen helaas niet lang blijven want er is weer onweer op komst en we moeten nog een uur terug wandelen.

Toch zijn ze zo vereerd met ons bezoek dat we een kip mee naar huis krijgen.  Iemand een kip cadeau doen is hier een heel groot iets, en het was dus een hele eer voor ons om een kip te krijgen!  We zijn net voor het onweer terug en wanneer we ons omgekleed hebben (lange kleren tegen de muggen) blijkt de regen toch wat uit te blijven! Dus nog tijd voor een bad met warm water deze keer, zalig!

Voor het eten praten we nog wat met Mary en Mario over het dorpsleven. Door de week bewerkt iedere familie hier hun eigen veld(en). Deze velden worden vooral bewerkt om zelf eten te hebben en er wordt soms ook een beetje verkocht aan andere dorpsgenoten. De familie hier heeft drie velden. Een cassave veld (wordt rauw gegeten, geroosterd of er wordt meel van gemaakt om Nshima van te maken), een veldje met apennootjes en een veldje met maïs. Dus door de week gaan de vrouwen in de voormiddag werken op het veld, in de namiddag rusten ze uit en maken eten voor ’s avonds. Een rustig leefritme dus.

Wat doen te mannen dan vroegen we ons af?  Het was ons al opgevallen dat er in de families die we tot nu toe ontmoet hadden vaak vrouwen zijn met heel kleine kindjes maar geen mannen in de buurt… Mario legt uit dat vele mannen hun vrouwen verlaten om naar de stad te gaan en dan nooit meer terug keren. Het werk komt dus vaak terecht op de schouders van de vrouwen en de kinderen. Ook dat is het dorp….

De avond is snel daar. De Nshima smaakt weer en we krijgen wederom Katapa en nog groenten van een plaatselijke ‘Bondue’ plant en gedroogde vis. Lekker! Gezellig wat keuvelen en ons weekend in het dorp zit er al op…

Het was heel gezellig, heel gastvrij, heel leerrijk, …. Zeker voor herhaling vatbaar! We hopen in augustus terug te kunnen komen voor een weekje Kabanda om dan ook zelf naar de werkvelden te kunnen gaan!

Maandag 20 december 2010

Op tijd op (6.30u) en valies pakken… dan verder naar de familie. Omdat we gisteren onze eigen kip die we cadeau hadden gekregen niet hadden kunnen slachten en proeven, moet dat absoluut vandaag. Je moet toch zeker wel van je eigen cadeau proeven! Dus starten we de dag vandaag met Nshima en kip :). Vreemd als ontbijt maar het is best nog lekker. Trouwens, iemand die gaat reizen moet goed eten en Nshima is volgens de dorpelingen het ideale eten om goed de buik mee te vullen!

Na het eten maken we nog wat familiefoto’s waaronder ééntje met de timer met ons erbij :), leuk aandenken!

Ons ontbijt op maandagmorgen: onze kip :) met nshima en groenten.

Onder: Patrick, Hanne, de grootmoeder, Cared, Joyce (geel bloesje), Mary.
Boven: Mathijs, Mario, Laddie, Winston

We nemen afscheid in ons beste Bemba. Al enkele woordjes geleerd en ze appreciëren het heel erg als we ons best doen hen in Bemba te begroeten. Zeker de oma die geen Engels spreekt. Om 9u15 zetten we ons langs de kant van de weg… volgens Mary en Mario moet er zeker een auto richting Kasama gaan vandaag dus wachten is de boodschap. 2 uur later passeert de eerste auto…in de verkeerde richting weliswaar. Mario en Mary zijn met ons aan het wachten en we amuseren ons weer met hen te leren jongleren, vier op een rij te spelen, … alles is goed om de tijd te verdrijven want om 15u30 zitten we nog langs de weg! Op de hele dag zijn er ons 6 auto’s gepasseerd waarvan 4 in de verkeerde richting, een geldtransport en één auto die niet richting Kasama reed maar op de splitsing van zandweg en asfaltweg naar het zuiden draaide richting Kapiri Mposhi…. Jaja, Afrika hé!

Zo blij als kindjes waren we dus toen om 15u35 eindelijk het minibusje aan kwam en nog net twee plaatsjes voor ons had. Goed zaten we niet echt (boven de motor = geen beenruimte en heet!) en ook het busje klonk niet zo betrouwbaar maar 3 u later waren we dan toch in Kasama! We stoppen aan de winkel om nog eten te kopen want het is maandagavond = zelf-kookdag. Maar tijdens het winkelen krijgen we telefoon van tante Lud die ons uitnodigt om bij haar te komen eten. Aangezien we geen zin hebben om te koken gaan we met alle plezier patatjes eten bij tante Lud. Nog wat babbelen en terug richting Margaret waar we fier met onze paar woordjes Bemba afkomen. Ook zij apprecieert het! Dan snel bed opdekken en slaapjes doen.

Het was echt wel een leuk weekend!

Dinsdag 21 december 2010

Bekomen van ons avontuurlijk weekend is het terug voetjes op de grond vandaag. Blog maken en internet checken… Ook onze poster voor de internationale namiddag op 29 januari 2011 is af geraakt en daar moeten we dus dringend wat reclame voor gaan maken. We hebben ook voor de rolstoelen gebeld en ze zijn eindelijk hersteld geraakt! Hopelijk kunnen we later deze week het transport regelen zodat de rolstoelen veilig terug in de school geraken. En dan is het natuurlijk uitkijken naar vrijdag avond en zaterdag kerstdag!

We houden jullie op de hoogte!

Tot de volgende!

Groetjes

Hanne en Mathijs

P.S.: onze hond (Spot) is op dit eigenste eigen moment zoals nu om 16.30u puppy's aan het krijgen! het zijn er al 7, misschien worden het er nog 8!!! :)

Sinterklaas, 'n bruiloft en de kerstboom...

Tijdens de vakantie hebben we tijd om onze eerste twee maanden projectwerk te evalueren.

Welke spelletjes hebben ze al geleerd?

-          zakdoekleggen

-          tussenstaandertje

-          dokter knobbel

-          vlaggenroof

-          twee is genoeg, drie is teveel

-          Dirigentje

-          dikke Berta

-          Lucky Luke

-          sleutelbeen

-          raak de keizer

-          Chinese voetbal

-          vang de bal

-          vliegen vangen

-          koppen (nieuw spelletje :)

-         

-          ….

Welke sporten hebben ze al geleerd?

-          basketbal

-          voetbal

-          ‘tennis’

-          baseball

-          ‘netball’ (korfbal)

Sport/spel ?

-          10-bal

-          Touwtje springen

-          Estafettes: met de bal tussen de benen lopen, de bal onder boven doorgeven, touwtje springen, hinkelen, spin lopen, stoeltje maken, paard en ruiter, haasje over, achteruit lopen, zaklopen, met een krant overlopen, balletje op een racket houden, ….

Wat hebben ze leren knutselen?

-          een kerstkaartje (kerstoom tekenen, kleuren en uitknippen)

-          een engeltje (kleuren, knippen, plakken)

-          een kerstman (tekenen, knippen, kleuren)

-          een eigen creatie :) . Vrije expressie met potlood.

Gezelschapspel:

- mens erger je niet

De kinderen hebben al heel wat geleerd. Zoals wachten op hun beurt, een rij maken, niet vechten om een plaatsje, een kring maken,… maar ook samenwerken, geduld, respect voor iedereen in de groep, … én kleuren, een schaar vasthouden, knippen, plakken, …

We zijn dan ook best tevreden met onze eerste twee maanden op de school maar willen deze vakantieperiode gebruiken om nog net iets verder te gaan met onze spelletjes. Kleine spelletjes zijn leuk en dat aanbod gaan we ook zeker proberen uitbreiden maar we profiteren van deze rustperiode om iets grotere spelen voor te bereiden. Zo hebben we deze week reeds een ‘België – Zambia’ quiz gemaakt waarbij de kinderen in groepjes kunnen gokken op de meerkeuze en zo hopelijk wat bij leren over beide landen! Voorts hebben we ook een Disney-cluedo, schattenjacht én een YOMO-inwijdingsspel gemaakt.

Om te ‘knutselen’ hebben we een kleurboek aangeschaft en hier 55 kopies uit gemaakt. Het inkleuren van een tekening uit een kleurboek is hier namelijk niet zo bekend. Kleurboeken zijn er moeilijk en zeer weinig te vinden, dus het gaat leuk zijn om de kinderen een leuke afbeelding te laten kiezen en te laten inkleuren!

Voorts hebben we al ‘masker-voorbeelden’ klaar. We zijn enkel nog cornflakes dozen aan het verzamelen omdat deze de juiste dikte hebben om een masker uit te knippen. Inkleuren met wasco’s en onze tweede knutselactiviteit is klaar.

We hebben ook kleine pareltjes en visdraad aangeschaft, om de kinderen een eigen armbandje te laten maken.

We willen ook nog foto-kadertjes maken en versieren met chitengé stof (typisch stof van hier) maar we zijn nog op zoek naar chitengé resten en wederom verzamelen we ook hier cornflakesdozen voor :). Met WC rolletjes willen we een verrekijker maken….

Jaja, onze gedachten hebben niet stilgestaan….. We zijn vastberaden om deze vrije tijd nuttig te besteden zodat we aan het nieuwe schooljaar en YOMO jaar kunnen beginnen met heel wat nieuwe spelen en ideeën!

Weekoverzicht

Buiten onze schoolvoorbereidingen was het een vrij rustige week.

Maandag mochten we ons sinterklaas pakje openen. HMMMMMM, lekker! Een mini sigaar, een zakje met gimauvekes (bij sommigen ook beter bekend als Mariabeeldjes :)), een spekken klaas en piet, chocolade centjes en een zak van sinterklaas. De sint heeft goed voor ons gezorgd, waarvoor dank! ;)

De inhoud van ons pakje!

Wij 's morgens vroeg toen we ons pakje net hadden open gedaan
(dus als we er nog 'n beetje moe op staan is dat heel normaal :))

Woensdag avond waren we via onze gastvrouw Margaret uitgenodigd bij enkele Belgen. Ze had namelijk opgevangen dat er een Belg met een Zambiaanse ging trouwen. De trouwuitnodiging hebben we toch maar niet aangenomen. Het zou vreemd zijn om naar de trouw te gaan bij mensen die we nog niet eens hebben gezien. Maar we gingen graag in op de uitnodiging om een babbeltje te gaan slaan met hen!

Alain, een Belg uit Antwerpen, was al langer getrouwd met een Zambiaanse en vorig weekend is ook zijn broer – Filemon – getrouwd. Ze gaan over enkele weken al terug naar België want ze wonen in Antwerpen maar waren dus hier voor de trouw. Het was een leuke babbel, vreemd om verstaan te worden door anderen in het Nederlands :).

Donderdagavond werden we door Ellyn (Amerikaanse Peace Corps vrijwilligster die ook in onze school ‘Chileshe Chepela’ werkt) uitgenodigd in het Peace Corps huis. Het huis waar alle Amerikaanse vrijwilligers om de 3 maanden bijéénkomen om hun projecten te bespreken. Tegen een uur of 6 werden we er verwacht voor het avond eten. We waren best benieuwd want vorige keer dat we gingen aankloppen mochten we niet eens binnen wegens ‘veiligheidsoverwegingen (we zagen er nochtans niet uit als terroristen, maar misschien vonden de bewakers onze rugzak maar verdacht :))’. Het is een heel groot huis (alle 30 vrijwilligers in de noordelijke provincie van Zambia moeten er kunnen slapen als ze vergaderingen hebben dus heel wat slaapzalen aanwezig) en het was ook echt gezellig ingericht. In het groot Zambia en Noord Amerika op de muur geverfd. Echt studentensfeer… veel foto’s ook én een gang met allemaal boodschappen van ex-vrijwilligers op de muren. Tof!

Er zijn heel wat vrijwilligers in huis (10tal) omdat ze samen een projectweek houden in een school in de buurt. Gezellige babbel met de Amerikanen en ook lekker eten! Pizza Calzone :) hmmmm, maar wel laat! Pas om 21u30 was het eten klaar, we vielen bijna om van de honger :). Leuke avond gehad!

Zaterdag zijn we naar ‘Thorn Tree Guest House’ geweest. We hebben hier namelijk de ideale plaats gevonden om onze eerste internationale bijeenkomst te organiseren. We willen namelijk alle vrijwilligers -  maar ook buitenlanders die hier misschien al langer werken – samenbrengen voor een leuke babbel. Het is fijn om ervaringen uit te wisselen en elkaar gewoon wat te leren kennen. We mogen het alleszins doen in Thorn Tree, dus we kunnen beginnen met het ontwerpen van een uitnodiging en met de reclame! We zouden graag eind januari een eerste bijeenkomst doen. Als dat wat mee valt , kunnen we later nog eens een feestje plannen ofzo… Later op de dag nog wat inkopen doen… en tegen half 4 terug naar Margaret want we hebben haar beloofd om mee naar een bruiloft te gaan.

We kennen nog niet eens de naam van de bruid en bruidegom maar blijkbaar is dat geen probleem :). We arriveren om 16u maar het zou Zambia niet zijn als er geen vertraging op het programma was… anderhalf uur later begint het feest. De muziek staat echt veeeel te luid waardoor we na de wachttijd al half doof zijn :). Eerst komen de leden van de eretafel binnen en ze doen allemaal een dansje, echt grappig. Om de beurt geven ze een showke op de dansvloer en het is hier blijkbaar de gewoonte om de dansers geld toe te stoppen als je vindt dat ze goed dansen :). Vreemd maar grappig om te zien. Ook het bruidspaar komt heupenwiegend, dansend, show-makend de feestzaal (eetzaal van een schooltje) binnen en iedereen juicht hen enthousiast en luid toe! Heel andere sfeer dan bij ons … gezellig maar chaotisch en luid!

De eregasten komen binnen met veel show.



Rechts de bruid en bruidegom en links de mensen die hun geld komen toestoppen
en een beetje gek doen samen met hen :)
(de foto is een snapshot uit een filmpje, dus niet zo'n geweldige kwaliteit!)

Er volgen nog wat speechen in Bemba en nog wat gedans … alvorens ze beginnen met eten uit te delen. Het eten is zoals gewoonlijk: Nshima, rijst, kip, groentjes en een gekookt ei. We besluiten niet mee te eten want de rij is echt best lang (180 genodigden) en Margaret vertrouwt het eten niet helemaal. Ze beweert dat het best kan zijn dat het de dag op voorhand is klaargemaakt. Omdat er nu enkel nog een groot feest volgt, de muziek heel luid is en we ons toch niet volledig op ons gemak voelen zo op een huwelijk waar je niemand kent, besluiten we om een taxi te nemen richting huis. Het was speciaal om eens mee te maken :)/

Zondag = rustdag! Maar we gaan toch ook proberen onze was te doen en deze hopelijk ook droog te krijgen want het regent hier al de hele week en het is grijs weer…. Bijna Belgisch alleen iets warmer nog :).

Maandag hopen we de koffie plantage te bezoeken… en de rest van de week staat nog niet echt vast… beetje rustig verder werken en hier en daar nog wat bezoekjes proberen vast te krijgen :).

Oh, en na Sinterklaas hebben we ons hier ook klaargemaakt voor Kerstmis!  Mathijs heeft de kerstboom persoonlijk omgehakt en dan hebben we hem mooi versierd! :) Nu nog de pakjes eronder leggen!

Is ie niet moooooooi :)

Volgende week zijn we er weer,

Met meer weer …. Of nieuws ;)

Groetjes!!!

Hanne en Mathijs

Schoolverlaters, Officieel Zambiaan en Post!

Hallo allemaal! 

* We hebben deze week onze eerste post gekregen !! Enkele brieven zijn nog niet tot hier geraakt, maar het eerste kaartje dat het gehaald heeft is van Jenny en Jan. Super leuk om post te krijgen! Intussen zijn er ook twee postpakketjes aangekomen met wat Belgisch leesvoer (Humo en Story) om toch bij te blijven ;).

En de Sint en de Kerstman arriveerden samen bij ons deze week! Wat ze hebben meegebracht dat weten we nog niet want uiteraard is het pas morgen sinterklaas en met het kerstcadeau moeten we zelfs nog langer wachten om het te openen. We volgen braafjes de instructies die de Sint en de Kerstman voor ons hebben achtergelaten!

Spannend !

DE LAATSTE SCHOOLWEEK VOOR DE VAKANTIE (EINDE SCHOOLJAAR )

Maandag 29 november 2011

Geladen met vier basketballen fietsen we tot aan de school. We hebben namelijk vier nieuwe basketballen aangeschaft waardoor de school nu vijf goede basketballen heeft. De voormiddag is echt heel fijn, zowel enkele grote als een hele hoop kleinere kinderen volgen ons naar het stadion voor de basketbal training. De kleintjes leren dribbelen op de lijnen en amuseren zich met wat spelvormen. De grotere proberen we echt de techniek van het gooien en de lay-up te leren.

Plots komen ze al onze grote kerels halen en ook een aantal kleintjes. De groten moeten op het veld van de school gaan werken, de kleintjes moeten nog hun was doen ofzo… zo gaat dat hier, echt spijtig want het was heel fijn. Met de overblijvers spelen we nog een matchke.

Tijdens de middag komt leerkracht Mary ons bedanken voor onze basket-aankoop. Zij probeert namelijk met enkele leerlingen aan rolstoelbasket te doen maar met maar één basketbal voorhanden is het niet zo vanzelfsprekend om een goede training te doen. Dus ze is heel tevreden. Ze nodigt ons ook uit om bij haar op bezoek te komen tijdens de vakantie, dat moeten we zeker doen! We moeten proberen om wat meer onder de leerkrachten te komen, zodat we meer kans hebben dat ons project volgend jaar wordt verder gezet door de leerkrachten en leerlingen zelf. In de vakantie gaan we ons hier wat meer op toeleggen.

De namiddag is ook super leuk! Wij spelen op één helft van het basketbalveld met de kleintjes en leerkracht Mary speelt op de andere helft met enkele leerlingen rolstoelbasket. Dit is de eerste keer dat we echt de doven en mindervaliden verenigen. Best leuk om te zien! Nog iets waar we de komende maanden meer naar moeten streven. Maar de start van ons project is gezet, iedereen weet waar we voor staan. Nu kunnen we proberen tijdens de vakantie ons activiteiten aanbod te verbreden!

Rolstoelbasket met Teacher Mary in de rechtse rolstoel (zij loopt normaal gezien op krukken)

Dinsdag 30 november 2010

De kinderen beginnen één voor één de school te verlaten dus ons groepje spelende kinderen wordt kleiner en kleiner. Vandaag is er niet genoeg volk om estafetten te doen dus beginnen we met een sessie touwtje springen en daarna spelen we nog een balspel.

In de namiddag is er echt wel weinig volk! Mathijs speelt met enkele kinderen een spelletje ‘koppen’ :) en verder is er gewoon geen volk om te spelen. Of ze zijn naar huis, of ze willen naar huis, of ze zijn de grote poets aan het doen en hun kleren aan het wassen zodat ze klaar zijn om binnen enkele dagen naar huis te gaan. Dus we keren op tijd terug naar huis.

We kunnen weer niet binnen bij Margaret :s (we gaan in de vakantie een nieuw slot laten zetten, zodat we toch een eigen sleutel hebben als we in de vakantie af en aan gaan lopen en dan niet telkens voor een gesloten deur komen te staan), dus dan gaan we maar heel vroeg en niet gewassen naar tante Lud. 

Rustige en weeral maar eens donkere avond :-) al zijn de gesprekken bij kaarslicht best gezellig!

Woensdag 1 december 2010

Wow!!! al december, de tijd vliegt hier voorbij!

We gaan op tijd langs de immigratiedienst in de hoop eindelijk onze ‘temporary permits’ te vinden…. Eerst wachten, wachten, … maar dan verschijnt de kerel, zowaar met onze permits! We dachten dat we gewoon een extra stempel zouden krijgen in ons reispaspoort (wat ook wel zo is :) ) maar we krijgen gewoon een echt Zambiaans paspoort voor één jaar!!! We zijn nu dus officieel Zambianen tot eind oktober 2011! Super dat het eindelijk in orde is!

Door het lange wachten bij immigratie zijn we iets later op school. Er zijn niet zo veel kinderen dus besluiten we om in de voormiddag niet te sporten maar een gezelschapspel te doen! We hebben namelijk drie spelletjes mens-erger-je-niet aangeschaft voor de school. Al snel komen de nieuwsgierigen toegestroomd en zitten we toch met behoorlijk wat kinderen rond de tafel. De regels krijgen we redelijk goed uitgelegd maar voor sommige kinderen is het tellen niet zo vanzelfsprekend…. Of ze tellen verkeerd, of ze zetten hun pion sneller dan dat ze tellen of net te traag waardoor ze niet genoeg vooruit gaan … daardoor spelen ze soms vals zonder het te beseffen :). Een goede oefening voor hun telkunsten, dit spel ! Dan vragen we ons toch ook af op welke manier deze kinderen in de les met tellen vertrouwd raken, als zelfs het zetten van 3 of 4 stappen op een spelbord niet lukt… Zegt toch ook het een en het ander over de leerkrachten (herinner je ook onze vorige poging om de kinderen hun naam te laten spellen, wat ook niet lukte en waar de leerkrachten dan toch ook voor iets tussen zitten…).

In de namiddag is de opkomst weer niet geweldig groot maar na het stilzitten van de voormiddag gaan we basketten zodat de kinderen hun energie kwijt geraken! Leuke basketbaltraining en het matchke begint meer en meer op echt basketbal (met wat meer gedribbel) te lijken! Ze leren elke dag bij!

Op onze terugweg zijn we net te laat om een regen/hagelbui te vermijden…. Het laatste stuk valt de regen en hagel best al hard uit de lucht, maar we rijden er maar door! Het was dan best wel koud als we thuis aankwamen. Eerst koude douche  :) en dan warme soep!

Een rustige avond !

Donderdag 2 december 2010

Voormiddag Mathijs:

Mathijs heeft de kans gekregen om te gaan kijken naar een aardbevingsregistratie systeem hier aan de kleine luchthaven in Kasama en gaat in de voormiddag met Elisabeth (Amerikaanse onderzoekster die in heel Zambia de stations controleert en de data verzamelt) mee om opmetingen te doen. Dit is uiteraard een kans die hij als geograaf niet kan laten liggen.

…

’s Morgens rij ik met Elisabeth richting luchthaven.  Daarvoor moeten we nog een aantal dingen halen in het centrum, en vermits ik al wat meer thuis ben in Kasama zet ik me vooraan in de Cruiser om de weg te wijzen. :) Aan de luchthaven graven we de opstelling uit: de apparatuur zit in 2 olievaten om ze te beschermen.  In het ene olievat zitten de ‘massa’s’ die de beweging van de aarde registreren in x-y-z richting (noord, oost en verticaal) en in het andere het instrument dat het verkregen analoge signaal omzet in een digitaal signaal (de zgn. DAS – data acquisition system).  Het geheel wordt aangedreven door een zonnepaneel (wat in de voorbije weken al eens gestolen was op een andere plaats waar een station was opgezet).  Ik laat Elisabeth haar werk doen, samen met 2 andere Zambianen die hier ook bij de geologische dienst werken.  Het blijken echter 2 niet zo gemotiveerde en geïnteresseerde dames te zijn, die eerder denken dat Elisabeth ‘hun’ data komt stelen en ze niet teruggeeft.  Er hangt dan ook af en toe een gespannen sfeer, maar ik laat het niet aan m’n hart komen en vind het allemaal interessant om te zien en vraag erop los :) Het voelde net aan als een excursie van op de unief! :)  Nadat we alle data verzameld hebben en het systeem opnieuw hebben klaargemaakt voor de komende drie maanden (binnen 3 maanden komt een doctoraatsstudent van Amerika om hetzelfde te doen als Elisabeth nu gedaan heeft) mag ik nog een aardbeving op gang brengen om te kijken of de massa’s beweging registreren.  Een kleine aardbeving weliswaar, want als je gewoon omhoog springt en hard terug neerkomt breng je de aarde al genoeg in beweging om het te laten opmeten door het systeem! :)

Tegen de middag arriveer ik terug op school na de interessante voormiddag, met een best wel hongerige maag!  De foto’s van alle apparatuur bespaar ik jullie hier, maar informeer gerust nog eens als we terug thuis zijn :)

Op de voorgrond de ingegraven apparatuur en op de achtergrond de luchthaven.

Voormiddag Hanne:

Ik fiets zoals altijd naar de school. Weinig kindjes en ze zitten allemaal voor een mini TVtje in de eetzaal. Ik haal de drie spelletjes mens erger je niet boven en al snel zitten er een 14tal kinderen rond de tafel. We spelen het spel helemaal uit en ze snappen het beter en beter!

Maar ze hebben nog veel energie over dus haal ik een echte goede voetbal en 4 paaltjes boven… ze mogen een matcheke spelen zonder regels zoals ze dat normaal onder elkaar ook doen (zolang er geen ruzie van komt toch :)). Ze leven zich volop uit tot het lunchtijd is.

Na de middag spelen we opnieuw een matchke voetbal en gaan we weer op tijd naar huis door het gebrek aan kinderen :).

Vrijdag 3 december 2010

Wegens het weinige aantal kinderen, beslissen we enkel de voormiddag naar school te gaan en hiermee onze schoolweek af te sluiten. Er zijn nog maar een 5tal kindjes op school waar we normaal mee spelen. We nodigen enkele andere kindjes uit (die in de school wonen omdat hun mama of papa er werkt) en spelen een matchke voetbal. Tegen de middag willen we huiswaarts keren als we plots door Mr. Mwale (leerkracht) worden aangeklampt. Blijkbaar is het om 15u afscheidsfeest van de ‘head teacher’. Hij gaat op pensioen, dus het is een soort huldiging en hij staat erop dat we aanwezig zijn.

Snel naar huis fietsen, doucheke, andere kleren aan en met de taxi terug richting school. De ceremonie begint uiteraard een uur te laat en is niet erg boeiend.

Veel toespraken hier en daar (zonder micro) en veel te luide muziek. Er is geen stroom, dus ook geen verlichting in het zaaltje, maar ze hebben een generator aangesloten om een grote stereo te kunnen aanzetten en veel te harde muziek te spelen tussendoor :). We krijgen wel lekker eten. Rijst en kip en groentjes en een sausje, de gewone menu dus, maar wel heel lekker!

Nog wat wensen hier en daar, het snijden van een cake (die er beter uitziet dan dat hij smaakt, heel felle blauwe en roze kleuren, veel te zoete versiering), en een afscheidsdansje. We hebben weer met enkele leerkrachten gebabbeld, wat wel belangrijk is, maar echt boeiend was het feest toch niet.

Intussen is het onweer losgebroken en nemen we samen met Ellyn en nog een andere kerel de taxi naar huis. De chauffeur ziet geen steek (veel regen, gigantische bliksem en veel donder, hobbel hobbel over de rotswegjes en een voorruitverwarming die niet werkt) maar we komen veilig bij tante Lud aan.

Op het BVN nieuws zien we ’s avonds de sneeuw op de Belgische wegen… vreemd :) , het is gewoon 30 graden kouder in België dan hier :). Het gaat raar zijn om binnenkort een warme kerst te vieren….

Zaterdag 4 december 2010

We willen in de voormiddag beginnen met nog wat mailtjes te doen in een internet café … maar als we in de stad aankomen zit de hele stad zonder stroom… dan maar eerst naar de bank … nog geen stroom… dan maar eerst langs ‘location market’ een grote markt, op zoek naar enkele leuke chitengés … maar niet veel geluk. Terug in de stad werkt de stroom eindelijk terug! We zetten ons achter de pc en beginnen snel snel in qwerty te typen. Op het anderhalf uur dat we in het café zitten valt de stroom 3 keer uit. Gelukkig kan je in hotmail redelijk goed je mails opslaan… maar het kost toch veel tijd. De kosten van het café vallen wel mee (ook omdat ze hoogst waarschijnlijk niet alles in rekening hebben gebracht door de stroompannes omdat die kosten niet optellen) dus misschien moeten we dit maar eens vaker doen, al is het toetsenbord toch niet erg handig.

We doen nog inkopen en belanden om 14.00u terug thuis met middag eten. Frietjes en een worst…. De frietjes zijn beter dan de vorige keer maar toch niks in vergelijking met een Belgische frituur :-).

Buikje vol, tijd om naar tante Lud te gaan…. We verdiepen ons in de “lectuur” die we toegestuurd kregen en genieten van een rustige namiddag en avond. ’s Avonds komt Dixon binnen en zegt: ‘wie wil er eens een heel grote schorpioen zien’… we hollen met z’n allen naar buiten. Spot (de hond) had namelijk een ontdekking gedaan. Amai, ’t is de moeite! Fascinerend om te zien maar toch ook een beetje eng :).

De schorpioen met een koffielepel als referentie.

Zondag 5 december 2010

Rustige voormiddag…. Blog in de namiddag :) .

Cluedo voorbereiden om met de kinderen te spelen volgend jaar. We bereiden twee kaartjes versies voor zodat we het hopelijk kunnen spelen in een vierkant én met gewoon papiertjes op te hangen…. Misschien is er nog tijd om nog wat voor te bereiden maar eerst weer deze blog online krijgen!

* morgen vroeg mogen we het cadeautje van de sint opendoen!! Whiiiiiii :)

Groetjes van Hanne en Mathijs !